Onze kinderen groeien op met schermen: touchscreens, smartphones, tablets, laptops (in welk huis is nog zo'n logge pc te vinden?). Wat voor de Ouder(e) generatie nog bijna ondenkbaar was, is voor onze kinderen niet meer dan normaal. Ik herinner me nog de keer dat mijn toen vierjarige zoon naar de TV liep om naar het volgende kanaal te "swipen". Je kan het ze ook zeker niet ontnemen, want ze moeten met hun tijd mee. Maar is die huidige ontwikkeling wel zo fijn? Wij als Ouder(e) generatie denken vaak met weemoed terug aan de tijd waarin we naar buiten werden gestuurd om te spelen: "kom [...]

Het precieze tijdstip waarop wij als ouders ontdekten, of richting ons werd aangegeven, dat onze zoon hoogbegaafd was weet ik niet meer. Ons was tot en met zijn tweede levensjaar niets 'geks' opgevallen en daarna eigenlijk nog steeds niet. Ik merkte dat hij in bepaalde gevallen 'afweek' van wat 'normaal' schijnt te zijn, bijvoorbeeld toen ik in het groeiboekje van het consultatiebureau las dat anderhalfjarigen nog maar een beperkt aantal woordjes hoefden te weten terwijl mijn zoon al in volzinnen sprak. Of toen ik vroeg of er ook puzzels van honderd stukjes of meer op de peuterspeelzaal waren. Maar nog steeds viel mij 'niets bijzonders' op. [...]