Een hoge intelligentie is prachtig. Maar bij hoogbegaafdheid hangt dat samen met een grote gevoeligheid. Daardoor kun je voortdurend ervaren dat je anders bent dan anderen, dat je er niet bij hoort, dat je nooit echt op je plaats bent. Hoe kom je er als volwassene achter dat je hoogbegaafd bent? En als dat het geval is, hoe kun je dan je leven beter inrichten? En hoe benut je vervolgens je mogelijkheden?
Dit boek loodst je door de meest recente wetenschappelijke kennis over de levensloop van hoogbegaafden. Je leert bijvoorbeeld op welke leeftijd je hoogbegaafdheid voor het eerst kunt herkennen, wat hoogbegaafde kinderen en volwassenen nodig hebben en hoe ze tot bloei kunnen komen.
In België beginnen we net te wennen aan het gegeven hoogbegaafdheid, laat staan dat we begrijpen wat we moeten aanvangen met uitzonderlijke hoogbegaafdheid. Dit boek geeft een helder overzicht van de meest relevante theorieën uit Europa en Amerika. Daarnaast geeft de auteur je inzage in de praktijk, die ook leidde tot een theoretische indeling van wat uitzonderlijke hoogbegaafdheid inhoudt.
Dit boek geeft praktische handvatten om het zelfbeeld, de prikkelgevoeligheid en de interactieproblemen van hoogbegaafde cliënten te begrijpen en te verbeteren, om zo te komen tot betere (psycho)diagnostiek en behandeling van hoogbegaafde cliënten. Het is bedoeld voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg, zoals psychologen, psychotherapeuten, psychiaters en artsen en zij die daartoe in opleiding zijn.
Verkeerde diagnoses voor hoogbegaafden veroorzaken vaak onnodig lijden. De kenmerken van hoogbegaafdheid worden dan verkeerd geïnterpreteerd. Deze creatieve en zeer getalenteerde kinderen en volwassenen krijgen te horen dat zij een gedragsstoornis of emotionele stoornis hebben zoals ADD/ADHD, Asperger of een depressie. Zij worden daarvoor ten onrechte behandeld of krijgen onnodige medicatie.
Als we rouwen en verdriet hebben, hebben we geen nood aan een vermanend vingertje, aan clichés, aan opmerkingen dat we ons verlies moeten verwerken, loslaten of een plaats geven. Er wordt van ons verwacht dat er binnen zo kort mogelijke tijd een eindpunt komt aan onze rouw, dat het overgaat. In de praktijk blijkt dat we net niet loslaten maar een zoektocht starten naar een andere vorm van vasthouden of verbinden.
Hoogbegaafdheid bij senioren wordt vaak niet herkend. Het gevolg kan zijn dat deze slimme senioren zich alleen voelen, mensen missen bij wie zij echt op hun gemak zijn en soms psychische klachten ontwikkelen. Ook verveling komt veel voor. Sommigen zien zelfs het leven niet meer zitten. Kennis over de kenmerken van hoogbegaafdheid en hoe daar adequaat mee om te gaan kan sterk bijdragen aan het welbevinden van deze groep.
De afgelopen jaren verscheen er in Nederland een flink aantal boeken over en voor hoogbegaafde volwassenen. Wat dit boek bijzonder maakt is dat het opgevat kan worden als een boek van hoogbegaafden. Het is een boek waarin hoogbegaafde volwassenen zélf beschrijven hoe hun leven eruit ziet en wat zij daarvan vinden.
Wat als iemand ‘te veel’ is voor zijn of haar omgeving of zichzelf? Te slim, te beweeglijk, te emotioneel, zich te veel laat meeslepen door wat hij ziet of hoort, en/of een overactieve verbeelding heeft? Dat kan belastend zijn en tot frustraties of zelfs (psycho)neuroses leiden.
Tegenwoordig komt iedereen steeds vaker hoogsensiviteit en hoogbegaafdheid in de eigen directe omgeving tegen. Hoogbegaafd temperament is onlosmakelijk verbonden met hoogsensitiviteit. Hoogbegaafde kinderen hebben andere behoeften die vervuld moeten worden zodat zij uit kunnen groeien tot zelfbewuste volwassenen.
