Ik heb twee hoogbegaafde en gevoelige kinderen. De oudste, mijn zoon, gaat dit jaar voor zijn HAVO-examen. De jongste, mijn dochter van 14, is een thuiszitter, al ruim een jaar.

Het begon bij mijn zoon, een lieve, rustige en gevoelige jongen die zichzelf helemaal kon verliezen in LEGO. Een engeltje en je kon er wel 30 van in de klas hebben. Maar wanneer hij na een dag school thuis kwam, leek het wel een vulkaanuitbarsting die plaatsvond!! Hij ging helemaal door het lint en zijn zusje moest het vaak ontgelden. Compleet overprikkeld en dat uitte hij fysiek. Ik hield hem soms gewoon schoppend stevig vast, totdat hij als een leeglopende ballon tot rust kwam.

Op school zagen ze niets bijzonders. Hij luisterde goed, wist al veel, maar was niet opvallend qua gedrag. Hij was wel slordig in het maken van zijn weektaken, hij had ze ook vaak niet af.

Ik hielp vaak mee met de spelletjesmiddagen, waardoor ik ook zag wat voor spelmateriaal er op school was, dit maakte onderdeel uit van de weektaak. Deze spelen en puzzels waren qua uitdaging een stuk makkelijker dan de puzzels en LEGO die hij thuis maakte.

Toen ik meldde bij de juf(fen) dat hij zich misschien wat verveelde omdat hij thuis al moeilijkere dingen deed, werd er nauwelijks op gereageerd.

In groep 3 merkte ik aan zijn uitbarstingen en ook het gekras in zijn schoolschriften dat hij niet lekker in zijn vel zat. Hij kreeg een hekel aan school en snapte niet wat je daar nou leerde. Het werd zelfs zo erg dat hij dood wilde!!

Na veel gepraat met school en IB, konden wij niet uitvinden wat het probleem was. Mijn zoon gaf het niet aan. Wel was duidelijk dat school een heel ander kind beschreef dan ik als ouder. Hij was makkelijk en lui.

Door mijn onzekerheid ben ik toen een IQ-test gaan doen………… hij bleek een IQ van 145+ te hebben!!! Geen van de 8 juffen die hij had, was dit opgevallen. Helaas kon de school niets voor hem betekenen en zijn we van school gewisseld.

Daar trof hij het meteen zeer empathische leraar, die hem in 1 maand helemaal kon beschrijven zoals hij was. Hij voelde zich gezien en heeft zijn hele schoolcarrière met dezelfde klas doorlopen.

School was nog steeds niet boeiend, hij leerde er niet leren, kinderen sloten ook niet aan. Maar hij heeft een geweldig aanpassingsvermogen, dus hij overleeft het wel. Ik weet dat hij nog steeds prikkelgevoelig is, maar hij laat zich niet kennen. En af en toe als ik zie dat hij echt moe is, laat ik hem een dagje bijkomen.

Mijn dochter ging vanaf groep 1 al elke dag huilend naar school, bijna 2 jaar lang!! Ik had de focus wat meer op mijn zoon toendertijd, en de juffen zeiden dat ik gewoon wat harder moest zijn bij het afscheid. Ze vond het gewoon veel te druk tussen die 28 schreeuwende kleuters, en dan vooral in de decembermaand. Die was voor mijn kinderen echt afschuwelijk. (Toen ze 11 was heeft ze ooit bij de psych gezegd dat ze zich toen niet kon voorstellen, dat een moeder die van haar kind hield, daar op school kon achterlaten.)

Vanwege mijn zoon gingen we naar een andere school, dus zij ging mee, daar werd ze warm ontvangen na de meivakantie. Zij is heel gevoelig voor geuren, geluid en ook sferen en stemmingen van anderen. Ze heeft een enorm rechtvaardigheidsgevoel en als mensen niet congruent zijn, dan vertrouwt ze ze niet. Ze is nooit gepest en paste zich altijd heel goed aan bij iedereen. Ook de juf wilde wel 30 van deze kinderen in de klas. Ze deed wat er van haar gevraagd werd.

