Na mijn ervaringen als kind op de basisschool dacht ik het onderwijs van binnenuit te kunnen veranderen. Tijdens de opleiding (Pabo) merkte ik al dat dit helemaal niet werkte, het systeem is log en traag en je moet je opdrachten doen om je cijfers te kunnen halen, wat dan ook weer binnen het systeem valt. Ik dacht de kinderen dan te kunnen helpen die vastliepen dus ging ik orthopedagogiek studeren. Gaandeweg die studie kwam ik ook achter de kaders en restricties waarvan ik dacht dat het normaal was. Afgestudeerd op autisme ging ik de wereld in. Maar overal zag ik wat er mis ging en bracht ik punten in voor verandering. Het systeem is traag en log en moeilijk te veranderen ten gunste van de kinderen. Het plan een nieuwe school beginnen voor (hoogbegaafde en hoogbewuste) kinderen: Vragenderwijs. Met een groep vrouwen zijn we enthousiast begonnen met het concept vanuit de vraag van het kind en hen lesgeven vanuit het hart Wat wil het kind leren? De leerstof sluit aan bij de vraag van het kind. We hadden alles geregeld, een prachtige lokatie in een park met een diverse ruimtes zoals een theater, computerlokaal, muziekstudio, dojo (voor dans en andere bewegingen), een kinderboerderij, schooltuinen, een teken en knutsellokaal en vooral een buiten met bomen waar je lekker kan spelen. Voor elk kind wilden we ruimte maken om te leren wat het kind wil. Maar…. het systeem is log en traag en we mochten niet verder gaan met ons concept. Per ongeluk had één van de groep een interview gegeven aan een man die later een reguliere school begon in een nieuwe wijk met ons concept maar dan binnen het systeem en helemaal niet meer vanuit de vraag van het kind. En wij konden daar solliciteren en werden niet aangenomen. Dit speelde allemaal 17 jaar geleden, we waren te vroeg.

Nu zit ik al jaren ziek thuis. Het valt me op dat meerdere hele lieve onderwijskrachten die ik ken, die vanuit het hart werken met kinderen, niet meer in het systeem kunnen werken. Want ik kon het niet meer aan om terug te keren in het onderwijs en voor de klas te gaan staan om kinderen te leren wat vanuit de inspectie moet met weinig oog voor de speciale talenten van het kind, in het trage en logge systeem. Ik ben uiteindelijk helemaal vastgelopen. En net als diverse kinderen die niet meer naar school kunnen gaan en wiens licht uit is gegaan, was mijn licht ook uit. Gelukkig is mijn licht weer aan maar ik werk nog steeds niet, ik kan het gewoon niet meer aanzien dat kinderen dingen moeten leren die ze al kennen of die geen waarheid zijn, zonder oog voor de speciale talenten van het kind. Een opgedrongen systeem wat gewoon niet meer werkt. De kinderen laten het zien, als er nou eens gewoon naar het kind geluisterd wordt…… en vanuit de vraag van het kind gewerkt wordt.

Ik droom nog wel eens van een nieuwe school, waar vanuit het hart wordt lesgegeven en waar vanuit het kind wordt gewerkt. Een school waar hoogbegaafde en hoogbewuste kinderen gewoon kwantummechanica kunnen leren of koken of een theatervoorstelling maken en opvoeren. Een school waar je kunt leren solderen omdat je een radio in elkaar wilt zetten. Een school waar je kan leren dansen en zingen als je muziek- en bewegingsslim bent, waar je naar buiten kan om te leren over planten en dieren of een buitenhuisje bouwt in het bos. Een school waar je gewoon zelf op internet kan zoeken naar informatie die je op dat moment wilt weten. Een school waar je gewoon jezelf mag en kan zijn. Een school waar vanuit hart en ziel voor de kinderen gewerkt wordt, met enthousiasme en plezier voor alle kinderen zodat hun licht altijd aan blijft. Zal mijn droom ooit uitkomen?