Je strijdt hard voor je kind, net als ik, om het (zwaarwegend) belang van passend onderwijs aan te tonen. Je hebt er alles voor over om je kind(eren) gelukkig te zien.
Je hebt vele gesprekken met school en andere mensen om maar duidelijk te maken hoe je kind in elkaar zit, wat hij/zij nodig heeft en dat hij echt ónderprikkeld, maar soms ook gewoon even overprikkeld is.
Je verhuist misschien zelfs voor ‘de beste school’ en zoekt een coach, psycholoog of orthopedagoog, of begint zelf met een studie om hoogbegaafde kinderen te begeleiden, óf je zoekt het nog hogerop om alles maar voor elkaar te krijgen. Dit kan een jarenlange en vermoeiende strijd zijn, waarvan je soms moedeloos wordt. Alles om je kind te bieden wat het nodig heeft.
Maar… je kúnt niet alles zelf, hoe graag je dat ook zou willen.
Je bent gegarandeerd al tegen weerstand of andere problemen aangelopen: met school oftewel ons onderwijssysteem, autoriteiten, logistiek, onbegrip, financiële of misschien wel medische beperkingen, die je weerhouden van hoe je het graag zou zien.
Het is op dit moment met de onderwijscrisis, de tweeëndertig kinderen in één klas, ook niet honderd procent realistisch (helaas) om honderd procent op maat gemaakt onderwijs te kunnen verwachten, ook al zóu dat wel zo moeten zijn! Op sommige scholen is de WIL er wel, maar zijn simpelweg de middelen en de kennis niet aanwezig.
Denk ook even hieraan: niemand ziet zijn kind graag lijden. De ouders van een hoogbegaafd kind niet, maar de ouders van andere kinderen ook niet!
Een leerkracht kan maar zo veel en wordt soms óók beperkt, hetzij door het schoolbestuur, hetzij door tijdnood of allerlei andere eisen en andere kinderen.
Iedereen doet z’n best met wat er binnen zijn/haar kennis en vermogen ligt, hoe beperkt ook… (we hebben nu eenmaal helaas niet allemaal de resources die Laurent – bless him – tot zijn beschikking heeft).
Wat ik maar zeggen wil:
Cut yourself (and sometimes others) some slack!
Het is oké om jezelf soms even een ‘break’ te geven. Je hóeft niet ‘alles’ te zijn, je kúnt niet overal de controle over hebben; sta jezelf toe om ook eens even rust te nemen en de ontwikkeling(en) op hun beloop te laten, al is het maar voor even, voor je eigen welzijn, om even bij te komen van de strijd en het gekkenhuis dat ze ‘leven’ noemen, om eens héél even te genieten van de kleine dingen en je bijzondere kind!
Be patient when it seems things are not going right and may never be right again. Accept that what is yours will come to you in the right way at just the right moment.
Iyanla Vanzant
