De eerste leider is al verkeerd begonnen.
Als je steeds verder terug gaat in de geschiedenis, tot je bij een stam overblijft, was de eerste leider ofwel degene die verbaal het sterkste was, ofwel degene die lichamelijk krachtiger was.
Ik vermoed het laatste.
Hoe dan ook was het iemand die overeind kon blijven door de anderen angst te geven, te overklassen.
Angst inboezemen zodat ze niet aan zijn leiderschap zouden tornen.
De eerstvolgende die vond dat hij de capaciteiten had om dat leiderschap over te nemen, moest dat doen door die eerste leider te overklassen in zijn kracht. Hij was namelijk al naar het systeem gevormd.
Dan verandert er dus vervolgens niets.
Op een gegeven moment kwamen degenen die zich dicht bij de leider wilden scharen, door handelingen te verrichten en constructies te bedenken die zijn leiderschap zouden verstevigen.
Ook al zouden ze het niet met die leider eens zijn; zij en hun familie zouden veilig zijn, dicht bij hem door hem te pleasen, nodig zijn en hopelijk onmisbaar.
Dan zat er misschien wel een beetje meer in voor hen. Misschien wat meer grond, meer eten of misschien ook wel meer materialen, zodat gezien kon worden dat zij een onderdeel waren van de leider en dus onaantastbaar waren. Dan krijg je de symbiose zoals die vandaag de dag is.
We zijn op dat vlak niets veranderd.
Als er steeds meer technische snufjes worden bedacht om uiteindelijk als leider (systeem) stevig overeind te blijven, ‘geef het volk brood en spelen’, blijft er een digitale neanderthaler over.
Scholen zijn ingesteld om dat kwetsbare en beïnvloedbare ego overeind te houden.
Daar komen pesterijen uit voort. Kinderen groeien op met dat systeem.
Papa en mama kennen namelijk niets anders en ook, angstig voor hun dierbare kind, zorgen ze dat hun kind weerbaar wordt. Of dit nu mondeling is of lichamelijk. Zolang hun kind maar niet onderaan de ladder komt en vertrapt kan worden.
Als dit wel gebeurt, begrijpen we ons kind niet.
Waarom is ons kind nu zo kwetsbaar?
Waarom verdedigt ons kind zich niet?
Hoe kan ons kind nu zo zwak zijn, dat zij/hij zich niet kan verdedigen?
‘Haal maar even flink uit! Dan laten ze je wel met rust!’
Hoe dan ook; iedere vorm die wij gebruiken om overeind te blijven is gebaseerd op angst en dus overleven.
Dat is namelijk het eerste dat ons is geleerd, vanaf de eerste leider.
We leren op primitieve wijze om te gaan met onze intelligentie.
Intelligentie kan nog zo groot zijn, maar nutteloos en schadelijk zonder ons gevoel.
Onze onzekerheden mogen niet gezien worden. Dat kan ons namelijk kwetsbaar maken, maar ook alleen en dan gaan we ten onder. Dat heet ‘overleven’. Kijk maar eens naar de wereld om je heen. Daar heeft dit ons gebracht.
Totale intelligentie is een combinatie van alle eigenschappen die we in ons hebben.
Kijk eens naar de natuur om je heen. Hebben dieren, bomen, planten eigenschappen die niet van toepassing zijn? Nee: alles klopt. Waarom hebben wij mensen dan een eigenschap gekregen die niet van toepassing is en aan de kant wordt gedrukt, namelijk ons gevoel?
Gevoel geeft ons het idee van kwetsbaarheid. Dan denken (denken) we dat we zwak zijn.
Dat we te snel emotioneel worden en dat kan niet! Dan worden we overlopen, uitgelachen, verbannen. Terwijl het huidige gebruik van intelligentie aan alle kanten faalt, blijven we maar angstig aanklampen. Oorlogen, hongerende mensen, dictaturen, we mogen niet loslaten.
Intelligente mensen hebben wapens uitgevonden om te zorgen dat hun leider of systeem overeind blijft.
Intelligentie is daarom ook, voor grote groepen, iets dat je aanduidt in veel geld en meer.
Ware intelligentie kan alleen in balans met ons gevoel. Dan noemen we het wijsheid.
Dennes Maas
Kunstenaar
Hoewel ik je conclusie deel, heb ik wel wat moeite met hoe je daar op uitgekomen bent. Je probeert te redenen hoe de mens van nature is, of hoe de mensen zich gedroegen toen ze voor het eerst stammen gingen vormen. Ik denk even aan de filosoof Hobbes. Op basis van de nieuwsberichten uit de nieuwe wereld dacht hij dat de indianen een stelletje barbaarse wilden waren zonder enige orde. Hij meende dat de mens van nature een soort anarchist was. De logica daarachter vind ik verder wel interessant. Hij redeneerde dat iedereen min of meer gelijk was. Iedereen was in staat om ieder ander te overheersen. Een vrouw kan een abusievelijke man de strot doorsnijden als hij slaapt. De voorbeelden zijn legio. Kortom: de verschillende tussen de mensen waren niet groot genoeg om de orde in een beschaving te verklaren. We hebben ons door middel van een sociaal contract bevrijdt van onze natuurstaat. Rousseau geloofde dat de mens van nature goed was, of beter: een onbeschreven blad (Tabula Rasa). Het probleem is een beetje dat deze ideeën (hoewel in zekere zin logisch) toch ook speculatief zijn. Ik denk dat als we met de kennis van nu een klein beetje een antwoord kunnen geven op deze vragen. Dan kom je uit bij de Nederlandse onderzoeker Frans de Waal. Hij onderzocht de hiërarchische structuur bij chimpansees. Op youtube is zijn interessante dingen over zijn onderzoek te vinden. We kunnen denk ik wel stellen dat de mens een sociaal dier is. Sociaal gedrag is per definitie complex gedrag en laat zich niet makkelijk definiëren in termen als ‘goed’, ‘slecht’, ‘anarchistisch’. Sociaal gedrag betekent wel dat we van nature al samenleven in groepen, dat we van nature een sociale orde hebben/maken en het lijkt erop dat een leider – in een natuurlijk omgeving – empathie nodig heeft en zelden een tiranniek bewind voert. Dan zal ik eindigen waar ik mijn reactie mee begonnen ben: ik deel je conclusie. Intelligentie zonder gevoel is eigenlijk niet meer dan het verkwanselen van een gave.
Sinds wanneer is de evolutietheorie een feit?
Zou tijd niet cyclisch kunnen zijn i.p.v. lineair.