Ik kan het niet, ik kan het écht niet! Dat is wat ik altijd hoor van mijn uitzonderlijk hoogbegaafde zoon wanneer hij iets moet doen dat hij nog nooit gedaan heeft… Inclusief boze bui of huilbui. En ondanks al onze wijze woorden, adviezen, argumenten, voorbeelden, 'growth mindset preken' en eigen successen blíjft hij maar zeggen: Ik ben zo, dat kan ik niet veranderen! Overal in huis hangen blaadjes met spreuken als: 'Ik kan het nóg niet', 'oefening baart kunst', 'de leerkuil', de befaamde uitspraak van Pippi Langkous: 'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan' [...]

Het leven ís niet leuk… Deze uitspraak deed mijn nu tienjarige zoon kort geleden. Door zijn antwoord op mijn navraag waar die uitspraak op gebaseerd was, bleek eens te meer dat hij intellectueel zijn werkelijke (chronologische) leeftijd ver vooruit is. Dat is ook één van die dingen waardoor hoogbegaafdheid zo lastig te begrijpen en te doorgronden is voor leerkrachten en ook wel voor ouders: die asynchrone ontwikkeling. Even eenvoudig vertaald: hoogbegaafde kinderen vorderen niet gelijkmatig/gelijktijdig op het intellectuele, emotionele en lichamelijke vlak; dat trekt “scheef”. Ergens verwacht je, doordat je bijvoorbeeld al heel diepzinnige filosofische gesprekken met het kind kunt voeren, of omdat hij/zij op [...]