Door het schrijven van mijn columns geef ik mensen een kijkje in mijn belevingswereld. Dit vraagt overigens best wat moed, want ik toon hierin ook mijn kwetsbaarheid.
Maar waarom is dat eigenlijk zo beangstigend en waarom worden sensitiviteit en kwetsbaarheid eerder als zwakte gezien en gevoeld, terwijl we het vaak juist zo mooi vinden om het in anderen te zien?
Als een potentiële werkgever mijn columns leest dan zou hij kunnen denken:
‘Oei, zo’n sensitief en autonoom mens, wat moet ik daarmee?’
Hij denkt waarschijnlijk eerder aan risico’s dan aan kansen.
Ik ben er echter van overtuigd dat hoogsensitieve medewerkers niet zouden mogen ontbreken in een organisatie. Ze brengen namelijk ook grote voordelen met zich mee.
Mijn persoonlijke inschatting is dat het merendeel van de hoogbegaafden ook hoogsensitief is. Dit houdt – onder andere – in dat ze erg gevoelig zijn voor hun omgeving, subtiele nuances waarnemen, dingen aanvoelen en dieper verwerken dan minder sensitieve personen.
Wat gunstig is voor de werkgever is dat hoogbegaafden door hun hoogsensitiviteit mensen haarfijn aanvoelen en daardoor beter kunnen inspelen op de wensen en behoeften van de klant. Maar ook intern kunnen ze van veel waarde zijn omdat ze vaak dingen zien waar anderen overheen kijken. Hun oog voor detail is opmerkelijk. Verder zijn het doorgaans gewetensvolle, loyale werknemers met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Omdat ze streven naar harmonie op de werkvloer zijn ze meestal ook erg behulpzaam.
Het voordeel van hun autonomie en autodidact zijn is dat hoogbegaafden minder sturing, training en uitleg nodig hebben. Stuur ze gerust alleen op pad, gooi ze in het diepe: zolang de kaders duidelijk zijn redden ze zich wel en zullen ze in no-time komen bovendrijven. Hoogbegaafden zijn namelijk meester in het bedenken van creatieve oplossingen, zien sneller verbanden en doorzien daardoor eerder waar het fout gaat en hoe het beter kan.
Ook niet iedere hoogbegaafde hoeft zonodig ‘hogerop te komen’, want dat is waar collega’s of managers wellicht bang voor zijn: de “concurrentie”. Sommige hoogbegaafden zijn al tevreden met een kleine(re) rol, zolang ze maar zelfstandig genoeg mogen werken en er maar genoeg variatie en uitdaging zit in het werk. Velen onder ons staan zelfs liever níet in de spotlights en malen niet om ‘aanzien’ omdat ze simpelweg “the big picture” zien. Zij zijn al gelukkig als ze iets mogen doen wat ze leuk vinden en als ze oprecht gehoord worden. Bovenstaande eigenschappen in combinatie met hun betrokkenheid maken dat het waardevolle werknemers zijn.
Persoonlijk ben ik een groot fan van ‘omdenken’: we moeten (hoog)sensitiviteit en jezelf kwetsbaar opstellen juist als kwaliteit waarderen in plaats van het te zien als zwakte en er gewoon fier op zijn!
