De vooroordelen met betrekking tot hoogbegaafden, de (mogelijke) problematiek van hoogbegaafdheid en het gebrek aan passend onderwijs zijn dingen waar ik voor strijd. Echter, deze keer wilde ik eens de positieve kanten belichten. Hoogbegaafd zijn is zeker niet alleen maar kommer en kwel.
Als je kijkt naar de definitie(s) van hoogbegaafdheid (er lijkt nog geen consensus over een ‘echte’ definitie), dan zul je tegenkomen dat de mijns inziens betere beschrijvingen, naast het 130+ IQ, het veelal omschrijven als een manier van zijn, anders denken en met veel aandacht voor het intenser beleven van alles.
Een hoogsensitieve hoogbegaafde kan bijvoorbeeld intens genieten van (de vele vormen van) kunst. Ze zien iedere afzonderlijke penseelstreek, de bewegingen, de kleuren, de esthetiek, voelen het reliëf, de randen, ruiken de geur, etc. Het is een beleving. Ze ervaren, bij wijze van spreken, bijna wat de kunstenaar zelf voelde toen hij het werk maakte, bedacht of uitvoerde.
Je ziet ook dat veel hoogbegaafden hobby’s of beroepen hebben waarin ze creatief bezig kunnen zijn, zoals schilderen, fotograferen, schrijven, toneelspelen, muziek maken, zingen of welke andere vorm dan ook waarin ze hun inspiratie, creativiteit en/of denkvermogens kwijt kunnen, zoals puzzels/vraagstukken oplossen, evenementen organiseren, etc.
Kortom, creëren in de breedste zin van het woord!
Muziek kan ook heel intens beleefd worden, niet alleen de tekst, die enorm diep door kan dringen, maar vooral ook de compositie, de harmonie. Het kan ze super vrolijk maken, tot dansen toe, maar het kan hen ook aan het huilen maken van mooiheid, nostalgie of verdriet. Of ze kunnen overladen raken, van heavy metal bijvoorbeeld, wat dan evenzogoed als een fijne uitlaatklep kan functioneren voor frustrerende gevoelens.
Menig hoogbegaafde is ook graag in de natuur, daar zoeken ze hun rust en bewonderen ze de creaties van Moeder Natuur. Ze hebben hart voor het milieu en strijden graag mee tegen de plastic soep in de oceanen, voor dierenwelzijn en voor het welzijn van onze planeet in het algemeen. In de natuur voelen ze de eenheid van alles.
Het haarfijn aanvoelen van mensen (en dieren) en situaties is ook een van de voordelen van het zeer sensitief zijn en kan hen behoeden voor ongunstige uitkomsten.
In de werkomgeving zijn de voordelen onder andere het voornoemde aanvoelen (bijvoorbeeld van klanten/cliënten), het vaak sneller problemen kunnen doorzien, voorkomen of zien wáár het ergens misgaat in het proces. Over het algemeen hebben ze een uitzonderlijk oog voor detail (waarbij ze de grote lijn niet uit het oog verliezen), hun tempo ligt meestal erg hoog (als ze niet (al te) gehinderd worden door perfectionisme) of hun werkgebied is juist erg breed (hoe breder hoe beter meestal) en nieuwe dingen pikken ze razendsnel op (als het ze boeit). Hoogbegaafden zijn autodidactisch, kunnen gemakkelijk (graag zelfs) autonoom werken en zijn over het algemeen erg loyaal.
De meeste hoogsensitieve hoogbegaafden hebben ook een idealistische inslag, ze willen de wereld graag een stukje mooier of beter maken. Hier zie je bijvoorbeeld de vrijwilligers, uitvinders, helpers, dierenactivisten en de wereldverbeteraars.
Hoogbegaafd zijn is eigenlijk best handig, we kunnen ons heerlijk en snel verdiepen in iets, kunnen intens genieten van de kleinste dingen en (mogelijk) voorbestemd zijn voor grootse dingen. You can make a difference in this world even by little steps, although you love taking big leaps.
In ieder geval zorgt de intensiteit ervoor dat je het gevoel hebt dat je lééft! Zowel tijdens je hoogte- als dieptepunten.
