De manier waarop bepaalde vrouwen leiden en verbinden is anders dan hoe veel mannen dit doen. Zeker als de omgeving hen hiertoe het zo essentiële vertrouwen en de broodnodige ruimte geven. Dit komt ook voort uit het nature versus nurture-verhaal (aanleg versus opvoeding) en de rollen die eeuwenlang van vrouwen en mannen werden verwacht. Een feminiene leiderschapsstijl is dus anders.
Ik wil wel aanduiden dat er ook mannen zijn die het op precies dezelfde wijze doen of deden als vrouwen. Die kregen en krijgen veelal geen ruimte van de omgeving. Wellicht wordt dit van mannen minder goed geaccepteerd door de brede omgeving en krijgen deze mannen wellicht juist minder vertrouwen en ruimte. Hopelijk gaat de uiterst belangrijke mindshift ook in hun voordeel uitpakken en krijgen zij eindelijk de ruimte en het vertrouwen om hun stijl van leidinggeven ten volle in te zetten.
Voor nu alle lof voor de dames, en heren, die het goed doen. We hebben echter over de totale breedte een complete shift van mindset in leiderschap nodig. Die shift kan ervoor zorgen dat bepaalde soorten leiders, vrouwen en mannen, eindelijk hun rol kunnen claimen in onze mensensamenleving. We hebben echter nog een lange weg te gaan. Want we hebben een grote transitie in mindset en operationeel handelen nodig richting echte diversiteit en inclusie. Naar een nieuwe vorm van een echte (sociaal)democratie. Waarin we denken en acteren als één wereld van natuur, dieren en mensen. Waarin we op een verstandige manier en met vertrouwen in elkaar gezamenlijk uitdagingen aanpakken en oplossen.
Niet via angst, verdeeldheid, leugens, halve waarheden, persoonlijk gewin, heerszucht, politieke spelletjes, doorgedreven individualisme, egoïsme, heers- en verdeeltactieken… Niet een wereld waarin de mens zich nogal verheven voelt en ongebreideld living space en dergelijke claimt van de natuur. We moeten stoppen met ‘leegzuigen’ en verwoesten van de aarde. Ook moeten we geen (low-cost) fabrieken creëren, hier of op andere planeten, om ons systeem in stand te houden. Ook niet om grondstoffen te winnen om oorlogstuig te fabriceren voor verschrikkelijke oorlogen op de aarde, andere planeten en in de bredere context in het universum. Overconsumptie, in de breedste betekenis, speelt hierin onder meer een zwaar negatieve rol.
Zelfs een key player in het ecosysteem, de wolf, neemt onze overconsumptie over. Als een wolf in een afgezet terrein een aantal schapen ziet lopen, ziet hij heel veel voedsel lopen. Normaliter doodt hij in het wild, uit energie efficiëntie, slechts een enkel dier en eet dit als het even kan helemaal op. Althans, bijna helemaal. Het doden van de dieren die niet weg kunnen rennen kost niet zo veel extra energie, maar levert wel ineens heel veel voedsel op. Zijn natuurlijke drang naar het zoeken van voedsel krijgt de overhand en ontaardt in gulzigheid. De wolf kan niet alle gedode dieren opeten, want daar krijgt hij de tijd niet voor. Bovendien zouden de kadavers in de hitte al snel niet meer geschikt zijn om op te eten. Voor de wolf lijkt het in eerste instantie op een grote opportuniteit. En die laat hij zich niet ontnemen.
Klinkt dit bekent voor ons? Overigens een mooi voorbeeld van hoe de mens degene is die voor onbalans zorgt op aarde. Consuminderen in combinatie met zaken als circulaire economie zijn van groot belang om de effecten van onze overbevolking op onze geliefde planeet Aarde zo veel mogelijk te verminderen. Vanwege deze overbevolking zijn we genoodzaakt om op termijn andere planeten te bevolken. Wel met een nieuwe mindset, die zich aanpast aan de lokale situatie en die zorgt voor balans. Making humans a multiplanetary species. Of het universum hier blij van wordt weet ik niet.
Maar ook al zijn er zaken zichtbaar geworden waardoor de bevolkingsgroei zal afvlakken of verminderen, dan nog kunnen we niet doorgaan met het leegroven van onze aarde en zullen we nog steeds met overpopulatie en dus een grote consumptie zitten. Die overpopulatie kunnen we zelf niet oplossen. Enkel extreme situaties op aarde of daarbuiten kunnen ons aantal decimeren of zelfs bijna of helemaal uitroeien. Dus het multiplanetary scenario is een op termijn, helaas, realistisch en wellicht noodzakelijk plan.
Het interessante is dat ik dit alles al zag aankomen toen ik nog maar 8 of 10 jaar was. Toen werd ik voor gek verklaard en vertelde ik volgens velen onzin.
Hopelijk gaat niet enkel de rijke elite mee richting die nieuwe werelden. Als we de noodzakelijke transitie niet doormaken, vrees ik dat we onze problemen zullen exporteren naar die nieuwe (oude) werelden en zal de cyclus van vernietiging zich waarschijnlijk in een veel hoger tempo herhalen, en dat maakt dan weer dat we continu naar nieuwe planeten zoeken waar we naartoe kunnen gaan.
Ik hoop met heel mijn verstand en hart dat we de broodnodige mindshift en dus transitie als gehele mensheid kunnen maken en dat we enkel vanwege overpopulatie naar andere planeten moeten gaan. Dat is dan de prijs voor ons succes. Bovendien moeten we de ‘feminiene’ leiders ook beschermen, want ‘eendracht maakt macht’, maar ook voor hen gaat ‘macht maakt corrupt en absolute macht maakt absoluut corrupt’ op. De mensheid heeft op aarde macht, bijna absolute macht, en dat maakt de mensheid bijna absoluut corrupt. Enkel de krachten van de natuur maken ons af en toe heel even nederig uit respect voor deze enorme natuurkrachten.
💚