Onze kinderen liepen allebei al jong vast op school. De frustraties kwamen er thuis uit met een heftigheid die zwaar was voor ons allemaal. We zochten hulp maar het enige probleem wat ze konden vaststellen was dat ze allebei hoogbegaafd waren. Uiteindelijk hebben ze vier jaar in een klas gezeten voor hoogbegaafde kinderen. Dat was een verademing, maar sommige kinderen waren zo beschadigd dat ze veel probleemgedrag lieten zien in de klas. En ondanks dat onze kinderen het zo naar hun zin hadden vonden wij het na een tijd niet meer gezond dat ze iedere dag in een onveilige situatie zaten. Nu zitten onze kinderen weer in regulier onderwijs en nee het gaat niet echt goed. Maar het is tenminste wel veilig. Als gezin hebben we ons over de jaren heen meer teruggetrokken. Door vooroordelen of onbegrip voelden we ons niet gesteund. “Ze moesten eens weten” hebben we vaak gedacht en dan is het makkelijker om maar gewoon de deur dicht te houden. Hoogbegaafde kinderen hebben een grotere kans om psychische problemen te ontwikkelen. Onderwijs op maat is duur maar op termijn zal het ook zorgkosten besparen.