Op het moment dat ik dit verhaal schrijf zijn wij in gesprek met school. De verhoudingen zijn goed en kijken samen wat er nodig is. Maar soms denk ik dat het niet alleen aan de school ligt. Deze school wil veel, maar de vraag is of de juiste kennis en middelen überhaupt al bekend zijn.

Wij hebben 2 jongens. 6 en 7 jaar. Beide jongens zijn getest. De een 145+ de ander verwachten we de uitslag komende week, maar zou niet ver van de jongste af zitten.

We zitten inmiddels op een school, na een snelle wissel vorig jaar, die heel veel wil en veel kennis heeft. De lijntjes zijn erg kort.

Maar toch, ondanks hun bereidwilligheid, ben ik bang dat we nu op een kantelpunt staan met de oudste.

We zitten op een kleine school waardoor ze in een combinatie zitten. 3/4 en 5/6.

Hij is 7 en zit in groep 4. Met rekenen is hij versneld naar groep 5. Het blijkt niet zijn plafond en gaat makkelijk door de stof. Hij doet inmiddels de moeilijkere sommen en de pretoetsen maakt hij goed. Terwijl hij aan een pretoets of aan de moeilijkere sommen zelfstandig werkt, luistert hij mee met de uitleg van groep 6. Hij begrijpt de uitleg en kan het later heel goed uitleggen aan ons. Ondertussen maakt hij zijn eigen werk ook goed af.

Zijn juf ziet wel dat hij verder is, dat hij bovengemiddeld niveau heeft, maar is van mening dat hij zijn tijd echt nog nodig heeft.

Om deze reden wordt er nu niet verder gekeken of verrijking ingezet.

Ik ben van mening dat dit het punt is waar je een HB kind gaat vasthouden of gaat verliezen. Waarom zou hij nog zijn best doen? Hij laat zien dat hij de stof van het aankomende blok beheerst, als ‘beloning’ hoeft hij alleen de moeilijkere sommen te maken. Heeft hij echt extra tijd nodig voor de sommen? Of lijkt het zo omdat hij ondertussen de uitleg van groep 6 volgt. Even voor de duidelijkheid, hij zit in groep 4, qua reken in groep 5 en volgt (tijdens zelfstandig werken) de uitleg van groep 6! Als je 2 dingen tegelijk doet kost het altijd meer tijd. Wij zijn bang dat hier een verkeerde conclusie getrokken wordt.

Hoe gaat hij zijn motivatie vasthouden? Hoe gaan we voorkomen dat hij zich niet teveel gaat aanpassen of gaat vervelen? Op de oude school werd hij niet gezien en gehoord, in zo erge mate dat hij thuis kwam te zitten. De overstap is toen gelukkig met spoed gerealiseerd. Wij willen geen herhaling. We weten ook heel goed dat deze jongen zich enorm snel aanpast en in zichzelf keert. Zichzelf onzichtbaar probeerde te maken.

Wat is de beste stap nu? Welke stof of op welke manier moet het nu aangeboden worden? Wat moeten we nu doen om ècht aan te sluiten bij zijn HB en zijn kunnen.

Hoe voorkomen we dat we onze lieve jongen weer verliezen en weer thuis krijgen? Wat kan en moet school nu doen of inzetten?