Toen ons tweede zoontje nog geen jaar oud was, viel zijn ontwikkelingssnelheid op. Hij kon zijn wereld veel sneller en gerichter manipuleren dan zijn leeftijdsgenootjes. Toch maar even lezen over hoogbegaafdheid, want we hadden al een neefje en een nichtje die hoogbegaafd waren gebleken. Een half jaar later ging onze oudste zoon naar de kleuterschool. Hij had een voorsprong op het gebied van taal volgens het kdv, maar tot 10 tellen lukte nog niet. Niet dom, maar ook niet snel, dachten wij. De overstap naar de kleuterschool werd een regelrechte ramp. Hij zou “een slecht karakter hebben”. Toch maar even laten testen; TIQ 145+. School jubelt, overlaadt hem met pluswerk en zoon wil niet meer naar school. Juf geeft de moed in maart op. Ze ziet wel weer naar de zomervakantie als de klas weer kleiner is. We besluiten over te stappen naar de school waar we hem op de wachtlijst hebben staan voor het voltijds hb-onderwijs. Nog 2 jaar uitzingen en daarna gaat hij over, na nog een verplichte test (weer 145+). Jaar 1 is een ramp. De onervaren juf raakt overwerkt en opvanger na stagiair lopen stuk op de groep. Daarna gaat het lopen en zien we hem groeien en bloeien. Onze jongste is natuurlijk meteen naar dezelfde school gegaan. Zit nu in groep 3. We betalen een externe plusklas (1500 per jaar) om dit jaar te overbruggen en wat blijkt nu…. het swv heeft de bekostiging overgenomen en het aannamebeleid aangepast. Onze jongste zoon moet eerst volledig kapot lopen, dan naar een school met een interne plusklas en als hij dan nog niet blij is, dan is school handelingsverlegen en vragen ze het swv om een overstap naar het voltijds hb-onderwijs (mogen ze bij 2 kinderen per jaar aangeven). Maar… dat moeten we eigenlijk niet eens willen, dat hij naar het voltijds hoogbegaafdenonderwijs gaat, omdat de juf ons vertelt dat er nu ook “getraumatiseerde dubbel bijzondere kinderen of kinderen met een sterk disharmonisch profiel worden toegelaten”. Hij zou daar niet aan zijn trekken komen en niet de aandacht krijgen die hij nodig heeft. Wat nu? We moeten nu dus maar 5 dagen per week aan ons kind vragen of er iets mis is met school, met de sociale aansluiting, met de plusklas, of met de sportclubjes, zodat er direct bijgestuurd kan worden. Niet gezond en het was niet nodig geweest als we accepteren dat hoogbegaafde en uitzonderlijk hoogbegaafde leerlingen geen speciaal onderwijs-leerlingen zijn, maar leerlingen die niet gebaat zijn bij het reguliere onderwijs dat voor een gemiddeld IQ is ontwikkeld. Hoogbegaafde en uitzonderlijk hoogbegaafde leerlingen leren sneller en anders en daar is maatwerk voor nodig, geen zorgtraject.