De afgelopen jaren heb ik bij mogen dragen aan meer bekendheid rondom hoogbegaafdheid. Een professionele keuze en zeker ook een persoonlijke.
Kinderen
Met veel hoogbegaafde kinderen in mijn praktijk en omgeving maak ik mee hoe het voor hen is om hoogbegaafd te zijn. Hoe leuk het kan zijn als je hoogbegaafd bent. Hoe fijn het is als je dingen snel snapt, soms aan één woord genoeg hebt, hoge cijfers haalt, verbanden kunt leggen, dingen op een heel eigen wijze beleeft en de wereld op een geheel eigen wijze ziet.
Buikpijn
Maar sommige hoogbegaafde kinderen zijn helemaal niet zo blij met hun gave. Voor hen zijn die andere kijk op de wereld, die intense beleving, deze gave en alles wat er bij komt kijken eerder een last of een ondraaglijk lijden. En voor deze kinderen is er soms geen andere uitweg meer dan ziek worden. Het lijf geeft aan: tot hier en niet verder.
Kinderleed
Deze kinderen bevinden zich vaak in een niet passende omgeving, waar ouders of familie niet zien wat het betekent om hoogbegaafd te zijn. Of waar dat school de begaafdheid niet onderkent. En waar geen passend onderwijs wordt geboden of kan worden geboden door gebrek aan tijd, kennis, de wil, geld of mogelijkheden.
Samen
Naast mijn bestuursfunctie bij Stichting Hoogbegaafd!, waar ik samen met vier andere bevlogen, verdienstige bestuursleden hoogbegaafdheid in al haar facetten wil belichten, ben ik met hun inbreng bezig met een heel gaaf project om al die mooie initiatieven die er in Nederland zijn rondom hoogbegaafdheid samen te brengen.
Zichtbaarheid
Dit doe ik om te laten zien welke struikelblokken en onmogelijkheden er nu nog vaak zijn. Waar hoogbegaafdheid niet tot volle wasdom mag en kan komen. Maar ook om de pareltjes boven water te krijgen; daar waar het wel goed gaat en hoogbegaafde kinderen in een passende omgeving kunnen verkeren. En ook om te laten zien wat er allemaal komt kijken bij hoogbegaafdheid. De leuke en ook de minder leuke kanten ervan. En de noodzaak om samen stappen te zetten het leven van deze kinderen in te passen in onze maatschappij. Dat ze kunnen en mogen zijn wie ze zijn. Gewoon normaal. Dat alle hoogbegaafden straks kunnen en vol trots durven te zeggen:
This is me! No apology.
In het systeem
Voor Radio 1 heb ik bijgedragen aan een documentaire, samen met mijn zoon. Als moeder, ervaringsdeskundige en professional heb ik mijn (ongezouten) mening mogen geven. Over wat er goed gaat, wat er niet goed gaat en vooral ook wat er anders kan en mag. Sterker nog, dat het anders moet. Nu. Want voor alle kinderen voor wie de omgeving niet passend is, is het leven zwaar, onbegrijpelijk en maar moeilijk vol te houden.
Trots
De uitzending van de documentaire was op zondag 22 december op Radio 1. Lennah Koster heeft er iets heel moois van gemaakt. En ik ben trots dat ik daar een bijdrage aan heb mogen leveren. En zoals Lennah het al zei:
Hopelijk gaan mensen hierdoor anders naar deze kinderen kijken en onderwijs geven.
[…] Beveiligd: This is me! No apology. februari 5th, 2020 […]
🙁 helaas ja….