Help! Mijn hoofd loopt weer eens over. Ik snap het weer eens niet. Okay, kennelijk zijn er bepaalde patronen die samenhangen met hoogbegaafdheid. Maar daar heb je het weer: hoe kan ik dan zo veel denken en zo weinig kunnen? Zo weinig weten? Als ik om me heen kijk, lijkt iedereen van alles te weten. En allerlei mensen zijn ergens ontzettend goed in, en doen iets wat ik nooit zou kunnen. En ik maar denken dat ik best slim ben, niet dus.
Ik lees over multipotentiality. Ha! Dat kan ik wel hebben! Wat interesses betreft – ik vind alles leuk en interessant en wil alles kunnen – lijkt het wel een match. Ik scoor in iedere test op alle vlakken zo’n beetje hetzelfde, er is zelden sprake van uitschieters naar beneden. Als ik iets oppak, gaat het meestal vlot – in het begin. Totdat het weer gaat vervelen. En ik weet niet waardoor dat komt. Ik lees dat het zou kunnen komen doordat je snel uitgeleerd bent, alles al weet – nou, daar is bij mij geen sprake van. Ik ben al afgehaakt voordat ik er echt goed in word. En dus denk ik: ik ben gewoon nergens echt goed in. Wel in heel veel een beetje. (Hee…. weer dat Impostor syndrome?) Dus die multipotentialist zal ik toch niet zijn… dan moet je toch van alles goed kunnen? Dan heb je toch ellenlange lijsten met diploma’s en certificaten?
Angst?
Een andere gedachte die bij me opkomt is: misschien is het faalangst, durf ik de confrontatie met mezelf niet aan. Want ik verwacht uiteraard van mezelf dat ik het goed doe. Ik weet ook vaak precies wat “goed” is. Maar kan het dan zelf niet. En ik denk dat ik dan het lef niet heb om door te zetten, om te proberen het ècht te leren, omdat ik bang ben dat dan blijkt dat ik niet beter word. Dus begin ik maar weer aan iets anders. Wat weer lekker makkelijk is in het begin.
Ik kan dingen vaak wel uitleggen aan een ander. Dat is leuk, als je iemand iets kunt leren. Echt gaaf als je iemand vervolgens iets ziet doen wat je zelf niet kan! Maar soms is het raar. Kun je beter je mond houden, want hoor-nou-wie-het-zegt…
Fear Of Losing Interest
Het patroon heb ik inmiddels wel in de gaten. Ik durf eigenlijk niet meer zo goed aan dingen te beginnen. Uit FOLI. Fear Of Losing Interest. Weer een ‘gefaald’ op je lijstje. Terwijl er toch ook iets positiefs in zou moeten zitten… ellek nadeel hep se voordeel, toch? Bijvoorbeeld dat je wel veel nieuwe ervaringen opdoet, veel geproefd hebt, weet wat je wel en niet kunt… Maar wat zet je op je cv? Twaalf banen, dertien hobby’s? Ik heb zo veel bewondering voor mensen met titels… wat een discipline.
Toch is het opmerkelijk dat ik regelmatig te horen krijg dat ik daadkrachtig ben, vasthoudend, nauwgezet, energiek, enthousiast, een kennisbank ben, doorzettingsvermogen heb. Huh? Dus het is toch niet zo ernstig als mijn eigen oordeel doet vermoeden. Voor mijn gevoel lukt het alleen niet om dat om te zetten in iets wat pegels oplevert, wat waarde uitstraalt.
Ik ga ondertussen gewoon door, met lezen, ontdekken, leren op mijn eigen manier, met het idee dat er een continue onzichtbare groei gaande is, waardoor mijn presence in the universe straks ineens purpose heeft. Ploeterend, twijfelend… misschien ook maar even heel hard om mezelf lachend, om al die absurde halflege – of halfvolle? – glazen in mijn hoofd…
Hele leuke (en herkenbare) blog!
Hoe herkenbaar :). Nu stap voor stap er mee leren omgaan en wat meer zelfvertrouwen en eigenwaarde creëren. Uiteindelijk weten we het wel.
Potentie is m.i. geen “zijnskenmerk” maar: de interactie tussen een persoon (interesse, motivatie, discipline, concentratie, aandacht etc) en de context (wat zijn de mogelijkheden en omstandigheden). Potentie is geen kenmerk dat je bezit of niet bezit, of dat bij HB hoort en niet bij normaal begaafden. Het is in ieder van ons.
Elk mens dat interesse toont en motivatie, discipline en aandacht heeft – en bovendien een omgeving heeft waarin hij of zij de mogelijkheid heeft om deze interesses na te streven – zal zich ontwikkelen. En deze ervaring (als voort durend proces en geen eindhalte) zal hen in staat stellen om interessante bijdrages te leveren in de wetenschap, kunst, sport, zorg etc. Potentie is namelijk geen handelen, en ook geen ervaring – en dus in de afwezigheid van handelen en ervaring blijft het leeg begrip…
Al die (horoscoop achtige) lijstjes met kenmerken die bij HB zouden horen, werken m.i. louter verlammend, want: oh wee als ik niet presteer op het niveau dat bij mijn “HB potentie” hoort! We hebben maar 1 leven. This is it! Je hebt niks te bewijzen aan de wereld. Je bent hier voor je eigen reis.
