Onze zoon van net 10 jaar zit voor het eerst sinds zijn schoolcarrière langer dan een jaar op dezelfde school. Duizenden euro’s verder, coaches, psycholoog, 2 IQ-onderzoeken, bevestiging hoogbegaafdheid, maar ook disharmonisch profiel. Enorme leerachterstand, schooltrauma en er was nérgens plek voor hem. Wachtlijsten van hier tot Tokio, maar een reguliere school met plus of topklas was geen optie meer.
Als je eind groep 4 nog steeds nauwelijks kan lezen, loop je overal achterstand in op. Urenlang met samenwerkingsverband overlegd, gezocht naar opties, hopend op een plekje op een school waar ze mijn grappige, sociale, vriendelijke, maar ook koppige, gevoelige piekeraar met zeer groot rechtvaardigheidsgevoel konden helpen.
Dat plekje was er gewoon niet, in nog geen 60 km om onze woonplaats. Zelfs cluster 4-scholen gesproken, maar zij wisten helemaal niet wat ze met zo’n slim ventje aan moesten. Particulier is het geworden… onze enige echt passende oplossing om hem niet nog meer negatieve ervaringen te geven. Samen met de opa’s en oma’s betalen we het schoolgeld van 12.500,00 euro per schooljaar.
En nu zit hij al 2 jaar op deze kleine school waar hij gezien wordt, waar hij instructie krijgt op het niveau waarop hij zit, zonder van elkaar te weten op welk niveau ze zitten. Weg enorme faalangst, nooit meer de slechtste of de beste, gewoon op niveau, en anders schuif je een instructiegroepje op!
Het heeft wat voeten in de aarde gehad voor hij de leerkrachten vertrouwde en zich over zijn weerstand om te leren kon zetten, maar hij heeft afgelopen schooljaar 2 jaar achterstand weg kunnen werken! Hij heeft leuke vrienden, zit goed in zijn vel en gaat graag naar school!
We zijn er nog niet, want hij is beschadigd en zal best nog vaak meer aandacht nodig hebben op school, maar op deze school kan het! Ze zien hem, ze begrijpen hem en hij wordt steeds meer het jongetje wat hij ook altijd thuis bij ons is. Ik gun dit zoveel andere ouders en kinderen ook, maar niet iedereen heeft opa’s en oma’s die zoveel mee kunnen betalen.
Vreselijk frustrerend dat voor veel kinderen de keuze om thuiszitter te worden de enige is… terwijl dit juist de kinderen zijn met de mooie, originele breinen die zoveel voor de wereld kunnen betekenen.
Geef een reactie