Ik ben moeder van 3 slimme kinderen en gehuwd met een slimme man. Mijn man zijn jeugd bestond al uit het feit dat hij vanwege zijn mond niet kunnen houden en slimmer zijn dan de leerkrachten, meer op de gang stond,van in de klas zat. Hij is uiteindelijk door de leerplicht vrijgesteld van onderwijs. Hij was niet geschikt voor klassikaal onderwijs was het oordeel. Hij heeft uiteindelijk werkend in de fabriek via volwassenenonderwijs zijn vwo-diploma gehaald en is wiskundige geworden.

Dus voor onze schoolkeuze keken we naar montessori-onderwijs. Daar zou je moeten mogen leren op eigen niveau. Enfin dat bleek niet zo te zijn.

Toen onze middelste op – jarige leeftijd depressief werd van naar school gaan, hebben we besloten de kinderen te testen. Vooral onze jongste bleek extreem hoog IQ te hebben. De oudste was tegen de 130 en de middelste zo rond de 140.

Alle afspraken met school ten spijt, onze middelste verkoos om naar Leonardo onderwijs te gaan. Hij was zo opgelucht dat hij eindelijk mocht leren. Hij koos ervoor om versneld de basis af te ronden en begon tegelijkertijd met zijn zus de middelbare school. Hij verveelde zich kapot. Bleef bijna 2 keer zitten, maar gelukkig had deze school wel begrip voor zijn situatie en liet hem overgaan. Zijn zus daarentegen kreeg steeds in de onderbouw te maken met leerkrachten die meenden dat zij er te hard voor moest werken en wilden haar steeds terugplaatsen naar de havo. Ze zagen haar broer de zaken met 2 vingers in de neus doen. Uiteindelijk is het ons gelukt school ervan te overtuigen dat onze dochter naast school een intensieve zwemcarrière had en ervoor koos al het huiswerk in schooltijd te doen. Dat wisten ze niet, maar toch vonden ze haar broer vele malen slimmer. Tja ach, daar is als ouder niet tegenin te praten. Onze dochter werd super faalangstig. In de bovenbouw kreeg ze een mentor die het begreep en haar adviseerde eerder te stoppen met leren en lekker te gaan netflixen. Tienen halen was niets voor pubers, gewoon lekker in je vel zitten.

Onze jongste kreeg gedragsproblemen op school. Hij ging ook naar HB-onderwijs, fleurde op maar helaas de school ging failliet. Met de hele klas zijn we toen naar een andere HB-school in de regio gegaan. Wat een spijtige keuze bleek te zijn. Onze jongste is daar psychisch en fysiek, zo bleek later, gepest door de schoolleiding. Enfin ook hij heeft groep 7 en 8 in een jaar gedaan en ging naar dezelfde middelbare als zijn broer en zus. Ook hij was afgeleid, werd veel ziek en toen begonnen de onderzoeken. Lang verhaal kort, de jongste heeft zich tot 4VWO weten te redden met slechts één paar uur naar school. Hij werd chronisch vermoeid, viel uit en kreeg nu ook gedragsproblemen thuis. Want tja de leerplicht was heilig, ook voor ons ouders.

Nu is hij via VSO, VAVO op 19-jarige leeftijd klaar met zijn VWO en studeert een dubbele bachelor.

Ook de aanpassing om hem tot eenzijdige bèta op te leiden, leverde problemen op. Zijn oorspronkelijke school wist niet dat die aanpassing mocht. De VSO zei dat ze bèta konden opleiden, maar dat bleek niet waar. Enfin een hoop jaren van zorg en helaas ook van agressie in huis. Gelukkig zijn we nu van leerplicht en onderwijs af… een hele opluchting.

Onze middelste zoon ging ook niet goed aan de universiteit. Hij was geen 18 en kon niet meer stappen. Hij kon niet op kamers, want huurcontracten en huurtoeslag geldt pas vanaf je 18e. En 18 is een heilig getal. Dus daar was geen uitzondering op te regelen. Onze zoon kreeg van de universiteitspsycholoog te horen dat hij niet geschikt was voor klassikaal onderwijs omdat dat voor hem te traag ging. Het advies: ga zo min mogelijk naar college, doe aan zelfstudie en accepteer dat je zo slim bent.

We hebben hem geadviseerd vooral geen master te doen, maar om een Young professional programma te doorlopen bij een bedrijf waar er meer slimme gasten rondwandelen. Hij heeft het eindelijk naar zijn zin.

Onze dochter doet het goed met een dubbele masteropleiding. Gelukkig ook een echte bèta gebleken, want ook dat was iets waar ze meisjes anno nu bij weg willen houden. Te gek voor woorden. Maar ongemerkt gebeurt dat nu nog steeds. Kortom, mijn les die ik heb geleerd: was ik maar thuisonderwijs gaan geven, dat had ons een hoop ellende bespaard. Onze kinderen zijn echter blij dat ze tussen leeftijdsgenoten mochten opgroeien en zijn blij met de keuze voor wel schoolonderwijs. Maar alle 3 zeggen ze dat onderwijs te afhankelijk is van de kwaliteit van goede docenten en dat leuk naar school, echt niet leuk was. Zij mochten immers niet leren, zij moesten zich aanpassen.

Ook in onze vriendenkring zijn er veel kids die afhaken, uitvallen, of kelderen in hun niveau.

Gelukkig hebben we dat kunnen voorkomen, maar ik ben blij dat we deze fase echt achter de kiezen hebben.