Hoogbegaafde kinderen
E-magazine over hoogbegaafde en uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen en jongeren
‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’
Bij zeer jonge kinderen wordt hoogbegaafdheid nog 'een ontwikkelingsvoorsprong' genoemd. Een ontwikkelingsvoorsprong openbaart zich dikwijls als een oneindige stroom vragen. Niet de gebruikelijke vragen die bij hun leeftijd horen, maar echt existentiële vragen en opmerkingen zoals: 'Waarom kunnen we God niet zien, bestaat Hij dan wel? En hoe kan Hij zonder vrouw een zoon hebben?' 'Als geloven iets is wat je denkt, is wat je denkt dan ook wat je gelooft?' 'Hoe zijn mensen ontstaan en waar zijn ze van gemaakt?' 'Mama, wat doe jij in mijn leven?' 'Als je doodgaat en je geest opstijgt, gaat je huis dan mee?' [...]
Voldoening of Erkenning?
Iemand vroeg mij laatst wat ik belangrijker vond in het schrijven van mijn columns, oftewel schrijver zijn voor Stichting Hoogbegaafd!: Voldoening of Erkenning? Mijn antwoord was: voldoening is fijn, maar erkenning voor wie (en wat) ik ben is ook fijn. Zeker als je je hele leven die erkenning nooit echt gehad of gevoeld hebt. Ik merk nu dat ik niet meer 'the odd one out' ben: er zijn méér "rare" mensen zoals ik! Dus als ik op dit moment zou moeten kiezen met betrekking tot het schrijven van mijn columns, dan kies ik voor 'erkenning'. Al geeft de herkenning bij vele lezers mij ook [...]
Naadje van de kous
Mijn moeder klaagde van de week nog eens steen en been over dat ik vroeger altijd het naadje van de kous wilde weten. Vragen, vragen, vragen, het kende geen eind. Elk antwoord leverde alleen maar een nieuwe vraag op. Mijn moeder wist niet meer wat ze moest antwoorden en als ze het een keer dacht te weten, dan kwam ik altijd weer met een nieuwe vraag, net zo lang tot ze toch weer met haar mond vol tanden stond. Eigenlijk net zo lang tot ze het niet meer wist. Waarom? Waarom? Waarom? Het is een typisch kenmerk van hoogbegaafden: het [...]
‘Het zit er wel in, maar het komt er niet uit…’
Dat is wat zijn basisschool vroeger over mijn man zei, en waarom we nu dus voor fulltime hoogbegaafdenonderwijs gekozen hebben voor onze zoon. Nu we door ons kind weten wat hoogbegaafdheid inhoudt, herkennen we er steeds meer van onszelf van vroeger in. Zo blijkt dit dus ook (nog) bij onze zoon te zijn: het zit er wel in, maar het komt er niet uit. Hij laat niet zien wat hij kan, want hij h/er/kent zijn eigen potentie nog niet en zit zichzelf enorm in de weg. Veel hoogbegaafde kinderen, en voornamelijk de kinderen die lekker in hun vel zitten, hebben een onverzadigbare zucht naar kennis en [...]
To Screen or not to Screen?
Onze kinderen groeien op met schermen: touchscreens, smartphones, tablets, laptops (in welk huis is nog zo'n logge pc te vinden?). Wat voor de Ouder(e) generatie nog bijna ondenkbaar was, is voor onze kinderen niet meer dan normaal. Ik herinner me nog de keer dat mijn toen vierjarige zoon naar de TV liep om naar het volgende kanaal te "swipen". Je kan het ze ook zeker niet ontnemen, want ze moeten met hun tijd mee. Maar is die huidige ontwikkeling wel zo fijn? Wij als Ouder(e) generatie denken vaak met weemoed terug aan de tijd waarin we naar buiten werden gestuurd om te spelen: [...]
Wanneer wordt mijn kind weer gelukkig?
Het precieze tijdstip waarop wij als ouders ontdekten, of richting ons werd aangegeven, dat onze zoon hoogbegaafd was weet ik niet meer. Ons was tot en met zijn tweede levensjaar niets 'geks' opgevallen en daarna eigenlijk nog steeds niet. Ik merkte dat hij in bepaalde gevallen 'afweek' van wat 'normaal' schijnt te zijn, bijvoorbeeld toen ik in het groeiboekje van het consultatiebureau las dat anderhalfjarigen nog maar een beperkt aantal woordjes hoefden te weten terwijl mijn zoon al in volzinnen sprak. Of toen ik vroeg of er ook puzzels van honderd stukjes of meer op de peuterspeelzaal waren. Maar nog steeds viel mij 'niets bijzonders' [...]
