Jij worstelt zo met je anders zijn
Jouw verdriet doet me zoveel pijn
Je hebt zoveel talent
Dat je zelf alleen niet meer herkent
Jij vindt jezelf waardeloos
Je bent zo boos
Waar is je blijheid gebleven?
Je oneindige nieuwsgierigheid?
Je was altijd zo gedreven
Werd door elke ontdekking verblijd
Je hebt geprobeerd je aan te passen aan de rest
Keer op keer een soort test
Je hebt gemerkt dat je echt anders bent
En dat je jezelf wat dat betreft steeds beter kent
Daarmee omgaan is de volgende uitdaging
En dat is een heel ding
“Ik wil gewoon zijn mam!”
En “Eigenlijk ben ik liever dood”, slaan me altijd lam
Het is zo moeilijk, ik snap wat je voelt
En wat je bedoelt
Vertrouw op jezelf en houd moed
Het komt echt goed
Jij zult een weg gaan vinden die bij je past
En die je verrast
Je blijheid?
Je oneindige nieuwsgierigheid?
Je zult ze weer ontdekken, op jouw tijd!
Intens ontroerend mooi, ook voor de minder jongeren die met hun zoektocht bezig zijn.
Mijn zoon…
Deze raakte me. Alsof het over onze zoon gaat.