Ik vraag mensen wel eens wat hun rode lijn is in dit leven.
Wat komt altijd bij je terug in een moment van rust?
Buiten dat moment van rust is er de rode loper.
Het pad dat zorgt dat we ons veilig voelen.
Waarop alles verzekerd is voor morgen.
Dat we door onze opleiding een zekere toekomst hebben.
En negen van de tien keer wordt er naar boven gekeken.
De ambitie om net dat beetje meer te kunnen zijn. Nog net een stapje hogerop.
Een deel van de mensen voelt zich daar prima bij, maar er is ook een deel dat zich na verloop van tijd afvraagt;
Waar ben ik en wie ben ik?
Kan ik mijn creativiteit nog kwijt in het huidige systeem, dat niet zozeer oog heeft voor persoonlijke creativiteit?
Pas als het iets oplevert is het van waarde.
Is mijn kwaliteit van toepassing in het huidige bedrijfsleven en de huidige maatschappij?
Zijn we een betere wereld aan het neerzetten, of zijn we stil blijven staan en lopen we hier te overleven als digitale neanderthalers?
Alles lijkt een verdienmodel geworden. Goede doelen, maar ook zeker ggz-en, zijn er om in stand te blijven. En om in stand te blijven, moeten we concessies doen en dat is over het algemeen niet in belang van de groep ‘kwetsbaren’.
Dat zou dus betekenen dat geld ons grootste manipulatiemiddel is.
En als we even heel precies gaan kijken en onze mensenrechten erop naslaan, hebben wij recht op eten, drinken en huisvesting. Waarom betalen wij er dan zo veel voor? Dit even terzijde.
Maar ik geloof dat een mens beter meer bij zichzelf opgroeit, dus hoofd en hart in balans.
Niet zoals nu, waar alleen de ratio van belang is.
We kunnen toch zeker niet vertrouwen op ons gevoel!
…zoals de vertrouwde calvinist zou zeggen, die vol leunt op de ‘waarheden’, zoals de autoriteiten dit altijd hebben meegegeven.
Maar hoofd en hart in balans brengt wijsheid. Maar ook dat we dan onze handelingen tegenover onszelf moeten verantwoorden. De handeling vanuit dat punt zal de mens vanzelf weer bij elkaar brengen. Op een gezonde manier en dus niet als noodzakelijk kwaad, waar het nu wel eens verdacht veel op lijkt.
Maar wat ik uiteindelijk wil zeggen: probeer je rode lijn te volgen. Dat wat er als kind al in je zat, voordat dit systeem het overnam en je vertelde dat jouw rode lijn nou eenmaal niets oplevert.
Dennes Maas
Kunstenaar
Dennes heel mooi verwoord! Was de rode draad kwijt, of op z’n minst heel ver uit het zicht/brein geraakt. Het lijkt er op, zeker in de huidige Corona tijd, dat deze weer zichtbaar wordt. Hopelijk ook voor vele anderen!