Kussen, kussen, kussen
Niets is lekkerder dan het kussen van de navel van mijn zoon. De navel van je zoon, hoor ik je denken? Jaja, de navel van mijn zoon. Die is zo lekker! En ook zijn voorhoofd, buik, armen, benen, puntje van zijn neus, wangen, oogleden, handen en rug. En wat je wat ook zo lekker is? Een hapje uit zijn bips. Mmmmm, daar kan ik echt van genieten.
En nog meer kussen…
Heb jij dat nou ook, zo’n overheerlijk plekje om te kussen? Waar je nu tijdens je werk al weer naar uit kan kijken om te doen? Waarvan je helemaal vervuld raakt van blijdschap alleen al bij het idee? Even je ogen dicht en vast bedenken hoe fijn het gaat zijn. Alsof het moment NU plaatsvindt. Alsof het al echt zo is.
Volledig intact
Wees gerust, hoor, de billen van mijn zoon zijn nog volledig intact. Ook zijn navel is niet afgevlakt door al dat gekus. Sterker nog, er zit een quotum op. Voor mijn plezier mag ik twaalf keer per jaar zijn navel kussen. En als ik jarig ben mag ik een dagje onbeperkt kusjes geven op mijn favoriete plekje. Maar echt alleen dan. Rest van het jaar hanteert hij een strak regime.
Fijnste ter wereld
En niet omdat hij het nou zo vreselijk vindt. Meer omdat hij het gewoon super leuk vindt om mij een beetje te plagen. Omdat zijn navel kussen het fijnste is in de wereld, zo vertel ik hem wel eens, heeft hij hiermee een leuk eigen worstje dat hij me kan voorhouden. Gewoon, omdat het leuk is. En hij leert zo ook aangeven dat hij geen zin heeft in mijn kusjes op zijn navel.
Ritueel
Maar het allerfijnste en leukste van het kussen van zijn navel is niet zozeer die navel. Of dat kussen. Al is die overheerlijk en jammie. Maar vooral om het spel, de rituelen er om heen. Want niets is zo leuk om mama te plagen door te zeggen dat ik die navel mag kussen en dan heel hard weg te rennen. Of om papa te vragen hem te beschermen en ondertussen het uit te gieren van het lachen als ik dan toch probeer die navel te bereiken door overal kusjes te planten maar steeds nét niet bij die navel uit kan komen.
Tranen van plezier
De tranen rollen over zijn wangen van plezier. En ook een beetje van spanning. Want zal het mama lukken of niet? En hoe leuk is het als het mama niet lukt en hij mij slimmer af is? En wat heerlijk om zo hard te kunnen lachen. En je beschermd te weten door papa tegen die kusgrage mama?
Dit
Al jaren is ‘dit’ van ons. Dit moment van warmte, liefde, samenzijn, knuffelen, stoeien en aanraking. We genieten er allebei enorm van. Dit is onze manier om te laten zien dat we van elkaar houden. Dat we heel graag bij elkaar willen zijn, elkaars grenzen waarderen maar ook opzoeken. En spelenderwijs leert hij nee te zeggen, te ervaren wat hij fijn vindt en wat niet. En dat je dus baas bent over je eigen lichaam.
Gevoelens
En hij leert dat je meerdere gevoelens tegelijk kunt ervaren. Van heel fijn en spannend tegelijk, tot super grappig en triomferend op hetzelfde moment.
Kleine Marije
Ik kan me herinneren dat ik het, toen ik klein was, heerlijk vond om te kroelen door de baard van mijn vader. Hij had zo’n heel lange, met krulletjes waar mijn vingers precies omheen konden. En zittend op schoot kroelde ik door die bos haar onderaan zijn kin. Het was voor mij de manier om mijn tijd met mijn vader te claimen, te nemen, op een manier die ik fijn vond; in dichte nabijheid van mijn vader. En ondanks dat ik zijn baard eigenlijk ook een beetje vies vond en te erg vond kriebelen, was het moment samen met mijn vader te belangrijk. Dus kroop ik, met gemengde gevoelens, graag bij mijn vader op schoot. Om even lekker te tanken aan het emmertje vol liefde en de stevige borst waar ik tegenaan mocht leunen.
Blote-billen-gezicht
Jaren later heeft mijn vader, zonder overleg met mij, zijn baard afgeschoren. Woedend was ik. Echt furieus. Ook omdat ik mijn vader er heel raar en blote-billen-gezichterig uit vond zien. Maar vooral omdat nu ons momentje van samen knuffelen voorbij was. Hoe kon hij?!
Navelkussen
En dat is wat ik zo heerlijk vind aan dat navelkussen. Het gaat niet om dat kussen of die navel. Het gaat om oprechte liefde delen, laten zien dat ik van hem houd, dat hij goed is zoals hij is, dat ik zijn lijf prachtig vind, dat hij geliefd wordt, dat we lief voor elkaar kunnen zijn. En dat hij mag tappen uit mijn overlopende emmertje vol liefde. Altijd. En als hij het even extra nodig heeft nog een beetje meer.
Tijd voor elkaar
Want het gaat om tijd voor elkaar. Echte, oprechte tijd voor elkaar. Even een moment van totaal alleen op de wereld en alleen maar wij. Onverdeelde aandacht. En hoe mooi dat kinderen ons vaak deze spiegel voorhouden. De spiegel van leven in het moment. In het NU. En te zijn met wat er nu is. Met wie er dan is. Met onverdeelde aandacht.
Ik kan niet wachten tot ik straks weer thuis ben!
