Tot nu toe heb ik in mijn columns helaas wel wat moeten generaliseren, want als ik zou verzanden in allerlei details en uitzonderingen, zouden het geen korte artikelen meer zijn. Ook hebben hoogbegaafden uiteraard bepaalde overeenkomsten. Deze keer wilde ik echter eens “de-generaliseren”.
Zoals bekend strijd ik tegen de vooroordelen die er bij het “generale publiek” heersen over ‘De hoogbegaafde’. Want vanzelfsprekend is iedere hoogbegaafde ‘hetzelfde’… 😉
Dat is iets waar ik eigenlijk slecht tegen kan: iedereen over één kam scheren. Maar evenzo gebeurt het helaas maar al te vaak, en niet alleen in het geval van hoogbegaafden… Ik hoef niet te vertellen dat ieder mens uniek is, toch?
Er zijn een heleboel hoogbegaafden die last hebben van faalangst, maar er zijn er ook die daar géén last van hebben.
Er zijn genoeg hoogbegaafden die echt wel moeite moeten doen om iets te leren – het lijkt me verstandig hier nu niet in detail te treden – en niet zomaar alles weten of kunnen.
Er zijn vele hoogbegaafden die niet zo houden van ‘socializing’, maar ook velen die wél graag onder de mensen zijn.
Niet iedere hoogbegaafde is een ‘nerd’, hautain of heeft bijvoorbeeld een universitaire opleiding of dik betaalde baan.
Er zijn zelfs hoogbegaafden die zich niet per se prettig of thuis voelen tussen andere hoogbegaafden.
Het kan wel kloppen dat menig hoogbegaafde wellicht wat “neurotische trekjes” heeft, maar die zullen vast ook voorkomen onder alle andere mensen.
Niet alleen intelligentie en karakter bepalen wie we zijn (geworden), maar vanzelfsprekend liggen ook onze opvoeding, begeleiding en bijvoorbeeld waar we geboren zijn ten grondslag aan onze vorming.
Dus ‘De hoogbegaafde’ bestaat niet! Net zo min als: ‘De vrouw’, ‘De man’, ‘De Perziër’, De … Ieder mens is anders, en vanzelfsprekend ook iedere hoogbegaafde.
Zelf ben ik óók een vat van uiteenlopende trekjes en soms zelfs, naar het lijkt, tegenstrijdigheden. Ik ben zowel idealistisch als nuchter, zowel goedgelovig (ik geloof nog steeds in het goede van de mens) als kritisch. Ik ben erg graag alleen, maar in het juiste gezelschap kan ik het goed naar mijn zin hebben en genieten van het leren van elkaar. Ik leer graag en snel, maar vat niet álles in één keer. Ik kan heel zacht en gevoelig zijn, maar zo nodig ook hard. Ik kan heel slimme dingen zeggen, maar soms ook hele domme dingen doen…
Dus mijn boodschap aan de wereld is:
Laat vooroordelen los en neem eens de moeite om een ander te leren kennen! Met begrip en verdraagzaamheid maken we de wereld een stukje aangenamer voor iedereen.
(Hmm… al met al vrees ik dat ik zelfs in dit artikel toch niet ontkomen ben aan wat “generalisatie”… 😉
