Je wilt veranderen, máár je wilt ook een beetje hetzelfde blijven. Je wilt vooral hetzelfde blijven en slechts de oplopende emoties temperen. Je zou je gevoel willen delen, maar het overweldigt. Je gevoel vermenigvuldigt zich als je het deelt. Je wilt écht jezelf zijn én waant je comfortabel onzichtbaar. Je wilt begrepen worden maar je begrijpt jezelf niet. Je wilt de vastzittende fricties, de tegenstrijdige gedachten, de miskennende keuzes – die fysiek voelbaar verstorend zijn – ontwarren, eruit strekken, losschudden, van je af zetten, chronisch ontleden, ontheemden en onteigenen. Ritueel verbranden, stampvoetend van je afdreunen, in de schoot van de ander werpen.
Uit de bundel Intens mens, Lotte van Lith (2021)
Begaafde personen laten vaak een sterke wil zien. Een WIL. Als functie van een eigenzinnig intellect. Zo’n wil siert maar zeurt ook weleens.
Verharding. De wil eist, zélfs dat de wil diens eigen strijd opgeeft. De wil bedenkt te willen ontspannen. Níéts te willen. Het hoofd heeft het lichaam echter niet zomaar mee in de uitgedokterde plannen. Of de buik is gretig maar de ledematen slap. Het lichaam zegt op talloze manieren ‘nee’. Ze spreekt in pijntjes, vermoeidheid en ongerichte irritatie. In sabotage en onzinnige discussies. Soms zelfs in moedeloosheid, onverklaarbare lasten en gemis aan levenslust. De wil tettert ‘já, en wel nú!’ of buigt zich via kromme argumenten door onmogelijke, abstracte bochten, hij laat zich kennen als de verwoede betweter.
Met doorzettingsvermogen en zelfstandigheid is deze wil weliswaar ver gekomen. Gekend door torenhoge cijfers of ‘sterke’ omgang met een chronische, emotionele, soms intellectuele mismatch.
Maar een wil kan maar zoveel. Hij kan geen warme banden smeden, geen ontspanning afdwingen, geen ontwikkeling verplichten.
Even ‘ontwillen’ is een vorm van ontwikkelen.
Afstemmen op wat zich aandient in het moment is een andersoortige uitdaging. Levenservaring leidend laten zijn, om te beseffen welke behoeftes door welke emoties vertolkt worden, dat is een levenskunst ‘an sich’. Ook in deze levenskunst schuilt begaafdheid. Contact met het lichamelijke en emotionele zelf maken, verstaan wat door sensaties, de taal van het lichaam, verteld wordt: deze gulden beoefening leidt op den duur tot kennis van emotionele natuurwetten en van het constant veranderende zelf. Zo ontwikkelen herkenning en erkenning van dát wat universeel is in een hoogsteigen lijf. Wijsheid komt tot wasdom en de scherpzinnige, eigenzinnige wil kent een nieuw kompas.
Déze wil wordt op den duur een draagkrachtige gids, soms een moedige, voorbeeldige leider en sowieso een begenadigd luisteraar.
Prachtig geschreven, doet me denken aan epigenetica ook. Uiterst interessant.
Hi Carolien, dank :-). Welk verband met epigenetica zie je?
‘Verstaan wat door het lichaam verteld wordt’ deed me denken aan epigenetica. (Citaat : epigenetica is het fenomeen waarbij bepaalde omstandigheden invloed hebben op het DNA, het erfelijk materiaal. Bepaalde ervaringen of omstandigheden kunnen ervoor zorgen dat een bepaald gen ‘aan’ of ‘uit’ staat of minder actief is. Epigenetische veranderingen zou je als een soort noodscenario’s kunnen zien, als manieren om je razendsnel aan je omgeving aan te passen.). In dat opzicht geloof ik dat bv. onbewuste stress door hoogbegaafdheid (nog) niet te omarmen, zich mede (kan) uit(en) in lichamelijke klachten en dat deze lichamelijke klachten in sommige gevallen kunnen verdwijnen wanneer HB een plaats krijgt. Jouw tekst deed me daar aan denken. Dank.
Wauw, mooie invalshoek…tja, omarmen van (uitzonderlijke) HB, is essentieels.
Gerelateerd, opgelopen (gifted)trauma, hierbij niet te onderschatten…
Zo waar…(vind ik dan;-)
Een mooi omschreven ontwikkeling!
Begenadigd luisteren naar mijn lichaam lijkt me wel wat Mijn ijzeren wil gaat daar nogal is aan voorbij.
“Je wilt begrepen worden maar je begrijpt jezelf niet”
Zo. Komt die even binnen. En dan komt er in me op:
Je wilt gezien worden maar ziet jezelf niet.
Je wilt gehoord worden maar hoort jezelf niet.
Je wilt gewaardeerd worden maar waardeert jezelf niet.
En ga zo maar door. Mooie zin die opeens veel loa maakt!