We waren al even aan het zoeken naar wat er nou ‘mis’ was met onze jongste van 3 kids, hij zat niet lekker in z’n vel.

En dan zit je ineens (twee dagen voor Kerst) op de crisisopvang van de kinderpsychiatrie. Wij volledig in paniek, ons kind (net 8 jaar) compleet doorgedraaid en wil dood…. Nu twee jaar later zit hij 2 dagen per week bij een HB-specialist en 1 dag bij een initiatief vanuit het samenwerkingsverband. Het gaat stapje voor stapje vooruit. Langzaam, maar we blijven optimistisch. Er zitten veel onderliggende trauma’s die nog moeten worden opgelost. Onder ‘supervisie’ van een Psychiater, veel gesprekken met Psychologen. De Psychiater schrijft pillen voor en daar blijft het hoofdzakelijk bij. Inmiddels waren we ons, door een tip, aan het inlezen over HB, wilde men niets van weten: “Dat is voor ons in de Psychiatrie geen diagnose, dat is geen gedragsafwijking”.

Gelukkig, na een wisseling van zijn Psycholoog, kregen we iemand mét gevoel (toch vreemd voor die branche…). Zij zag al vanuit zijn dossier wat er aan de hand was, ze had hem nog niet eens ontmoet. Na de eerste gesprekjes wist ze het bijna zeker, is gaan werken aan de vertrouwensband en heeft hem uiteindelijk getest. Een van de meest bizarre dingen die ze ooit tegen ons zei was: “Als ik nu mijn hypothese aanpas in HB i.p.v. Autisme of ADHD (dat was vanuit de Psychiater het meest voor de hand liggend), dan stopt alles!! Dan trekt de zorgverzekeraar zich terug en dan is dit ons laatste gesprek geweest”. Ze heeft dus bewust de verkeerde hypothese laten staan, om het traject met hem te kunnen afronden, zodat hij met de juiste diagnose (en zonder alle voorgeschreven pillen) en vooral een goed gevoel de sessies heeft kunnen afsluiten. Hoe afhankelijk je in deze wereld bent van één individu, die buiten de kaders durft te denken en te handelen. Zij heeft de ommekeer gemaakt en van daaruit zijn langzaam wat mogelijkheden ontstaan en was men eindelijk ontvankelijk voor ons (zijn) verhaal. Hij heeft steeds meer zin om weer naar school te gaan, vindt het thuis na zo’n lange tijd ook maar saai. Heeft weer zin in vriendjes en alles wat er nog meer bij hoort. Nu nog een geschikte school vinden, de volgende uitdaging.