Ik ben Victor, heb een vader en een moeder en een tweelingzus (die ook hoogbegaafd is). Ik ben 11 jaar en ben in maart 2021 overgestapt van het regulier onderwijs (voor HB-kinderen) naar particulier onderwijs (voor HB-kinderen). In het vo-adviesgesprek met docenten uit het reguliere onderwijs vroeg ik wat ik kon doen om mijn resultaten te verhogen en of het mogelijk was samen met de juf een plannetje te maken. De juf zei tegen mij dat de docenten leerlingen begeleiden als ze in de klas een ronde lopen, dat er naast Victor nog 16 andere kinderen in de klas zitten en ze gaf de letterlijke terugkoppeling: “Victor je moet het zelf doen.” Gelukkig hebben de docenten in het particuliere onderwijs een hele andere instelling en wij hebben met elkaar leerdoelen opgesteld voor de komende maanden. Ik word “gezien” en er wordt naar mij “geluisterd en doen ze er ook wat mee” in het particuliere onderwijs.

Ik hou erg veel van lezen (het liefst over de Grieken en Romeinen). Daarnaast ben ik buitengewoon geïnteresseerd in de wereld om mij heen. Discussiëren vind ik erg leuk. Dit komt denk ik ook doordat ik nieuwsgierig, open en enthousiast ben. Observeren en reflecteren gaan mij goed af. Ook beschik ik over een groot inlevingsvermogen in anderen. Als mijn interesse er is heb ik een enorme focus en zelfstandigheid. Als hobby’s heb ik drummen, hockey, karate en tennis.

In groep 4 heb ik de overstap gemaakt naar een school waar naast regulier onderwijs ook HB-onderwijs gegeven wordt. Ik stroomde binnen in het reguliere onderwijs omdat uit mijn IQ-test volgens de directie van de school (waar ook HB-onderwijs wordt gegeven) bleek dat er een “kloof” was tussen mijn VIQ en PIQ. Mijn juf had hier grote moeite mee en begreep mij niet. De juf zei in een oudergesprek letterlijk tegen mijn ouders: “Ik kan niet met hem uit de voeten, hij hoort niet in mijn klas thuis. Hij hoort thuis in de topklas en niet bij mij.” In groep 4 kwam naar voren dat ik moeite heb met spelling. In een later leerjaar zei de juf tegen mijn ouders: “Eerst geven jullie (ouders) aan dat hij hoogbegaafd is en nu weer dyslexie. Wat is het volgende?” Tot en met het einde van groep 6 is er ondanks herhaaldelijk aandringen van mijn ouders door de school niets gedaan met mijn dyslexie. Voor mij was dat heel verwarrend want ik had dat wel van school verwacht.

Mijn lagere schooltijd is geen fijne tijd geweest. De meeste juffen begrepen niets van mij. Ik wilde dolgraag naar HB-onderwijs in groep 4, al mijn vrienden zaten daar en mijn zus. In groep 5 had ik een super juf, het was voor mij een rustig en fijn schooljaar. Ze zag wat ik wel en niet kon maar helaas ging deze juf naar een andere school. Ze heeft er wel aan bijgedragen dat ik in groep 6 in een topklas kwam. Mijn docenten in groep 6 hadden geen controle over de klas. Groep 7 had ik een juf die net was afgestudeerd en geen HB-ervaring had. Mijn verwachtingen die ik had van de juffen in groep 8 bleken te hoog.