Het zit in de familie, dat had ik allang door. Mijn vader kon me flink aan het piekeren zetten door te vragen:
Wil je koffie of thee?
En dat herken ik, ik kan ook moeilijk kiezen. Het etiket ‘besluiteloos’ is snel opgeplakt, met allerlei bijbehorende negatieve associaties die getuigen van een slap karakter. Terwijl ik echt prima heel daadkrachtig iets kan aanpakken! Wat gebeurt er nu eigenlijk in mijn hoofd?
Ik neem als voorbeeld het kopen van een pot pindakaas. Okay, als je niet van pindakaas houdt haak je hier af. Maar als je pindakaas lust, dan koop je waarschijnlijk gewoon de pot waarvan je weet dat ‘ie lekker is. Bij mij gaat dat anders. Lekker is maar één argument van een hele lijst. En aan ieder punt moet natuurlijk voldaan worden!
Het begint met het etiket. Wat zit er in? O jee, natuurlijk zitten er in de ene meer verzadigde vetten en in de andere meer suikers. Wat is minder slecht? En welke suikers, zijn het die fructoses of glusosefructosestroop die je liever niet hebt? En wat is het percentage pinda’s? Genoeg eiwitten? En die hulpstoffen, zitten daar nog enge dingen tussen die je maar beter kunt mijden?
Nou, als ik daar al uit kom, volgt de substantie en de smaak. Smeert ‘ie zoals ik wil? Smaakt ‘ie lekker? Is ‘ie geschikt voor z’n doel – koop ik ‘m als beleg, of als basis voor een gadogadosaus? Van die dingen. En dat is natuurlijk een kwestie van persoonlijke voorkeur.
Vervolgens ben ik ook nog bezig met wat ik ervoor betaal. Ik heb er een hekel aan om meer te betalen dan nodig. Altijd zuinig omgegaan met m’n centjes, zal ik maar zeggen. Als de winkel hiernaast ‘m in de aanbieding heeft, loop ik toch echt die ene deur verder. Tuurlijk, soms is het gewoon handiger om te one-stop-shoppen, zeker als je weinig tijd hebt. Maar als ik moet kiezen tussen twee verder gelijke opties, neem ik meestal de goedkoopste… Met dat geld kun je dan weer je blogsite in de lucht houden 😀
Verder kan bij wijze van spreken – dan is pindakaas misschien geen goed voorbeeld – de verpakking meer of minder milieuvriendelijk zijn. Makkelijker of moeilijker om je van te ontdoen. De productie kan mens- of dieronvriendelijk zijn. Het kan uit een land komen waar je, gezien de lokale normen, nog een eigen interpretatie los moet laten op het etiket dat je net zorgvuldig hebt bestudeerd. En natuurlijk moet de houdbaarheidsdatum niet verstreken zijn.
Kortom, waar een ander gewoon z’n hand uitsteekt om een pot pindakaas te pakken, doorloop ik een hele waslijst aan argumenten die allemaal meetellen bij de overweging om die ene of die andere pot te nemen. Vreselijk vermoeiend. En een beetje sneu.
Totdat ik een artikel onder ogen krijg waarin deze keuzestress gelinkt wordt aan hoogbegaafdheid. Ik lees dat de brede blik en allesomvattende gedachtegang ertoe kan leiden dat je bijvoorbeeld allerlei risico’s, alternatieve scenario’s en mogelijkheden ziet. En dat kan ook wel eens van pas komen! Dat hoeft helemaal niet alleen maar negatief te zijn! Ha!
Hoe simpel een zaak ook lijkt, een hoogbegaafde inventariseert razendsnel hoofd- en bijzaken, de betekenis en de voor- en nadelen van alle beïnvloedingsfactoren.
Dus kennelijk helpt het dan toch een beetje om te snappen waar het vandaan komt. Ik ken mezelf op dit punt al goed genoeg om te weten dat ik misschien geen goede interim-manager zou zijn, die allerlei snelle zware besluiten moet nemen zonder de details of gevolgen te kennen. Daar word ik niet blij van. Maar als ik dan toch besluiten moet nemen, helpt het om eerst andere aspecten te bepalen. Omdat ik weet wat mijn valkuil is. Als ik me richt op het resultaat dat ik wil bereiken, op actie, dan begint het te stromen. Ik ben gek op actie, oplossen, afvinken! Of als ik kijk naar de belemmeringen in de omgeving, dan schakel ik direct over op aanpakken. En als ik nog even blijf dubben, dan stel ik mezelf vragen. Hoe belangrijk zijn de details? Hoe ernstig zijn de risico’s? Om mezelf te helpen om toch snel tot actie over te gaan. Ook al is de keuze niet perfect. Volgende keer beter. Of niet… 😉
Dus: hup met die pindakaas, gewoon in het mandje!
Herkenbaar! Juist ook met de pindakaas, haha! Ik zoek de pindakaas zonder suiker en zonder palmvet. Het was even zoeken, maar ik heb mijn favo gevonden (met extra grote stukjes pinda). Zoonlief wil juist geen stukjes in zijn pindakaas, hij krijgt de naturel variant.
Manlief daarentegen kiest niet (zoals ik) met zijn hoofd, maar met zijn hart : die vindt hij het lekkerst en wat erin zit is niet zo belangrijk.
Gevolg : er staan drie verschillende potten in de kast. Maar ik hoef in ieder geval de afweging niet elke keer opnieuw te maken ;).