Een experiment

“Whowhoeaa Ilona – Wat een bijzonder, gaaf en belangwekkend voorstel!!! Een zeer tof experiment!!! Spannend ook?

Ik lees in en tussen de regels dat je heel zorgvuldig en van alle kanten hebt overwogen (wist ik ;-)) en ook mijn afwegingen al hebt meegenomen. Ik zeg dan ook niets anders dan een volmondig JA! – eveneens zorgvuldig en alle kanten overwogen te hebben.”

Zo reageerde een nieuwe cliënte toen ik haar vroeg of ze na elke sessie een verslagje zou willen schrijven van haar ervaring en ontwikkeling, met telkens een deel van haar levensverhaal erin verwerkt.

De verslagjes volgen het ritme van de sessies en zullen dus zo eens in de 1 á 2 á 3 weken verschijnen.

De namen heeft ze gefingeerd, zodat ze anoniem kan blijven zolang ze dat wil.

Hieronder de première! Deel 1 – kennismakingsgesprek.

Kennismakingsgesprek

“Mijn naam is Michal, mijn kinderen heten Ravi en Ariël. Ze schelen tien jaar en zijn nu groot. Hun vaders zijn Israëlisch en Senegalees. Ik heb in andere landen gewoond, ben cultureel en medisch antropoloog, maar heb altijd van allerlei werk aangenomen voor het ‘brood op de plank’. De afgelopen 30 jaar waren lekker hectisch met grote ups en diepe downs. Ook ben ik nogal peinzend ingesteld met het hoofd altijd druk.

Tien jaar geleden heb ik een laatste baan opgezegd om eens te durven mijn eventuele talenten te ontwikkelen, maar dat liep vast en toen ging mijn moeder ineens dood. Er gebeurden nog wat dingen en op een dag voelde ik geen bodem meer. Ravi was toen nog een klein ventje, dus ik wilde er snel weer voor hem zijn. Daarom ging ik naar de huisarts die me anti-depressiva en anti-psychotica voorschreef en me met spoed doorverwees naar gespecialiseerde GGZ opdat een keer gedegen onderzocht zou worden waarom ik steeds vastliep. Wellicht zou dat gepaste behandeling opleveren en erkenning bieden alsmede de zaak verlichten, aldus de dokter. Ik wilde ook weleens weten of er wat scheelt, maar vooral wilde ik er zijn voor mijn kinderen en hen een sterke, fijne, wilskrachtige en vrolijke moeder voorschotelen zodat ze met dit voorbeeld een leven lang kunnen profiteren.

Zo gezegd zo gedaan. Maar vanaf toen ging het van de drassige wal de sloot in, een moeras eigenlijk. Nu, tien jaar later, zijn meer dan tien diagnoses van stoornissen aan me geklonken en was er nog niets van een behandeling. Een carrière en inkomen verwerven gingen mee het slop in. Wat ik voorheen alleen nog enigszins had bevroed, lijkt me inmiddels rijkelijk bevestigd: je bent een wandelende stoornis. Waar ben je eigenlijk goed voor? Of in? Je kost alleen maar geld en moeite van de maatschappij, je levert niks op en wat je kunt wil niemand hebben, doei (wat doe je hier nog?).

Ik was wel toch nog aan het tegenspartelen en vorig jaar heb ik op internet Ilona gevonden via haar blogs. Toen heb ik haar website bestudeerd en wilde ik haar ontmoeten. Dat kon meteen. Ze luisterde en keek, was waarachtig en aandachtig. Ze vroeg door en ik zei van die rottige dingen zoals hierboven die ze geloof ik niet gek vond. Maar ze had er wel zeer slimme reacties op, een hele andere kijk op de zaak. Ze zei ook dat ze verdriet zag. Zoiets had ik nooit gehoord.

Sindsdien leek het of het mocht. En iets is gaan smelten. Ik kan niet zeggen dat het leuk is om dat te voelen. Het lijkt of een dikke klomp steenijs die binnen in me zit te knellen en me de adem beneemt, vloeibaar wordt. Het bobbelt en beweegt. Ook val ik af terwijl ik weer eet. En ik kan weer bewegen, soms lol in me voelen en ik heb soms zin om te rennen. Terwijl wel nu het hardste zeer door me heen gaat. Stikverdriet. Maar dit wil ik, want er komt weer leven aan. Iets van verlangen.”

Opmerkingen van Ilona

Michal schrijft veel en graag. Wat ruimte en erkenning voor haar levensverhaal zouden haar goed doen, zodat ze zich verder kan ontwikkelen. Vandaar deze publicatie onder mijn naam. Tevens is het een boeiend, verbindend, en mogelijk herkenbaar verhaal voor anderen.

Deze samenwerking past bij mijn onderneming. Ik redigeer Michals verhaal echter niet op inhoud: ze is vrij om te schrijven wat ze wil.

Deel 2 lezen >

© Tekst Ilona Kuis van Begeleiding in bewustwording | Redactie Alice K. Burridge van Green Writing | Beeld Corrie Grupstra van Byldwurk | Stichting Hoogbegaafd!