We zijn allemaal anders geboren, anders opgevoed en gevormd door onze persoonlijke ervaringen. Informatieverwerking, kenmerken van een individu, alsook diens manier van zelfregulatie wordt bepaald door neurodiversiteit: de neurologische variëteit tussen mensen.
Neurodivergente en neurotypische individuen
Soms werd/wordt het ‘atypische’ onnodig gelabeld als een stoornis of ‘abnormaal’. Dat terwijl het atypische eigenlijk gewoon het ‘minder begrepene’ is. In de jaren ’90 introduceerde sociologe Judy Singer de termen ‘neurodivers’ en ‘neurodivergent’. Dit als een alternatief voor tekortkomende woorden, zoals ‘stoornis’. De term ‘neurodivergent’ impliceert namelijk een afwijking (divergentie) van het typische neurologische functioneren, zonder daarbij afbreuk te doen aan de kwaliteiten van de persoon.
De term is dus nuttig om mensen die anders denken meer respectvol en met een inclusieve houding te benaderen. Voorbeelden van neurodivergente toestanden zijn bijvoorbeeld autisme spectrum stoornissen, ADHD, leerstoornissen en hoogbegaafdheid. Vroeger had de term ‘neurodivergent’ een belangrijke bijdrage in het herdefiniëren van het autismespectrum. Er werd wel eens gedacht dat personen in het autismespectrum geen emoties zouden ervaren of de emotie-ervaring van anderen niet zouden kunnen begrijpen. Recent onderzoek wijst echter uit dat neurodiverse mensen gewoon andere mechanismen gebruiken om hun emotionele ervaringen te begrijpen, te uiten en te sturen.
Sterke punten van neurodivergente individuen
Neurodiverse personen hebben vaak werkplaatsaanpassingen (bijvoorbeeld een koptelefoon) nodig om hun talenten optimaal in te zetten. In veel gevallen zijn de aanpassingen en uitdagingen echter goed te managen en ervaren de werkgevers een mooie return.
Dr. Lawrence Fung vindt dat we de kenmerken van neurodiverse individuen moeten omarmen. Hij richt zich vooral op de sterke punten en interesses. Dit omdat de individuen vaak nieuwe perspectieven in de wereld brengen, waarvan sommige weleens baanbrekend zouden kunnen zijn. Volgens hem is er geen juiste manier van denken, leren en gedragen. Onderlinge verschillen dienen dus niet als tekorten te worden beschouwd. Ook Singer belichtte opvallende krachten in de neurodivergente populatie, meer specifiek in de autistische populatie, zoals de mogelijkheid om te focussen en patronen te herkennen.
Geef een reactie