Eventjes een mooie blog schrijven.
*Gaan zitten. Laptop open. Rug recht. Hoogbegaafde klaar? Typen maar!*
…
……..
Voor de zoveelste keer is mijn hoofd een grote chaos. Te veel gedachtes. Te veel ideeën. Er lopen allerlei gedachtesporen door elkaar heen, die vervolgens allemaal weer gekoppeld zijn aan andere paadjes, die leiden naar nieuwe gedachtes waar ik ook weer een hele rits ideeën aan kan koppelen, maar die ook te maken hebben met een zin die nog in mijn hoofd zat, waar ik net op terugkwam door het nieuws, wat maakte dat ik me weer frustreerde over de oneerlijkheid in de wereld, ik besefte me laatst trouwens dat ik de verantwoordelijkheid die ik daarvoor voel meer los moet laten, waar ik dan weer aan dacht door een liedje op de radio, wat nu weer in mijn hoofd zit, wat me trouwens deed denken aan een gebeurtenis van vorige week op straat, die gelinkt is aan wat ik als kind op vakantie zag, we kunnen nu trouwens niet op vakantie door het coronavirus, wat me eraan doet denken dat het vakantiegeld bijna binnenkomt, waarvan ik eigenlijk een rekening nog moet betalen, maar ik wil ook iets kopen voor in de tuin, waar ik trouwens de plantjes nog water moet geven, water, ik heb te weinig gedronken vandaag, hoe laat is het eigenlijk ondertussen?
Nog te volgen? Voor mij ook niet. Ik had bedacht dat het me zou helpen om dan maar te gaan schrijven. Dat is vaak een van de eerste mooie, helpende tips die mensen geven als je zegt dat je veel en ingewikkeld nadenkt.
Heb je al eens geprobeerd het op te schrijven? Een dagboek of journal? Om wat orde in je gedachtes te krijgen?
Zo gezegd, zo gedaan, met bovenstaand resultaat.
Orde? Nee. Nog meer chaos? Ja. Ik wil alles tegelijkertijd weten, zien, onderzoeken en begrijpen. Alles voelen, elk gevoel analyseren maar ook er laten zijn, verwerken en weer door. Nuttig doen, ontspannen, goed voor mezelf zorgen en uitdagingen aangaan. Wat natuurlijk niet allemaal tegelijkertijd lukt.
Goed, weer afgedwaald. Ik had dus bedacht een blog te gaan schrijven. Uiteraard moet dat dan, naast dat het mezelf zou helpen met mijn gedachtes te ordenen, een perfecte blog zijn. Eventjes zoeken op google: ’tips blog schrijven’. Het is ten slotte een blog voor Stichting Hoogbegaafd!, dan moet ik het wel goed doen. Toch?
Zucht. Nee.
Soms is het nou eenmaal chaos. Soms heb ik geen woorden voor wat er in mijn hoofd gebeurt en lijkt het totaal onlogisch, ook al leg ik zelf de linkjes wel. Soms missen de linkjes en volg ik mezelf ook niet.
Soms is de perfecte blog misschien de blog die imperfect is. Gewoon, omdat ik een imperfect mens ben, met een soms vrij ingewikkeld hoofd. Dus bij deze: een mooie blog, you’re welcome.
Dit is zo herkenbaar. Ik kan zo vermoeid geraken van mijn eigen gedachtengang. Als ik zo’n gedachtenstroom heb, gebeurt het ook vaak dat ik ondertussen nog verschillende ‘zijsprong-gedachten’ heb die ik wil onthouden of neerschrijven, maar als ik van vermoeidheid mijn gedachtenstroom stop ben ik die toch weer vergeten. Frustrerend
Uit duizend en een gedachten.
Heel herkenbaar,
Je hebt zoveel ideeën en plannen dat niets tot dragen komt. Want zo gauw je begint heb je ook al weer bedacht dat het niet helemaal klopt, uitkomt of beter kan. Dat geld zowel voor het doen alsook het denken.
Dus net als jij ben ik aan de slag om van chaos orde te maken. Eerst met een agenda, een dagplanning. Dat werkte niet. Vooral de moeilijke dingen die veel risico op mislukken met zich meebrengen vermeed ik. Daarnaast was die de ene dag te vol. In het begin eigenlijk alle dagen te vol. Dus een gevoel van falen c.q. mislukken. Bovendien omdat ik door mijn denkttanktijger vaak wakker wordt gehouden is mijn energie level en mijn vermogen tot focus onvoorspelbaar. En toch…….
Nu ben ik op pad met methode 4.2. Een budget planning. Er zijn vijf belangrijke deelgebieden waar ik mee bezig wil zijn. Structuur/ochtendritueel – Huis-houden – Bedrijf in oprichting – Schrijven/denken /wetenschap/FILOSOFEREN – Maatschappelijke inbreng. En ieder onderdeel krijgt een x aantal uren per week.
Door voor schrijven denken etc. plek te reserveren doe je het intensief maar ook steeds beperkter. Zoveel tijd voor alleen denken filosoferen, en voor de rest al die andere dingen. En mee en mee ontstaat een meer evenwichtige besteding van je tijd. Een betere balans tussen denken en doen.
