In de ontwikkeling van ons kind zagen we dat ze als baby al hyper alert was en veel sneller was met ontwikkeling dan de baby’s in onze omgeving die even oud waren. Wat jammer dat ik toen niet wist wat ik nu weet, dan had ik haar geen dag naar school gedaan maar thuisonderwijs gegeven! Wat kan school veel kapot maken bij een kind! Want wat is het daar verkeerd gegaan! Hoogbegaafden hebben een ander soort van onderwijs nodig!

Onze dochter was 5 en al depressief. Ze kreeg niet geboden wat ze wilde/nodig had op school wat resulteerde in doorstromen van klas, na “zeuren” bij leerkracht en directie, dat het zo echt niet meer ging (ze wilde niets meer, kreeg lichamelijke klachten, werd somber). Lijkt een oplossing, was het niet. Hoogbegaafden leren meestal anders; laat ze eerst zien wat het totaalplaatje wordt van wat ze leren gaan. We hoorden vaak “school is nutteloos en stom, je hebt er niets aan” en met afhangende schouders en veel verdriet moesten we haar elke dag brengen. Auw!

Er werd voor haar veel te traag door de stof heen gegaan, maar ze mocht niet versnellen, kreeg ook geen verdieping aangeboden. Verveling sloeg toe, onderpresteren was het gevolg. School zag het niet, zelfs de intern begeleidster wilde het niet zien.

Ondanks IQ van 140 i.c.m. wat wij aangaven zei school dat ze geen extra uitdaging nodig had. Ouders werden niet gehoord, kind werd niet gezien voor wat het nodig had. Ze was het zogeheten stille kind dat geen aandacht vroeg (durfde te vragen). Resultaat? Zwaarmoedige peuter, teruggetrokken kleuter, teruggetrokken tiener, depressieve puber. En onzeker! “Het ligt aan mij” is de overtuiging geworden. Niets is minder waar. Ze is slim, authentiek (altijd gebleven ondanks alles), creatief, sociaal. Zelfbeeld is niet kloppend. Chronische vermoeidheid kwam als ‘diagnose’.

CITO-score van 550 en dus naar HAVO/VWO gestuurd. Ze had er zin in. Alleen draaide het bij medeleerlingen om welke gympies je aan had, make-up, kleding, “gesprekken” gingen over nietszeggende zaken in het leven. Ze kon daar niets mee, voelde zich het buitenbeentje. Ze werd steeds vermoeider. Zo moe dat ze veel dagen niet naar school kon. School leek echter haar puntenscore belangrijker te vinden dan haar welzijn en ze moest letterlijk alles wat ze gemist had inhalen (huiswerk, toetsen, proefwerken, noem maar op). Dus kwam ze volledig thuis te zitten; het was niet op te brengen.

Dan komen we op passend onderwijs… het heeft nooit gepast; het lijkt alleen een in het leven geroepen term! Toen ze thuis zat was er bovendien geen haan die ernaar kraaide. Vreemd! Leerplicht? Hoezo? Ben als ouder overal zelf aan de bel gaan trekken. Men zag geen weg voor haar. Leerplicht? Hoezo? Thuisonderwijs was absoluut onmogelijk volgens instanties die zich in zouden moeten zetten voor thuiszitters (ik zal geen instanties noemen ;)). Leerplicht? Hoezo? Maanden verstreken, jaren verstreken (letterlijk).

Lang verhaal kort; geen onderwijs genoten. Geen oplossing aangeboden gekregen, hoe graag zij ook een diploma wilde, hoe hard wij ook hebben gevochten voor passend onderwijs. Recht op onderwijs? Hoezo? Zodra het woord geld ter sprake kwam was er blijkbaar ineens geen recht op onderwijs meer, was er blijkbaar ineens geen leerplicht meer.

En nu dan? Ja, wie kan ons daar een antwoord op geven?????