Optimistische fatalist (“Geen zorgen, komt goed!”), geïnteresseerd in vrijwel alles behalve zweverigheid, GTST of Gordon Heuckeroth. Zeer geïnteresseerd in natuurkunde, quantum mechanica, gefascineerd door psychologie, filosofie en vooral -vanuit atheïstisch standpunt- geloof/religie. Maar ook Disturbed, de Beatles, H.R. Giger, Aliens, Perl, Unix en zijn vrouw en kinderen zijn grote interesses en prettige tijdvreters. Eelko houdt van discussies over allerlei zaken: van zeer persoonlijke problemen, via maatschappelijk kritische debatten tot toekomstvisies over techniek en intelligentie.
Als een soort van grap heb ik me jaren geleden aangemeld bij de eerste hoogbegaafdengroep, waar ik snel in toegelaten werd. “Ik ben dus nu echt hoogbegaafd!”, riep ik semi-verrast blij en ietwat sceptisch over de opzet van deze groep. Maar al snel merkte ik dat in deze groepen mensen zaten waar ik me zeer mee kon identificeren. Mijn intellectuele interesses werden gevoed en opgestookt, en de rare trekjes die ik had, bleken gedeeld te worden door een hoop anderen binnen Hoogbegaafd! Of ik zelf hoogbegaafd ben betwijfel ik nog steeds, maar volgens verschillende docenten aan de universiteit, (in mijn ogen) slimme vrienden en kennissen word ik er wel vaak van beschuldigd. Dat, samen met het feit dat ik me wel op mijn gemak voel binnen deze groepen, heeft me gerustgesteld dat ik vast ook wel hoogbegaafde trekjes heb. Of ik het ooit ga testen? Geen idee. Dat interesseert me eigenlijk niet zoveel.
Mijn carrière begon op de lagere school waar ik de vriendelijke bijnaam “stuud” kreeg, omdat ik leren en wetenschap machtig interessant vond. Mijn allereerste opstel ooit ging over een robot die stalen buizen boog maar een foutje maakte en een mens te pakken kreeg, waarna ik duidelijk beschreef welke botten er in chronologische volgorde aan gingen. Dat verhaaltje haalde meteen de schoolkrant.
Na het VWO ben ik aan de TU Delft Informatica gaan studeren, waar ik mijn interesse in kunstmatige intelligentie kon voeden. Helaas vond ik dat er daar enkel wiskundige truukjes uitgehaald werden om basale neurale structuren na te bootsen, terwijl tot mijn grote teleurstelling het complete mobiele glia-netwerk volkomen over het hoofd gezien werd. Dat was zo’n afknapper dat ik er uiteindelijk maar het Internet op gegaan ben en de toentertijd grootste SF-website ter wereld heb opgezet en twee jaar heb onderhouden. Mijn afstudeerproject werd met zeer luid applaus ontvangen en beoordeeld, maar ik heb de studie toch nooit afgemaakt – werken bleek veel leuker en leerzamer. Het Internet heeft dus ook nauwelijks nog geheimen voor mij als techneut.
Sindsdien blijf ik me in mijn vrije tijd bezighouden met zo’n beetje elk vakgebied in de wetenschap en allerlei start-ups om me heen waar ik wat aan kan bijdragen. En als ik echt tijd over heb, schrijf ik ook nog wat verhalen hier en daar.
