Als je een hoogsensitief persoon bent, komt er nogal wat bij je binnen. Je pikt de meest subtiele signalen op en die zuig je (bijna onbewust) op als een spons.
Je ‘voelt’ hoe mensen zich voelen (en dat kan afwijken van wat ze je vertellen), je voelt aan of mensen de waarheid spreken of niet, pikt overal sferen op en of er iets niet helemaal pluis is met iets of iemand, enzovoorts. Je voelt vaak ‘verborgen’ dingen en alles neem je in je op. Sommige hoogsensitieve personen nemen ook letterlijk pijn over van anderen (zowel geestelijk als lichamelijk).
Ik hoef je niet te vertellen dat dit vreselijk vermoeiend is! Na bijvoorbeeld een middagje op verjaardagsvisite kan je al aardig uitgeput zijn. Daarbij word je waarschijnlijk ook nog moe van al die oppervlakkige gesprekken, want het gros van de hoogbegaafden kan slecht tegen ‘koetjes en kalfjes’. Zij gaan liever echt de diepte in, want daar kríjgen ze juist energie van!
Zelf ben ik tot het besef gekomen dat ‘voor je eigen welzijn kiezen’ niét gelijk staat aan egoïsme en daar heb ik een lange weg, inclusief burn-out, voor afgelegd.
Je doet bijvoorbeeld dingen ‘omdat ze nu eenmaal zo horen’. Je gaat naar die verjaardag waar je niet echt energie voor hebt, je gaat naar die bruiloft ook al weet je dat je gesloopt thuis komt van al die mensen, harde muziek en het opgeprikt zitten, je voldoet keurig aan al die ‘sociale verplichtingen’ omdat …’het nu eenmaal zo hoort‘… maar is dat ook goed voor jouw eigen welzijn? Waarom maak je jezelf zo druk over ‘wat anderen van je zouden kunnen denken’? En waarom zou jíj steeds degene moeten zijn die voor iedereen klaarstaat en zich aanpast? Doen ze dat andersom ook? Dit laatste geldt net zo goed voor een ‘zakelijk leven’: je loopt jezelf voorbij om maar te ‘voldoen’ aan andermans wensen en in het geval van hoogbegaafden ook nog eens aan je eigen (te) hoge lat.
Feit is: Als je niet goed voor jezelf zorgt, kan je ook niet goed voor een ander zorgen! (Denk maar aan de veiligheidsinstructies in het vliegtuig: éérst zelf je zuurstofmasker opzetten vooraleer je een ander goed kunt helpen).
Nu las ik laatst ergens een zin die je eens goed op je in moet laten werken:
Wie stel je liever teleur: jezelf of een ander?
Als je conclusie ‘mezelf’ is, dan doe je dus jezelf te kort… en daar word je (ook) niet gezonder van.
Ik merk aan mezelf, sinds ik dat – ben ik dan niet egoïstisch? – schuldgevoel van me afgeworpen heb, dat ik veel beter in m’n vel zit, daardoor gelukkiger ben en veel waardevoller kan zijn voor anderen. Het is echt een kwestie van ‘wie/wat verdient mijn energie’ èn ik blijf zoveel mogelijk uit de buurt van mensen die mijn energie opzuigen en negativiteit uitstoten.
Hoogsensitievelingen hebben nu eenmaal regelmatig rust nodig, moeten zich even terug kunnen trekken om alles te verwerken, vooraleer ze er weer met frisse moed tegenaan kunnen en daar is helemaal niéts mis mee!
Gun jezelf dat dan ook en zeg eens: ‘Nee, Nu Even Niet!’
Want als jij lekker in je vel zit, straal je dat óók uit naar anderen!