Een hoogbegaafde wordt happy van dingen waarbij ze hun hersens kunnen laten kraken, van dingen waarbij ze al hun zintuigen kunnen gebruiken om van te genieten, van echt dieper gaande gesprekken en van mooie, positieve en eerlijke energieën.
Natuurlijk is geen enkele hoogbegaafde hetzelfde en vanzelfsprekend hebben zij net zo goed sterkere en zwakkere kanten, variërende talenten en interesses.
Het zou alleen zo fijn zijn als de wereld om ons heen al deze nuttige kwaliteiten en mooie talenten eens écht een kans zou geven en zou benutten in plaats van zich er ‘bedreigd’ door te voelen…
Je zegt: “Het zou alleen zo fijn zijn als de wereld om ons heen al deze nuttige kwaliteiten en mooie talenten eens écht een kans zou geven en zou benutten in plaats van zich er ‘bedreigd’ door te voelen.”
Ach, daar kan de happy hoogbegaafde toch zelf volop mee aan de slag. Gewoon zelf je talenten inzetten, anderen daarmee helpen op een manier die ze fijn vinden, en even opletten dat je anderen niet voorbij loopt of overrompelt. Dan geeft de wereld je heus wel kans om die talenten te laten zien. Maar je moet het zelf ook een beetje leren doseren.
Je kunt jezelf zien als een razendsnelle Ferrari, op een gewone snelweg tussen gewone auto’s. Daar moet je je ook in aanpassen, maar dan kun je prima meedoen in het dagelijks verkeer. De happy hoogbegaafde is voor mij de bestuurder van zo’n Ferrari. Zij kan rustig meerijden op de snelweg tussen andere mensen. En ze kan lekker helemaal losgaan, op haar eigen plek en haar eigen ‘circuit’, waar anderen er geen last van hebben.
Kortom: de happy hoogbegaafde geniet van het beste uit twee werelden. Lekker toch?
Dat klinkt allemaal heel mooi alleen gaat deze reactie naar mijns inziens voorbij aan het feit dat het helemaal niet fijn is om je zo vaak in te moeten houden omdat andere mensen anders last van je hebben. Jezelf kunnen zijn (met al je goede bedoelingen), ten alle tijden, is toch juist het mooiste wat er is?
De happy hoogbegaafden zeg je….. Was het maar zo simpel. Voor velen werkt het heel anders. Kijk maar eens naar dit voorbeeld: https://youtu.be/oFCLdJVoHVg
Heel mooi omschreven om zo de extra mooie kanten te laten zien. Voor mij hier en daar herkenbaar. Wat fotografie betreft (nu ik een professionele foto opleiding volg) komt dat zeker naar boven. Vooral details van bloemen die je anders over het hoofd ziet, zoals bv met een macrolens crocussen of bv madeliefjes fotografeert waarbij je (bizar) zelfs de structuren in de bloemblaadjes ziet en hoe mooi dat is.
Wat muziek betreft zijn dat bij mij ook uitersten, van klassiek, esotherische (postpunk) tot aan een enkele avantgardistische post punkband uit Engeland die al ruim 40 jaar bestaat, even als andere bands uit Engeland van eind jaren 70 en begin jaren 80 (o.a. Joy Division, The Sound). Bij elkaar geeft dat een fijn evenwicht.
Vooral de uitersten zijn fijn, soms verwarrend, om te ervaren.
De happy hoogbegaafden zeg je….. Was het maar zo simpel. Voor velen werkt het heel anders. Kijk maar eens naar dit voorbeeld: https://youtu.be/oFCLdJVoHVg
Het is waar dat dit zeker de mooie kant is van HB zijn. Vaak hebben ze wel wat hulp nodig om dit ook te kunnen zien. Soortgenoten vinden is hierbij super belangrijk. Eenzaamheid is in de praktijk iets wat op de loer ligt, samen met een slecht zelfbeeld. Je talenten leren zien, hun valkuilen leren kennen en je gevoeligheid omarmen is iets wat je kunt leren. Ook op latere leeftijd!