Hoogbegaafde meisjes met autisme: de diagnose
Ken je een meisje met de dubbeldiagnose Autismespectrumstoornis (ASS) en hoogbegaafdheid? Wil je haar graag begeleiden en helpen in haar verdere ontwikkeling? Pas recent krijgen autisme en hoogbegaafdheid bij meisjes meer aandacht. Om ze goed te begeleiden, informeer je je best. In deze post kun je je licht al opsteken. Lees wat die dubbeldiagnose bij meisjes zo speciaal maakt. Diagnose Waarom loopt het vaststellen van autisme bij meisjes moeilijker dan bij jongens? De symptomen bij jongens zijn duidelijker. Meisjes lijken minder communicatieproblemen te hebben. De diagnose duurt langer doordat meisje makkelijker âcamouflerenâ. Meisjes blijven meer onder de radar. Jongens krijgen ook [...]
Top-down leren
Het is een term die je in hoogbegaafdenland veel tegenkomt: top-down leren. Deze wordt benoemd als zowel een talent als een struikelblok. Er wordt uitgegaan van het geheel zien of begrijpen, waarna stukjes kennis worden opgebouwd om het geheel te beredeneren. Het onderwijssysteem is echter bottom-up, dat gaan we niet veranderen. Maar.... Ik leer niet top-down. Ik begon namelijk niet met wiskundige formules voordat ik ik kon tellen en lezen. Ik leer stap voor stap, niet van boven naar beneden, maar wel zelf ontdekkend, met zo nu en dan een steuntje ter begeleiding of sturing, soms een stap overslaand of dingen [...]
âIk voel mij net een vulkaanâ
Taalontwikkelingsstoornis (TOS) Hieronder dit keer geen dialoog met een welbespraakte volwassene, maar met een jongere met een taalontwikkelingsstoornis (TOS). De wens om jezelf te uiten en de moeite waarmee dat gepaard kan gaan, zou ik willen duiden als een universeel menselijke ervaring. Iets wat door leeftijden en intelligenties heen klieft. Dat beiden het moeilijk kunnen vinden om hun emoties te verwoorden en dat beiden die gevoelservaring met dezelfde beelden beschrijven, werd me deze week opvallend getoond. Terwijl ik de afgelopen twee weken onderstaande dialoog schreef rondom de jongere, beschreef (ook) een hoogintelligente volwassen cliënt me zijn emotionele staat met de [...]
Sociale uitsluiting op de gang
We komen het in veel gebouwen tegen. Functioneel gezien is het een plek om doorheen te lopen, eventueel spullen in op te slaan. Zo nu en dan zetten we er een mens neer. De gang. Het zijn meestal dezelfde kinderen die er terug te vinden zijn, om uiteenlopende redenen. De daadwerkelijke oorzaak is in alle gevallen hetzelfde: de opvoeder of leraar kon niet omgaan met het gedrag dat vertoond werd. Om van het gevoel van onmacht af te komen, wordt er gekozen voor de 'makkelijke weg': de oorzaak van dat gevoel elimineren uit de omgeving. De gang wordt naast doorgang en [...]
De puzzelstukjes van mijn zoon
In de zoektocht voor handvatten voor mijn zoon kwam ik mezelf tegen. Een deel van het reflecteren daarover kun je terugvinden in Deel 1, Deel 2 en Deel 3 van mijn puzzelstukjes. Nu gaan we het weer over mijn zoon hebben met die delen als achtergrondinformatie. In 'groep 0' (mijn zoon is van eind februari) kon het afscheid op school behoorlijk heftig zijn. HuĂlen.. En dan echt tranen met tuiten, een aanklammend mensje dat niet wil dat je weggaat. In zijn klas had hij twee juffen. Eentje waar ik gelijk een klik mee had (mijn zoon overigens ook) en bij de [...]
“Die tosti is van mij!” – Ruimte geven aan het zelfvertrouwen van mijn zoon
"Die tosti is van mij!" We waren neergestreken op een terrasje op de Veluwe tijdens een tweedaagse fietstocht. Mijn zoontje van 3 jaar, Marijn, zat tijdens de tocht achterin het fietskarretje. De twee wat oudere kinderen van de vriendin met wie ik op pad was fietsten zelf. Als alleenstaande moeder zat ik financieel nogal krap, dus mijn vriendin trakteerde ons onderweg op een lunch. Marijn kreeg een tosti in twee helften en begon daar van te smullen. Al snel hadden wij allemaal onze lunch al op, maar Marijn schoot niet echt op. Omdat we allemaal nog een beetje trek hadden stelde [...]
