De beste manier om het mezelf uit te leggen, is dat ik drie jaar geleden opnieuw ben geboren. Misschien is ontwaken ook goed.
Toen gaf ik de maatschappij-moeder, die mijn zijn voedde, op.
Nu is dat loskomen niet direct vrij van alle vervuiling die er vanaf mijn kindertijd is ingestopt, maar wel onomkeerbaar.
Weten dat participeren met deze gekke wereld voor mij niet te doen was.
Onnatuurlijk is de beste benaming.
Tegennatuurlijk opgroeien is vergroeien, is vervormen, is misvormen.
In dienst staan van de ec(g)onomie.
Veertig uur, of meer, werknemer zijn en daarnaast ook nog je werk bij ‘mijn Belastingdienst’, ‘mijn Rabo(ING, ABN AMRO etc.)bank, ‘mijn overheid’, ‘mijn-je kunt-het-zo-gek-niet-bedenken-instantie’!
En dan is er nog thuis.
In plaats van een samenleving, zie ik een grote groep mensen die een noodzakelijk kwaad voor elkaar zijn geworden.
Vast in onze veiligheid van de gewenste protocollen.
Ik kan wel zeggen dat ik dit paneeltje met het bovenstaande verhaal in mijn hoofd heb geschilderd, maar dat zou een leugen zijn.
Het begon als een grapje.
Het is een paneeltje van 20×18 cm. En ik wilde iets met een mens maken, maar een gewoon portret, daar kan ik niets mee, heb ik niets mee.
Maar omdat het zo klein was, dacht ik eraan er een mens in te proppen.
En al zijn ledematen overal heen te steken.
Maar toen ik bij zijn zij kwam, vlak onder de arm, besefte ik pas dat ik dit zelf was. Vast in dat prefab-hokje, waar ik in vergroeide.
En ik begon eindeloos te huilen. Deels pijn en deels blij met het besef.
Het blije was het voornaamst aanwezig.
De vingers over het randje, als begin van mijn loskomen.
Terugkeer bestaat niet.
Kan sowieso niet als je wordt geboren.
Zou het niet interessant zijn met een team hb’ers een maatschappij te bedenken die wél functioneert als geheel waarbij geen denkwijzen en talenten uitgesloten worden die tot werkelijke innovatie kunnen leiden, ipv deze talenten alleen in kunst en dergelijke te zien ?
Kunst is een boodschap met meerdere lagen. Sommigen onder hen hebben heel interessante gespreksthema’s. Meestal thema’s die niet gezien willen worden door het overgrote deel van onze maatschappij. Of ook niet besproken willen worden.
Hoe doorbreek je dat ? Door alternatieven te bedenken die werken, goed zijn voor het milieu én de maatschappij.
Maar daarvoor moeten die talenten samenkomen.
Onderling iets uitwerken.
Andere talenten aantrekken die ermee in verband staan. (en dan blijft het niet bij enkel hb’ers)
Een brug leggen tussen algemeen denken, hoger denken en dat ook ‘vertalen’ in simpelere bewoordingen zodat iedereen ze kan begrijpen.
Anders blijven ze geïsoleerd.
Anders blijven we in vakjes zitten.
Die maatschappijvorm bestaat al (in de zin van dat deze gedefinieerd is en in het verleden al zijn waarde heeft bewezen). Dat is namelijk het voluntarisme, of rothbardiaanse libertarisme.
Ik herken het harnas dat beschreven wordt, als zelfstandige ondernemer heb ik enerzijds meer vrijheid gekregen, maar loop ik anderzijds weer hard tegen de dwangbuis van de overheid aan. En het gaat pas stoppen als we ophouden anderen op te leggen wat ze mogen doen, zeggen, denken en wat niet.
Fraai weergegeven, herkenbaar en zie het als een wedergeboorte waar bij je niet terug wilt. Brengt inderdaad verdriet/pijn en blijdschap met zich mee om meer te kunnen zijn wie je bent.
Pijnlijk en mooi. Fijne tekst ook en mooie ontwikkeling.