En toen gebeurde het…
Door een nasty virus zat de wereld ineens thuis…
Iedereen werd en wordt gedwongen om hun creativiteit (verder) te ontwikkelen, om met deze situatie om te kunnen gaan. Mensen die buitenshuis werken moesten zo mogelijk een manier vinden om vanuit huis te werken en kinderen zijn thuis van school.
Het vergt nogal wat. Van bedrijven en medewerkers, maar zeker ook van degenen die ouder zijn van een jong kind.
Scholen koortsig op zoek naar manieren om toch les te kunnen geven, bedrijven om tóch samen te werken en dóór te werken, zij het op afstand en de netwerken worden zwaar belast nu iedereen ineens ‘online’ is.
Ik heb wel een nieuw gevonden waardering voor leerkrachten, want… hoe geef je eigenlijk ‘fulltime’ les aan kinderen? Eerlijk gezegd, ondanks allerlei suggesties van alle kanten, zou ik het nog steeds niet weten… én… hoe combineer je dat met ‘fulltime’ thuiswerken?
Ik hoor ook dat sommige scholen de kinderen bijna óverbelasten met werk, sommigen worden zelfs per uur(!) in de gaten gehouden. Persoonlijk vind ik dat echt idioot.
Vergeet alsjeblieft niet wat voor invloed deze situatie heeft op kinderen, zeker de hooggevoelige kinderen! Ikzelf (al ben ik binnen) voel nu heel erg de verschillende emoties van ‘de buitenwereld’, zoals de wanhoop, de verveling, de angst en ongerustheid. En sommige hoogbegaafde doemdenkertjes zien de wereld al vergaan. Denk eens aan de stress die alleen al daarmee gepaard gaat!
In the rush to return to normal, use this time to consider which parts of normal are worth rushing back to.
Dave Hollis
Gun de kinderen ook wat rust om het allemaal te verwerken. Het is nogal wat.
Daarbij kun je ‘gewoon thuis’ óók heel veel leren! Leer je kind koken, stofzuigen, schoonmaken, thuis groente kweken of leer ze een knoop aannaaien, opties te over om ze goed voor te bereiden op ‘het latere leven’!
Persoonlijk maak ik me niet al te druk over het schoolwerk van mijn hoogbegaafde kind, die straks in no time de “achterstand” wel weer inhaalt. Tja dat is dan weer een van de voordelen.
Ik heb echter óók een nieuw gevonden waardering voor mijn kind. Als ik nu daadwerkelijk met mijn eigen ogen zie wat voor werk hij moet doen, begrijp ik zijn schoolfrustratie een stuk beter! Arm kind, dat hij dit al die jaren heeft moeten doorstaan en zich heeft moeten aanpassen aan ‘het gemiddelde denkniveau’, oftewel het ‘standaard schoolwerk’.
Ik zie opdrachten waar ìk óók de weg van kwijt zou raken. Er zijn gewoon té veel variabelen mogelijk in ons hoofd, waardoor de kans op ‘het verkeerde antwoord geven’, waar mijn zoon zo bang voor is, erg groot is. Te weinig kaders, te veel faalangst…
Iedereen roeit met de riemen die hij heeft en doet z’n best er het beste van te maken. Laten we met zijn allen verstandig thuis blijven en jezelf, elkaar en elkaars kunnen weer herontdekken en gaan waarderen. Nieuwe dingen leren over zelfredzaamheid en kijken naar het herstel van het milieu!
Stay healthy, reassess life and hang in there!
And then… the people stayed home. And read books, and listened, and rested, and exercised, and made art, and played games, and learned new ways of being, and were still. And listened more deeply, some meditated, some prayed, some danced, some met their shadows.
And the people began to think differently.
And the people healed.
And, in the absence of people living in ignorant, dangerous, mindless and heartless ways, the earth began to heal.
And when the danger passed, and the people joined together again, they grieved their losses, and made new choices, and dreamed new images, and created new ways to live and heal the earth fully, as they had been healed.
Kitty O’Meara
Dank je voor je uitgebreide mooie beschrijving van deze nieuwe wereld, heel herkenbaar en treffend.
Dankjewel voor je compliment Antoinette 🙂