Terwijl ik hier in mijn bloedhete zolderkamertje de ventilator hoor brullen, denk ik terug aan deze bizarre periode van verandering. Het diploma is binnen; ik ben geen student meer. De enige constante in mijn leven, het schoolleven, is nu dan toch definitief afgelopen. Solliciteren, mailtje hier, gesprekje daar, en dan maar wachten, en hopen. Wachten totdat de volgende fase van mijn leven mag gaan beginnen. En ondertussen zit ik hier maar, in mijn bloedhete zolderkamertje. Ik heb altijd al moeite gehad met hitte. Boven de 26°C is al te warm voor mij, laat staan 36°C. En als het dan ook nog [...]

Als ik één slechte eigenschap van mijzelf moet noemen, dan is dat mijn ongeduldigheid. Ik heb een hekel aan wachten, en ik ben er ook simpelweg niet goed in, met name als ik niet verder kan zonder hetgeen waar ik op wacht. Soms heb je iets om te doen tijdens het wachten – zoals een artikel schrijven terwijl je wacht op een e-mail van je leidinggevende – maar soms ook niet. Gelukkig is er zelfs zonder extern tijdverdrijf nog wel wat te doen. Een eigenschap van autistische stoornissen die ik vaak in de media terug zie komen, is de neiging om [...]

Ik heb al eerder geschreven over chaos en orde; over de schijnbare tegenstrijdigheid van mijn omgeving. Nu ik me sinds een kleine drie maanden in een moderne kantooromgeving bevind, is dit onderwerp weer ten tonele verschenen. Immers, in ieder modern kantoor is flexwerken dé hype. Geen vaste bureaus in stoffige hokjes meer, nee, ‘kantoortuinen’. Ga maar ergens zitten. Voor velen is dit een vrijmakende oplossing, of een manier om wat variatie in het werk te houden. Voor mij is het een nachtmerrie. Er is weinig dat ik meer waardeer dan structuur. De orde die mijn chaos waarborgt. Maar zonder een vaste [...]

Daar zit ik dan. Afstudeerstage. Klaar met de schoolbanken, de stoffige lesstof, nu spant het erom: leuk dat je het allemaal weet, maar wat kan je ermee? Tijdens de voorbereidingen maakte ik me weinig zorgen. Ik had toch al eerder stage gelopen? Hoe anders kan dit nou zijn? Gewoon doen wat je weet en weten wat je doet, zoals een van mijn docenten zou zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn? Bijna mijn hele leven klonken dezelfde klanken. Goh jongen, wat ben je toch slim, je weet het allemaal zo goed. Als je zo doorgaat, ga jij een briljante carrière tegemoet. Al [...]

Ik heb al eerder verteld hoe ik in het verleden vaak buiten de boot viel. Ik was te aangepast voor de groep der labels, maar nog te apart om volledige aansluiting te vinden bij het ‘gewone’ leven. Echter, zelfs binnen mijn niche ervaar ik een zekere ontkoppeling. Ik merk regelmatig dat veel mensen met een hoge intelligentie neigen naar een van twee rollen: innovators en leiders. Innovators als Albert Einstein, Nikola Tesla, of Elon Musk. Leiders als Benjamin Franklin, Mahatma Gandhi, of Barack Obama. Hoogbegaafden zijn vaak een van de twee: ze hebben een revolutionair concept of idee, of zien een [...]

Zo spraakzaam als ik nu ben, zo stil was ik als peuter. Voor een absurd lange tijd sprak ik slechts drie woorden: “mamma”, “pappa” en “Max”, de hond van mijn grootmoeder. Voor ruim een half jaar waren dat de enige woorden die uit mijn mond kwamen, wat mijn ouders zorgen begon te baren. Maar plots keerde het tij. Vanuit het niets sprak ik in volledige zinnen, gebruikte ik woorden waarvan niemand kon herinneren dat zij ze in mijn bijzijn gesproken hadden. Mijn grammatica was goed, en mijn woordgebruik divers: op mijn tweede vroeg ik aan mijn ouders wat het woord “expliciet” [...]

Sinds mijn zesde speel ik al schaak. Noem het stereotiep, maar het was voor mij een uitlaatklep voor mijn brein waar het onderwijs die niet kon bieden. Ik heb tot mijn veertiende getraind bij de juniorendivisie van de lokale schaakclub. Hierna betrad ik de seniorendivisie. Een ander stereotype aangaande het schaakspel toonde zich daar ook: mijn tegenstanders waren vooral heren op leeftijd, en ik zat daar als veertienjarige een beetje ongemakkelijk tussen. Tijdens een van mijn éérste wedstrijden sloeg ik de dame van mijn tegenstander van het bord. Toen mijn schaakmentor kwam kijken wat er voor commotie was, greep ik de [...]

Ik beschrijf mezelf vaak als een clean freak – in smoezelige, rommelige of smerige omgevingen kan ik me niet comfortabel voelen. Als ik in een dergelijke omgeving word geplaatst, is mijn eerste ingeving om het eventjes allemaal aan te pakken. Mouwen opgestroopt, hoezo permanente luiheid? Er is alle tijd voor een dag lang bankhangen – als het eerst maar schoon is. Ik besef me dat ik hier niet de enige in ben. Niet alleen vanwege mijn moeder, wiens irritatie jegens de rommeligheid van haar wederhelft boekdelen schrijft, maar ook vanwege de vele verhalen van mensen die net als ik niet kunnen [...]

Het zijn enkele van de meest voorkomende vragen bij informele introducties. Wat zijn je hobby’s? Wat vind je leuk om te doen? Waar ligt jouw interesse? De meeste mensen hebben hier simpele concrete antwoorden op, ze hebben één of een paar hobby’s die ze vasthouden gedurende hun hele leven. Soms ontdekken ze iets nieuws, maar ze keren altijd terug naar hun oude vertrouwde hobby. Dat is nou eenmaal ‘hun ding’. Ik heb echter nooit een goed antwoord op die vragen kunnen geven. Mijn interesse ligt overal waar ik het kwijt kan. Omdat ik, dankzij mijn hoogbegaafdheid, vrijwel alle onderwerpen goed kan volgen, [...]

Ik heb me altijd gerealiseerd dat mijn verhoogde intelligentie een gift is, een soort magisch cadeau dat ík om de een of andere reden heb gekregen, en dat het iets heel bijzonders is. Desondanks probeer ik het altijd zoveel mogelijk achterwege te houden. Niet iedereen hoeft het te weten. Mijn IQ is mijn kleine geheimpje. Dat heeft ook zo zijn reden. Lang, lang geleden moest ik elke zondag met mijn ouders mee naar de kerk. In het kader van ‘we houden de kinderen bezig’ werden alle aanwezige kinderen op een gegeven moment naar voren geroepen. Hier hielden ze een klein praatje [...]