Ons kind Rens (nu 11) zat op een reguliere school. Was blij, had vriendjes en weinig problemen. Alleen de resultaten van de CITO’s gingen per jaar achteruit. De juffen zagen dat niet en stelden steeds voor om het volgende tienminutengesprek af te wachten. Dat deden we en steeds weer werd het slechter. Tot in groep 4 een invaljuf mij belde, of we wisten wat onderpresteren was. Ze had het vermoeden dat dat speelde. Daarna mocht hij extra werk doen, maar pas als het gewone werk af was en daarvan raakte hij in de stress, want nu kreeg hij niet alles af. Dus was het geen onderpresteren en was er dus niks aan de hand, was hun conclusie.

Toen hebben wij hem zelf laten testen. School wilde pas praten toen we een rapport hadden. En toen konden ze eigenlijk alleen “wat dingen proberen” en hem alleen speciaal werk geven ging niet, want er waren nog meer kinderen. Dat gaf ons weinig vertrouwen. Vooral omdat hij al in groep 6 zat en het nu echt ging meetellen. We zijn overgestapt naar HB-school.