Vandaag ga ik weer eens een potje hoogbegaafd zijn!
…riep Bob van de daken, daarmee het succesvol volbrengen van dat voornemen gelijk in de kiem smorend. Het is niet erg hoogbegaafd om hoogbegaafd te zijn.
Goed, Bob ging die dag drie boeken tegelijk lezen, deed iets creatiefs, dacht na over de zin van alles, verveelde zich een tijdje, ergerde zich aan een geluid, kon de juiste woorden niet vinden, voelde zich ongemakkelijk in gezelschap en de empathie kwam weer eens zijn oren uit. Tot zover niets aan de hand, een gemiddelde dag voor een hoogbegaafde. En daar zat hem de kneep.
Vroeger deed Bob al die dingen intuĂŻtief. Zo was hij nou eenmaal, en toen hij er langzaamaan achter kwam dat anderen dat niet zo deden, accepteerde hij dan maar dat hij anders was. Soms stond hem dat in de weg, bijvoorbeeld bij het vinden van een vriendin of het vinden van leuk werk, en soms vond hij het prima zo. Lekker zijn eigen gang gaan, slimmer dan de meeste mensen om hem heen, lekker leven. Dat laatste werd uiteindelijk wel steeds moeilijker, en hij werd ook steeds eenzamer. Tot bleek dat hij hoogbegaafd was.
Drie boeken tegelijk lezen? Jij bent nog een beginneling, ik lees er makkelijk 27!
Zo hoorde hij nu.
De zin van alles, denk eens na over de zin van niets, dat is pas een uitdaging!
Ja, Bob hoorde ergens bij, wat fijn. Niet meer eenzaam, niet meer de enige die anders was, aansluiting, herkenning en begrip, alles wat hij zo lang gemist had, had hij nu gevonden.
En dus ging Bob nu als hoogbegaafde door het leven, en dat gaf hem heel veel energie. We zijn allemaal oprecht blij voor Bob. Maar pas wel op, Bob, dat je die energie niet steekt in het hoogbegaafd zijn, maar in Bob! Je bent meer dan alleen hoogbegaafd. Het is fijn dat jij, die nooit in enig hokje paste, je plek heb gevonden, maar zorg dat dat dan niet weer een ander hokje wordt.
Wakker worden met het idee dat je precies dat gaat doen wat je vroeger ook deed, maar nu mag het omdat het bij jouw hoogbegaafdheid hoort, helpt je uiteindelijk niet veel verder. Lees, denk, maak, verzin, verveel, irriteer en vermijd dat het een lieve lust is, maar niet omdat je nu weet dat je hoogbegaafd bent, maar omdat je nog steeds Bob bent. En gebruik je nieuwe inzicht in hoe jouw hersenen werken om dingen af en toe net even anders te doen, of zeggen, of denken.
De herkenning van Bob’s hoogbegaafdheid helpt hem zijn plek te vinden. De hoogbegaafdheid zelf is veel minder belangrijk dan hoe Bob daar mee omgaat.
Vroeger was Bob een leuke jongen, maar wel wat vreemd. Toen ontdekte hij zijn hoogbegaafdheid, en accepteerden we dat. Nu is Bob nog steeds een leuke jongen, en wel wat vreemd. Hij is vooral gewoon Bob.
Heerlijk mooi herkenbaar weergegeven!
Oh Martin, hoe herkenbaar en zo duidelijk no nonsens geschreven, heerlijk. Zijn dit de stadia van herkenning? Ik heb ze iig net als Bob allemaal doorlopen 🙂