Ik maak een weekplanning. Niet wat ik op welke dag doe. Maar hoeveel uur ik wil besteden aan iets en wat ik wil bereiken. Daarnaast schrijf ik op wat ik afkrijg en wat ik extra doe. Hierdoor ontstaat wel een zekere structuur maar met genoeg flexibiliteit dat ik het ook haal, of voor een groot deel haal.
Een stevig deel probeer ik tot een standaard routine te maken. Daardoor hoef ik niet lang na te denken wat het eerste is wat ik ’s ochtends doe. Geen beslissingen te nemen. De autopiloot het werk te laten doen. En ik begin 19 van de 20 keer met koffie zetten, Afwas, koffie drinken Darren Daily, post, boekhouding, ontbijt, soigneren. Dat schept rust. En ik schrijf ’s ochtends. Over een thema dat me bezighoud of een reactie op een blog, Linkedin artikel.
En ik heb de variabele planning. Waar ik een verhouding nastreef in de voor mij belangrijke aandachtsgebieden.
Ik wil 2 dingen bereiken.
1 Ik hoop dat deze techniek er ook toe leidt dat ik steeds meer doe wat ik denk (want ik denk zo verkeerd nog niet) en dus ook meer en meer gedaan krijg. waardoor er meer voldoening en zelfrespect ontstaat.
2 Daardoor ook wat meer rust in mijn hoofd ontstaat. Wat afgemaakt is verlaat mijn constante gedachte. Ik kan meer en meer stilstaan bij wat wel gelukt is. Waardoor de voldoening toeneemt en de gedachten wat afnemen.
Je gedachte opschrijven is stap 1. Maar daarna moet je ermee aan de slag. En langzaam maar zeker krijg je een gevoel voor wat je af krijgt. En “stuiter” je steeds minder.
Het gaat effe duren voordat je jouw methode hebt gevonden. Door op te schrijven wat je wil doen, maar zeker ook wat je daadwerkelijk gedaan hebt. Krijg je steeds beter zicht op wat je echt afkrijgt waardoor je, je planning zo kunt steken dat je iedere week voor 80% van je vermogen aan de slag kan. Het halen van je planning geeft voldoening, en dat lijdt tot een zekere innerlijke rust, waardoor de chaos afneemt. Ook in je hoofd.
O, en voor ik het vergeet. Neem de tijd als iets gelukt is om dat goed tot je door te laten dringen. Ben als niemand anders dat is op zijn minst effe trots op jezelf. Simpel voorbeeld, als de ramen lappen goed gelukt is (had vroeger een hekel aan dat karwei). Neem een stoel, en ga bewust met een kop thee 15 minuten genieten van je schone ramen.
Want het karwei vond ik minder maar ik ben wel blij met het resultaat. En vroeger ging ik daar altijd aan voorbij. Vervelend karwei klaar. Nou gauw verder en vergeten maar. Juist niet, je omdraaien en genieten van, en het resultaat en de overwinning op je innerlijke Schweinehund (zo geen goesting). Dus Dubbeltrots.
Of print een super goed afgedachte en uitgewerkte blog uit. Doe hem in een klapper. Bewaar je ‘succes”.
Want doen zonder denken lijdt tot chaos, maar denken zonder doen idem.
En langzaam maar zeker worden kleine dingen ook grote dingen zowel in positieve als negatieve zin.
Schep
Schep langzaam maar zeker meer en meer. Dan ontstaat vanzelf meer orde en rust. Wat je nog wil doen, moet kopen, hup op je whitebord. (Hoef je niet meer aan te denken.)
En dan stel prioriteiten en SCHEP wat je bedacht had.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Een mede-struggler.
PS:
Ik heb ook nog steeds niet de “perfecte” methode. Maar kom iedere keer weer een stapje korter in de buurt.
Groet, Marcel.
Oh Erica, ik zit te schudden van het lachen. Want jouw hoofd lijkt sprekend op mijn hoofd, maar dat weet je wel. Wat heerlijk herkenbaar en wat mooi geschreven. Ga zo door!
Zeker herkenbaar. Als ik schrijven moet lukt het vrijwel nooit (laatste tijd wel steeds beter door wat meer interne rust), waardoor het de laatste tijd vooral beter gaat is dat ik er dan toch meer in mijn hoofd mee bezig ben, soms een raamwerk schrijf en het dan verder invul waardoor het verhaal/artikel bijna zich vanzelf schrijft.
Wat heerlijk geschreven en ook deels verdrietig omdat het zo herkenbaar is. Ik krijg vaak t advies dat ik moet focussen, alleen ik krijg paniek bij de gedachte dat ik dat moet doen. Het gevolg bij mij is dat ik me vaak een ‘failure’ voel. Terwijl ik ook vaak genoeg trots ben op wie ik ben. Zelfs mijn zelfbeeld is chaotisch 🙂 Dank voor je perfecte imperfecte blog!
Chaos bestaat uit patronen die nog niet ontcijferd zijn. Dan heb ik ‘het’ ontcijferd dan noem ik dat orde. Ik ben ook de hele tijd bezig met chaos te creëren vanuit orde, chaos heeft geen bestaansrecht zonder mij 🙂