Re: bovenstaande reactie
Herstel: in plaats van “potentie is namelijk geen handelen, en ook geen ervaring” wilde ik zeggen: “in de afwezigheid van handelen en ervaring blijft potentie een leeg begrip…”
Verhelderend.
Pfff herkenbaar!!
En dan nu een oplossing…?
Het “Ga direct naar de gevangenis en passeer niet langs start” gevoel blijft nu hangen bij deze o zo herkenbare tekst.
Hallo Tine, dat was niet mijn bedoeling… Ik probeer om juist de halfvolle glazen te omarmen en niet altijd een antwoord of oplossing te willen. Mijn hoofd zit nou eenmaal zo in elkaar, ik zie altijd dingen die ‘gefixed’ moeten worden. Het helpt mij om te relativeren, om mezelf te lachen, bezig te blijven of juist mijn hoofd leeg te maken, zoals ik op mijn blog beschrijf. Of zoals Dalai Lama zegt “If it can be solved, there’s no need to worry, and if it can’t be solved, worry is of no use.”
Erg herkenbaar, zoek ook niet meer een oplossing maar probeer het te accepteren als deel van mijn zijn.
Ons hoogbegaafd zijn is het probleem niet. Dat is bij wijze van schrijven een show op afstand (voor je duale verstand bedoel ik. Want voor je gevoel is alles overduidelijk intiemer dan intiem aanwezig IN JOU). Het probleem zit in degene die je denkt te zijn. De ‘ik’ waarvan je echt weet, “die ben ik”! Want dat zinnetje is een gedachte. Niets meer en niets minder. Een gedachte die IN JOU verschijnt. Net als al het andere wat dankzij ons vermogen tot waarnemen IN ONS verschijnt. Iedereen heeft al-tijd-al weet van wat er IN JOU verschijnt. Maar we hebben geleerd, we zijn geconditioneerd, om alle beschikbare aandacht te geven aan wat we waarnemen. Want daar gebeurt het allemaal. Aandacht geven aan DAT er gebeurt, dat is altijd hetzelfde. En dat klopt. Maar waar het voortdurend om gaat, wat de continue uitnodiging tijdens al je waarnemen is, is Wie waarneemt! Wie jou is! Dus Wie het startpunt van Jouw aandacht is. Vanuit Wie Jouw aandacht opstart. Deze Wie-ons-is helder zien is BEGRIJPEN. Begrijpen Wie Jou is, doet Ego verlichting ervaren. Dat is even WAUW. Totdat je door hebt dat ook de ervaring van verlichting IN JOU verschijnt. Dan ben je weer terug bij af. En precies daar wil je zijn. Want vanuit dit startpunt kun je (al-tijd-al) al-wetend, al-voelend, al-luisterend, al-ruikend, al-proevend, in stilte MEELEZEN in het levende boek waarin Jouw Levensverhaal voortdurend NU geschreven wordt. En in gesproken/geschreven woorden BESCHRIJVEN wat zich NU afspeelt in Jouw Leven. Aldus ervaringsbewijs Al-weten, impliceert dat je voortdurend NU de keuze hebt om vrije-willig uit Ego’s duale denkwereldje te stappen, uit de eindeloze kringetjes waarin Ego gewoonlijk ronddraait. Door uit Ego’s volkomen zinloze gedoe te stappen en daarbij niet direct weer opnieuw ik-creatie te realiseren (door “ik” te denken/zeggen/schrijven), maak je PER DIRECT een einde aan Ego’s volstrekt onnodige duale lijden. Een deel van de dag (soms kort, soms lang) realiseren we van alles behalve ego-creatie. Dan voel je je volkomen gelukkig. Maar (onwetend = onschuldig) ongemerkt begint onze stem weer “ik” te zeggen. Want “ik” zeggen zit geautomatiseerd vast in ons systeem. Wil je ont-leren “ik” te zeggen, dan is er maar één werkende weg, de Ene&Enige Weg: 24/7 al-luisteren of je stem “ik” zegt. En zodra je “ik” hoort, heel boos worden op jezelf en je oprecht voornemen dit niet nog een keer te doen. Het kan zomaar een paar weken duren, voordat je merkt dat je steeds minder vaak “ik’ zegt. Ga door tot het realiseren van Jij-creatie (al-wetend Wie Ons is) je tweede natuur is geworden. Wie-Ons-is kun je NIET WAARNEMEN/VINDEN, maar is je eerste natuur. Wie-Ons-is (Jij) is al-tijd-al al-vrij en al-blij. DAT Jij het vermogen hebt om waar te nemen, is DE REDEN om Wie-Ons-is DANKBAAR te zijn. WAT je waarneemt is Jouw Grote GELIEFDE. Dit omdat de Geliefde mogelijk maakt dat Jij Jezelf kunnen ervaren. En zo kan ik nog uren doorgaan.
He dit gaat ook over mij…ik heb heel veel gehad aan mijn human design kaart. Kan iedereen downloaden via http://www.jovianarchive.com. Het is een zelfontwikkeltool, de blauwdruk van je leven. En dit bleek sterk overeen te komen met de uitkomsten van de strengthscope test. Dus mijn pad is wel helder. Ik ben hier om anderen met mijn wijsheid en intuitie op praktische wijze verder te helpen. Een goede leidraad waar ik al die ideeen, die natuurlijk blijven komen, aan toets ;-).