Maar ook bij haar barstte de bom wanneer ze thuis kwam. Zij huilde dan vaak en trok zich terug, had veel buikpijn en was vaak verdrietig. Begreep ook niet waarom ze naar school moest en wilde dood. Wat wel opviel op school is dat ze veel moeite had met evenementen, schoolreisjes, optredens etc. Dit MOEST allemaal, maar dit vond ze verschrikkelijk! Thuis heeft ze daar heel veel stress door gehad, de avond ervoor en de ochtend zelf. Dit was voor ons als gezin enorm zwaar.

Groep 8 moest ik haar echt naar school dwingen met heel veel drama!! Echt, het gaat volledig tegen je moedergevoel in. Ze wilde echt niet meer en had paniekaanvallen!! Ik heb haar uiteindelijk thuis gehouden. Toen volgde er meteen een MDO, met de directeur ,IB-er, SWV VO, psychologe, leerkracht, LPA (leerplichtambtenaar).

Ze werd afgewezen voor regulier vanwege haar toestand, SWV dacht aan autisme omdat de psych had gezegd dat ze moeilijk contact met haar kreeg, misschien was VSO beter voor haar, de LPA dreigde meteen met een dwangsom als ik haar thuis zou houden,de  directeur zei dat ze over 2 weken weer halve dagen op school moest zijn (min. aantal uren t.b.v. leerplicht bleek achteraf). Wat een achtbaan!!!! Iedereen zit op zijn stoel en niemand denkt aan moeder en kind, ongelooflijk, wat een machtsvertoon!!

Heeeel veel moeten praten, paniekaanvallen, boosheid en verdriet, schaamte etc. etc. voor mijn dochter dat ze naar VSO moest. Maar het is me gelukt, ze is gegaan.

Toegezegd dat een HB-coach haar en school zou begeleiden. Kleine klassen, rust en regelmaat, school bekend met autisme, goed ondersteuningsplan… en in november zou ze getest worden door psychologe…

Nou, na dag 2 zei haar mentor al: waarom hebben ze haar in deze klas neergezet??? Bleek dat er allemaal externaliserende kinderen in de klas zaten. Er was veel verbaal en soms ook fysiek geweld, docenten waren niet bekwaam en pedagogisch onderlegd. Geen ondersteuning beschikbaar, geen HB-coach, die werd zelfs eerst nog afgewezen en is pas in mei dat schooljaar aangesteld. Maar toen was het leed al geleden. Geen vertrouwensband opgebouwd, met niemand.

Ze zou het tweede jaar rustig beginnen op advies van de psychologe. Maar doordat er een heel nieuw team zat, werd er meteen weer op minimaal 4 uur per dag ingezet!!! (t.b.v. leerplicht, dan krijgt de school geen problemen).

Dus het ging eigenlijk door de dwang en drang al meteen weer fout!! Echt heel fout. Paniekaanval in de school, en de volwassenen stonden om haar heen.

Ze was helemaal klaar met alles en had nu echt een schoolangst opgebouwd. Nog een ontwikkelklas geprobeerd, maar het was daar zo stil dat ze gek werd van haar gedachtes en ze kon zichzelf niet aan het werk zetten.

MDO op MDO, dan maar artikel 5A, dit heb ik in eerste instantie geweigerd omdat mij niet werd verteld wat dit allemaal inhield. De LPA bleef maar aandringen op online lessen volgen. Maar ze heeft zo’n weerstand tegen school. Ze zei: wat is belangrijker, school of ik???

Dus nu toch maar 5A voor de rust, maar dat voelt ZO niet fair. School kan geen passend onderwijs bieden, dus geven we haar een vrijstelling. Terwijl ze eigenlijk leerbaar is, of in ieder geval was!!! CITO HAVO/VWO.

En nu dreigen ze met Beschermtafel, wanneer wij geen Specialistische GGZ-hulp inschakelen voor haar angststoornis. Terwijl bekend en bevestigd is door de GGZ zelf dat ze geen HB-expertise in huis hebben.

Ik wil nu echt alleen nog maar iemand die haar behandelt die haar begrijpt!!!! En niemand anders. Scholen zouden verplicht een HB-expert in huis moeten halen voor kinderen bij wie vermoeden bestaat dat ze HB zijn om verdere schade te voorkomen!! Maar helaas kunnen wij ouders nergens mee dreigen….