Hai. Ik ben Jacqueline, moeder van een dochter, Tess. Zelf ben ik er ooit achter gekomen dat ik snel en anders ben, waardoor mijn voelsprieten bij alle mensen om mij heen meteen beginnen te trillen, als deze mensen ook snel en/of anders zijn.
Zo ook bij mijn eigen dochter. Ik wil haar verhaal hier vertellen, al zou ik het nog veel breder en uitgebreider kunnen en willen maken. Ik wil haar verhaal en stem laten horen.
Toen zij geboren werd was al heel snel duidelijk voor mij dat ze snel en anders was. Op dag 1 keek zij mij gericht aan, hield zeer snel hoor hoofd op, draaide zich snel om, zat, stond met 8 maanden en liep met 9 maanden haar eerste passen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ze sprak snel zinnen, begreep opdrachten, was snel zindelijk etc. etc.
Met 2 jaar ging zij naar de peuters en daar ging het al een beetje mis. Ze had geen aansluiting, vond het meeste maar stom behalve de glijbaan, en werd door de juf talig zeer ver voor genoemd. Met 3 verveelde ze zich enorm en eindelijk, ze mocht naar de basisschool.
Inmiddels hadden we imaginary friends, maakte ze schilderijtjes waarbij ze bedacht oude opgedroogde verf los te tikken en te gebruiken voor haar schilderij, etc.
Wij hebben in ons dorp niet veel keus. De school zou voor O4NT gaan, een concept mede bedacht door M de Hond. een leerlingvolgsysteem met de ipad, klasdoorbroken stamgroepen enz. Het leek ons perfect voor Tess.
Maar zoals alle vernieuwende ideeën in onderwijsland ging ook deze niet door. Te duur, geen draagvlak onder ouders en leerkrachten. En toen ging het mis… na 4 weken kreeg ik al te horen dat het ook hier saai en stom was. Eerst de driehoek knippen, dan mag je pas iets uit de kast, cijfers gaan niet zo goed (we telden toch al tot 20??) en ze was dwars en wilde niet in de kring komen zitten.
Meteen aangegeven, de ene juf snapte het verhaal maar zag het niet, de andere snapte überhaupt niet waar dit vandaan kwam, Tess sprong er niet uit.
En toen kwam kleuter af. Te fijn! Maar… noodgedwongen moest er een groep 2/3 en een groep 3/4 komen. En zij werd uiteraard… in groep 2/3 gezet. De juffen vielen uit en een stagiaire heeft haar totaal beschadigd.
We zijn na veel praten en uitzoeken en zelf didactisch laten onderzoeken, naar een andere basisschool gegaan. Wel regulier maar in de veronderstelling dat ze er daar meer mee konden.
Nu, na 2 jaar, blijkt dat deze school dat al die tijd al wel wil en probeert maar het ook niet voor elkaar krijgt haar uit de fixed modus en onderprestatie te krijgen. Ze is doodongelukkig, wil eigenlijk niet meer naar school, blijkt een creatief hoogbegaafd profiel te hebben, en met een extern adviesbureau en eigen kennis door een opleiding en werk op een hoogbegaafdenschool zijn we er wel achter dat voor haar een heel ander soort onderwijs nodig is. Zij leert autodidact en niet lineair. Voor de reguliere school bijna niet te doen. We zijn inmiddels nog een keer met elkaar om tafel om te kijken hoe ver we komen voordat we wederom op zoek moeten naar andere scholen, scholen die niet dicht in de buurt zullen zijn.
Nu is het uiteindelijk ook nog eens zo dat zij in haar klas meestal geen aansluiting vindt. Toch zou het zo fijn zijn als overheid, scholenkoepels, samenwerkingsverbanden, en scholen zelf (deze school wil ook echt wel) gaan inzien, dat regulier onderwijs totaal niet meer relevant is. Het systeem kan zo anders. Zelf ga ik me daar in de zeer nabije toekomst ook hard voor maken.
Voor nu wil ik dat er geld teruggaat naar de plek waar er direct iets mee gedaan kan worden, zodat mensen en middelen ingezet kunnen worden om de scholen daar waar het pijn doet beter te maken.
En vooral voor mijn kind en zo veel, maar eigenlijk alle kinderen: zie en help hen. De toekomst van Nederland zal er zoveel mooier van worden.
Geef een reactie