Héél herkenbaar! Hier een zoon van 7 (4 november). Bij de start van school werd meteen verteld dat PSZ een ontwikkelingsvoorsprong van 1,5 jaar signaleerde (PSZ-juf drukte mij op het hart: Nadine, vecht voor hem, want dit is echt een ding).

Ik besefte mij niet dat door dit meteen te melden ik in een hokje werd geplaatst.

Ik heb geknokt van: we merken dat hij slim is, maar hij kan niet zus en niet zo. Vriendjes in groep 2, geen aansluiting in groep 1. Vriendjes in groep 2 waren de macho’s: geen pesters, maar wel jongens bij wie hij zich veilig waande. Want hij had al meteen door met wie hij beter bevriend kon zijn.

Na aandringen en zorgen uitspreken ging hij naar de ‘doordenkers’, maar daar werd zijn potentie niet herkend door de HB-specialist.

Inmiddels in groep vier en didactisch niet gemotiveerd. Executieve vaardigheden gestagneerd, want hij is niet meer 24/7 thuis. Ondanks dat ik zie waar het hem in zit, voel ik mij verantwoordelijk… alsof ik iets over het hoofd heb gezien.

Op verzoek van school één dag voor z’n zevende verjaardag laten testen, want het verslag van de psycholoog bleek nietszeggend voor school (onderzoek gericht op: waar zit hij nu qua ontwikkeling? In het verslag kwam duidelijk naar voren: alles wijst ernaar dat dit jongetje heel erg slim is).

Wisc V: geen gemiddelde vanwege trage verwerkingssnelheid. Mijn zusje (gz-psycholoog en bijna psychotherapeut; ervaring kind en gezin) zei meteen: dat is heel normaal op die leeftijd, dat de verwerkingssnelheid zo laag ligt. Het hoogste scoorde hij op taalbegrip en werkgeheugen. De rest bovengemiddeld.

Het advies was om over 3 jaar nog eens te testen.

School, nu ruim vijf maanden verder: we gaan werkvermindering aanbieden zodat hij minder druk voelt om te presteren (geen tijdsdruk).

Ik moet héél hard mijn best doen om hoop te hebben dat dit wat gaat doen. Mijn grootste angst? Onderwijsaanbod op basis van citoscores. En dat deze steeds meer achteruit gaan.

Plan van Aanpak kwam naar aanleiding van nóg een email over of ze inmiddels een plan hadden hoor hem. De enige uitdaging die hij kreeg was tijdens de lockdown… tijdens thuisonderwijs. Daarbuiten niets. Ik mocht het dus zelf uitzoeken en de opdrachten sloten 0,0 aan bij hem. Ze doen hun best… hij gaat prima gemiddeld omhoog met alles behalve met taal en spelling en z’n werktempo (goh 🙄). Cito score IV. De boosdoener volgens school? Corona 🙈 en of we hem thuis de komende tijd willen laten lezen. Zonder de vraag of we dat al doen. Goedbedoeld… heus… vast… (ik ben beleefd voor de vorm, sociaal gewenst).

We doen graag Dobble, filosoferen (met boek en verwijzingen naar filosofen), bordspellen, we hebben hem opgegeven voor een cursus Engels. Daarna mag hij Chinees leren… doet hij nog liever dan Chinees. Ook gaat hij naar een uitdagingsgroep van Hoogbegaafd Uitgedaagd hier in Nijkerk.

We doen er privé zo nuchter mogelijk van alles aan. Klinkt tegenstrijdig hè? Lotgenoten weten volgens mij exact(!) wat ik bedoel.

Nijkerk biedt geen andere vorm van onderwijs. De dichtstbijzijnde scholen zijn in Amersfoort en Harderwijk. Maar dat vind ik niet okay voor de sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik heb geen rijbewijs, ben werkend (zzp’er), en mijn man werkt ook (musicus, maar door corona ander werk) fulltime.

Soms denk ik: ‘laten we de boel verkopen, we gaan wel reizen, thuisscholing doen, leven van weinig, minder zorgen…’. Maar wat is ‘minder zorgen’? En zou dat wel voldoende zijn voor onze kinderen?

VOEG JOUW VERHAAL TOE