Danté, nu 8 jaar, werd in groep 1 al niet gezien/gehoord als HB. Hij ging bewijzen dat hij al meer kon door bijvoorbeeld de leerkracht te verbeteren bij het lezen. Leerkrachten noemden hem een Tasmanian devil in de gesprekken met de school en samenwerkingsverband. Het eindresultaat: in groep 2 suïcidaal, iedereen aanvallend en alleen nog de ochtenden welkom op school, gevolgd door verplicht naar een niet passende SO-school.

Op de SO-school werd hij niet gehoord en dagelijks in elkaar geslagen door klasgenoten. Ik weet wel de weg maar heb niet de financiële middelen om mijn zoon het hele jaar de schoolboeken te geven die hij nodig heeft. Nu zit hij thuis en wordt gelukkig niet meer in elkaar geslagen, hij is na maanden van herstellend/opbouwend werken weer blij met het schoolwerk dat hij nu van mij krijgt.

Uitzicht op passend onderwijs is er niet, alle HB-scholen zitten vol en reguliere scholen durven hem niet aan te nemen, te HB. Een Zweeds model van thuisonderwijs is passend maar dat mag in NL niet.