Ik wil dus altijd alles uitleggen. Dat is een tic, denk ik. Te vaak, en te veel, wil ik het uitleggen. En ik vraag mezelf af waarom nou eigenlijk. Hangt het samen met hoogbegaafdheidskenmerken? Of is het zomaar een tic? Waarom wil ik aan de cassière vertellen dat de barcode daar op de zijkant van het pak staat? Of aan de tegemoetkomende fietser dan het fietspad weliswaar afgesloten lijkt, maar dat je er gewoon langs kunt? Ik bedoel er verder niks mee, ik wil alleen maar helpen. Net zoals ik zelf geholpen wil worden door iemand die me waarschuwt dat ik [...]

In de begeleidingspraktijk tref ik regelmatig prachtig sensitieve personen die een rijke binnenwereld kennen. Een binnenwereld die ze zeldzaam gespiegeld zien in de buitenwereld. Misschien noem je hen begaafde, hoogsensitieve, overprikkelbare personen. Filosofen, kunstenaars, creators, gidsen, waardengedreven ondernemers. Het zijn personen die diep nadenken en al even diep voelen over moraliteit, zingeving en wat het betekent mens te zijn. Daarover bezigen zij talrijke existentiële vragen en wenden zij ongebruikelijk rijke metaforen aan voor hun begripsvorming. Het zijn personen die véél voelen, maar niet per se intense emoties bewust beleven, uíten. Er gaat veel in hen om, al hoeft dat niet te [...]

Intensiteit wordt geregeld genoemd als uitingsvorm van begaafdheid. Een specifiek voorbeeld hiervan is intense concentratie. Voorheen bezigde ik regelmatig de overtuiging dat ik me niet zo goed kon concentreren. Ik was snel afgeleid en sprong van onderwerp naar bezigheid naar gesprek, hak-op-de-tak. Niet zelden leidde dit er ook toe dat ik een projectidee niet ten uitvoer bracht, zo verzuchtte ik ontmoedigd. Gaandeweg leerde ik dat het heen-en-weer bewegen tussen bezigheden ook creativiteit faciliteert. Op een eclectische manier verbind je zodoende onderwerpen die op het eerste oog niets met elkaar van doen hebben. Bovendien houdt creativiteit ook vaak in dat we vanalles [...]

De eerste leider is al verkeerd begonnen. Als je steeds verder terug gaat in de geschiedenis, tot je bij een stam overblijft, was de eerste leider ofwel degene die verbaal het sterkste was, ofwel degene die lichamelijk krachtiger was. Ik vermoed het laatste. Hoe dan ook was het iemand die overeind kon blijven door de anderen angst te geven, te overklassen. Angst inboezemen zodat ze niet aan zijn leiderschap zouden tornen. De eerstvolgende die vond dat hij de capaciteiten had om dat leiderschap over te nemen, moest dat doen door die eerste leider te overklassen in zijn kracht. Hij was namelijk [...]