Wat een ‘geklaag’ in de Facebookgroep Hoogbegaafd! Volwassenen. Het ene na het andere probleem wordt aan de kaak gesteld. Daar klagen andere mensen dan weer over. Klagen over het klagen. Ironisch bijna.
Hoogbegaafden, dat zijn toch van die mensen voor wie alles meezit? Die een beetje extra hebben? Dan heb je toch niks om te klagen? Dan moet je niet zeuren en wat maken van je leven. Deze gedachte leeft erg, maar natuurlijk werkt dat niet altijd zo.
Hoogbegaafden zijn gewoon mensen, met hun eigen problemen. Soms heel gewone problemen, die iedereen heeft, maar soms ook net even wat andere problemen. Juist die nét even andere problemen zijn zo fijn om met elkaar te bespreken. Herkenning en steun bij elkaar vinden, maar ook oplossingen vinden en delen met elkaar.
Hoogbegaafd zijn betekent niet dat je perfect bent, of probleemloos. Was het maar waar. Vaak hebben hoogbegaafde mensen al een flinke achtergrond van onbegrepen zijn, buitengesloten worden en te weinig mogelijkheden om zich te ontplooien. Wezenlijke levensbehoeftes, waar ze op hebben moeten inleveren. Dat daar specifieke problemen uit voortkomen is niet zo vreemd.
Er kan dus best een therapeutische werking van de groepen uitgaan, maar daar heeft niet iedereen zin in. Dat is begrijpelijk. Daarom is er ook de groep ‘Hoogbegaafd! Het goede leven’. Daar mogen geen problemen worden besproken, alleen maar ‘leuke’ topics worden geplaatst. Leuke topics mogen in ‘Hoogbegaafd! Volwassenen’ natuurlijk ook en zijn zelfs zeer welkom – dat houdt de boel wat luchtig – maar problemen gaan we niet uit de weg in deze groep en we verwachten ook dat er respectvol, oftewel opbouwend op wordt gereageerd door andere leden. Kritisch zijn mag best, maar er zit wel iemand met gevoelens aan de andere kant die zich zojuist kwetsbaar heeft opgesteld.
Gelukkig zijn de meeste reacties opbouwend en opbeurend te noemen. De enkele kritische noot ertussen kan ook verhelderend zijn. Verreweg de meeste leden leveren constructieve bijdrages en het gebeurt eigenlijk maar een enkele keer dat er een sneer over en weer gegeven wordt. Incidenteel mag dat ook best, we zijn af en toe ‘net mensen’ met emoties en ook eens een slechte dag. We werken met een team van moderatoren om ervoor te zorgen dat de groep een veilige en fijne omgeving blijft waar je ook je gevoeligheden kunt delen zónder standaard meedogenloos afgefikt te worden. We willen mensen de gelegenheid geven om uit hun schulp te kruipen en zich veilig te voelen tussen mede-hoogbegaafden die op zoek zijn naar zichzelf, op zoek zijn naar contact met anderen en op zoek zijn naar ontwikkeling op zaken waar ze in blijven steken.
De groepen blijven zo een fijne plek om met elkaar van gedachten te wisselen over wat er bij ons leeft. Om daar ook in te kunnen groeien en waar vriendschappen kunnen groeien. Wist je dat we ook met regelmaat bijeenkomsten organiseren?
De groepen hebben mij al heel veel gebracht. Meer dan dat je je kunt voorstellen. Ze hebben mijn leven veranderd. Dat is ook de reden dat ik mij met veel liefde inzet om de groep ‘Hoogbegaafd! Volwassenen’ net zo’n fijne plek te laten zijn als dat deze voor mij geweest is, dus ook als ik daarvoor achter de schermen de ellende over mij heen moet krijgen. Dat weet je als je moderator wordt. Het hoort erbij. Het is mooi om te zien dat de groep steeds verder groeit en zijn originele insteek behoudt dankzij je eigen inspanningen en zeker ook de inspanningen van je collega-moderatoren.
Hoogbegaafden zijn net mensen, met hun eigen voor en tegens, hun eigen problemen, net zoals elk ander mens, en die zaken mogen er zijn en mogen besproken worden. Voor de één lijkt het misschien geklaag of een gemiste kans, voor de ander is het een poging om verder te komen in waar ze op vastgelopen zijn.
