Zoon (14) was een leergierig, vrolijk kind, zoog alles als een spons in zich op. Versnelde in groep 3, maar bleef ongelukkig op school. Zei geregeld dat hij dood wilde. In groep 7 ging het niet meer. Er moest iets gebeuren, dus toch maar testen, hoewel we dat lang niet wilden. Hij bleek 145+, stapte over naar fulltime HB-onderwijs, dat eerst een succes leek. Na 1,5 jaar toch ook klaar met deze school. Op naar het gymnasium! Nu in jaar 3 loopt hij helemaal vast. Het plezier in leren is al jaren weg. De lat ligt zo verschrikkelijk hoog bij hem. Hulp vragen is falen. Nieuwe dingen zijn eng, want stel je voor dat het niet lukt. Sociale contacten heeft hij niet. Therapie helpt weinig, hij doet precies wat iedereen van hem wil, maar integreert het niet in andere situaties. Van dat sponsje is hij veranderd in een zorgleerling met wie school zich geen raad weet.