Zo opgesloten in jezelf en ik zie je strijd
je bent uitzonderlijk
maar mist helaas nog de leeftijd en wijsheid
om te beseffen

met fouten maken raak je niets kwijt

Je wint er juist die wijsheid mee
dat fouten de beste leermeesters zijn
waarom zit in jou toch dat idee

zo diepgeworteld… het doet me pijn

Jouw geworstel met die te hoge lat
die onmogelijke opgave
alles in 1x perfect te moeten kunnen
want anders heb je gefaald en dat…

kun je niet verdragen

Dus trek je je maar terug
en doet geen moeite meer
en dat mijn lieve kind

doet mij o zo’n zeer

Ik zou je zo graag willen wensen
dat alles in het leven makkelijk was
en dat alle mensen

jou begrijpen en je naadloos in deze wereld past

Maar je bent een oester en laat niets los
ik wil je zó graag helpen
maar je bent verdwaald in een bos

van emoties die zich niet laten stelpen

Zelfs je vocabulaire,
veel te groot voor jouw leeftijd
kan er niet voor zorgen
om onder woorden te brengen

…de wereld is niet fair

Mijn lieve, lieve kind
liet je je maar overtuigen
dat je het jezelf zo moeilijk maakt

en juist daardoor in knoop geraakt

Laat me je bijstaan
met raad en daad
laat me je bijstaan

zodat alles wat makkelijker gaat

Laat toch al die spoken los
en laat al die beren gaan
kom rennen uit dat bos

en kom eens even naast me staan

want samen… kunnen we de hele wereld aan!

#PuurAlicia

© Tekst Puur Alicia | Redactie Alice K. Burridge van Green Writing | Beeld via Unsplash | Stichting Hoogbegaafd!