Een goed opgebouwd gesprek kent in mijn beleving een inleiding, een inhoudelijk stuk en een slot. Ik vind het fantastisch als een gesprek ergens over gaat en wat mij betreft mag een onderwerp goed uitgediept worden, graag zelfs. Meestal is een inleiding goed voor ongeveer 15% van de totale inhoud. Het inhoudelijk stuk, graag met sparren en wisselwerking tussen gesprekspartners erbij, zo’n 75% en het slot 10%. In gesprekken begin ik vaak vol enthousiasme aan een inleiding, met handgebaren, zorgvuldig gekozen woorden en een stem vol passie en vuur, of met gepaste ingetogenheid, al naargelang. Na amper een paar minuten, komen [...]

Of ik ongeveer zes weken voor de publicatiedatum een vrij lijvig boek vooruit kan lezen en er een review over wil schrijven. Die vraag komt mijn mailbox binnengerold. De vraag komt van iemand die ik nu iets langer dan anderhalf jaar ken en met wie ik veel gelijkenissen vertoon, maar evengoed veel verschillen. Die verschillen hebben ervoor gezorgd dat we elkaar soms niet begrijpen of niet aanvoelen. Maar wederzijds respect en een onderliggend warm gevoel naar elkaars Ziel hebben ervoor gezorgd dat er een waardevol contact en zelfs een vertrouwensband is ontstaan. Of ik dus even dat boek van 395 pagina’s [...]

Het verbaast me keer op keer hoe mensen uitgaan van aannames. In allerhande contexten. Zo ook in de sociale context. Want iedereen houdt toch van vrijblijvende gezelligheid? Want iedereen identificeert zich toch met het adagium ‘hoe meer zielen hoe meer vreugd?’ Want iedereen houdt toch van sociale verrassingen? Dat blijkt zo’n aanname te zijn. Zo leerde ik jaren geleden iemand kennen tijdens een zakelijke transactie, een fijn en intelligent mens waar ik met genoegen eens een dieper gesprek mee zou voeren, over dingen die ertoe doen, over het leven. Op een mooie zomeravond was ik dan ook erg opgetogen toen ik [...]

Maart 2020, één jaar geleden, vakantie voor mij. Ik ben nog maar net twee dagen aangekomen bij onze huurwoning in het zuiden van Frankrijk, als ik te horen krijg dat de ganse regio in strenge lockdown gaat… In een staat van ongeloof keer ik onverwijld terug huiswaarts. De rit door Lyon voelt als een naderende apocalyps. Nog nooit ben ik door dit stuk Frankrijk gereden zonder file. Nu is het straatbeeld leeg. Op de autosnelweg zijn alleen nog wagens met buitenlandse nummerplaten links en rechts van mij; de Franse bevolking mag zich immers niet meer zonder geldig motief verplaatsen. Wij 'buitenlanders' [...]

Het was het jaar 2000. Een mooi moeder-dochtermoment was in de maak. Mijn moeder was (en is) grote fan van de iconische film Out of Africa.  Ik had haar wel eens horen zeggen dat ze graag op safari in Afrika wilde gaan, net als Meryl Streep. Over een mogelijke close encounter met ene Robert Redford werd met geen woord gerept, of niet als mijn vader in de buurt was! Maar die droomreis had tot dusver nog niet plaatsgevonden. Kort nadat ik op eigen benen was gaan staan en mijn eigen salaris verdiende, nodigde ik mijn moeder uit, haar woorden indachtig, om [...]

Ik prijs me gelukkig, want ik mag nog eens gaan werken. Een wonder in deze tijd waarin ik nog steeds tijdelijk werkloos ben door de coronapandemie. Als ik mijn huis uit loop, word ik meteen overvallen door de schoonheid van de ochtend. Het heeft voor het eerst, sinds lang, gevroren. Een spinnenweb in de linkerhoek van onze houten carport-poort toont zijn volmaaktheid in rijm-heid. Wat prachtig, die rijmlaag overal! Op de poort, op het spinnenweb, op het helmgras in de voortuin. Alles ruikt ook zo lekker deze morgen! Ik voel het meteen, vandaag sta ik áán. Today is a good day! [...]

Ik ben in mijn leven al heel vaak 'te' genoemd. In het eerste leerjaar, op 7-jarige leeftijd, signaleerde men dat ik 'te' snel leerde en dat ik beter meteen naar het derde leerjaar zou gaan. Dat gebeurde om tal van redenen niet. Ook op 11-jarige leeftijd kwam er nogmaals een signalement dat ik 'te' kritisch was en dat ik de leraar corrigeerde(!). Op diezelfde lagere school was ik volgens sportleraren fysiek 'te' zwak. Waarna ik op ongeveer 12-jarige leeftijd overcompenseerde en zomaar even vlotjes 'nationaal kampioen badminton' werd. Zonder veel moeite. In dubbelspel met een oudere leerling dan nog wel. Dat [...]

Enkele jaren geleden kwam ik tot het besef dat ik introvert, hoogsensitief en hoogbegaafd ben. Het verklaarde mijn zijn en mijn ganse levensloop. Nu vind ik het best fijn om mezelf te kunnen verklaren, maar ik voel (nog?) niet de behoefte om dit van de daken te schreeuwen. Willen we niet allemaal 'gewoon' nieuwe mensen ontmoeten en daar af en toe echte vrienden bij vinden? Zou dit niet een prachtig droomscenario zijn, of is het naïef om te denken dat mensen vrienden kunnen worden als zij jouw labels niet kennen? Moet ik mezelf die labels geven? Daar ben ik nog niet [...]