In mijn eerste artikel begin februari heb ik me kort voorgesteld en aangegeven ongeveer eens per twee maanden te berichten over mijn ontdekkingstocht inzake wel of niet hoogbegaafd zijn en zo ja, how to make the best of it.
Volgens de meeste gedragskenmerkenlijstjes is hoogbegaafdheid een reële mogelijkheid. Dus mijn eerste stap: ik kocht een IQ-test in.* Niet zomaar ergens, maar bij iemand waarbij ik de indruk had dat dit veilig en transparant vorm kan krijgen en waar vervolgonderzoek/advies mogelijk is. De zoektocht naar de juiste dienstverlener had wat voeten in de aarde.
Eindelijk had de knoop doorgehakt om met iemand in zee te gaan. En toen:
Corona.
Dat betekent dat mijn zoektocht met behulp van deskundige tools en deskundig advies even op zich laten wachten. En ik eerlijkerwijs niet veel feitelijks nieuws te melden heb. Ook mijn “wereld” zit op slot.
Dat verklaart mijn ietwat verlate bijdrage. Maar ik zou geen claim op hoogbegaafdheid waardig zijn als ik niet op het idee zou komen om vanuit deze begrenzende, beperkende omstandigheden een verruimend alternatief te creëren.
Dus maak ik gebruik van de gelegenheid om niet mijn zoektocht te delen, maar jullie raad te vragen.
Ik ben onderweg in mijn zelfonderzoek wel nog vlak voordat de ophokplicht formeel was naar een workshop Filosofie geweest. En daar werd subtiel gesuggereerd dat ik, omdat ik dingen anders zie, per definitie
dwars denk om dwars te liggen.
Het thema van de workshop was dwarsdenkers. Mensen die in hun era gedachten hadden en uiten die afwijkend waren (Spinoza, Nietzsche, Camus, etc.). Met vaak als gevolg bedreiging, uitsluiting, in de ban gedaan worden, soms zelfs gedood worden.
Mijn indruk van de huidige tijd is dat alles gedacht en geuit wordt, nagenoeg het hele spectrum aan mogelijkheden bestrijkend, en dus geen denker meer echt een dwarsdenker is. Dus ik heb dat ook kenbaar gemaakt en aan de Filosoof van dienst gevraagd dat er tegenwoordig eigenlijk geen dwarsdenkers meer zijn in Nederland, omdat alles gezegd en gedacht wordt.
Zijn antwoord was onverwachts en voor mij niet geheel begrijpelijk, dus heb ik het er op dat moment bij gelaten. Er waren nog meer mensen in de zaal en in mijn beleving was het niet het juiste moment om dit uit te discussiëren.
Maar eenmaal buiten werd door een mededeelnemer subtiel gesuggereerd dat mijn bijna altijd anders denken direct in het verlengde ligt van dwarsdenken om dwars te liggen, tsja…?
Ben ik de enige die zo bejegend wordt, gediskwalificeerd en dus “uitgesloten”, omdat je niet zomaar volgt, of hebben jullie daar ook last van? En zo ja, wat doe je ermee of ertegen?
Hoe overwin je de weerstand, onzekerheid van de groep, die zich in diskwalificatie naar jouw toe uit? En hoe wapen jij je tegen het gevoel van afwijzing dat dit bij jou oproept en je belemmert jezelf te zijn?
Nog even los van de reactie op de “pijn” die deze afwijzing met zich meebrengt. Dia kan jou vanuit boosheid agressief (verbaal) of vanuit gekwetstheid depressief (met terugtrekking, passief) onevenwichtig laten reageren, wat eerder contraproductief dan constructief werkt.
Dus, how is it done? Hoe ga jij met je gevoelens om, en dan positief constructief met de situatie?
Toch maar mooi een stap verder gekomen Marcel. Om er achter te komen hoe het zit met de dwarsdenkers zou het handig kunnen zijn om na de ophokplicht naar bijeenkomsten van dwarsdenkers (HB-ers) te gaan om te zien hoe dwars je werkelijk denkt. Waarschijnlijk is het handiger om te zeggen anders denkend?
Ik heb eigenlijk een tegenvraag: wat betekent voor jou, in jouw persoonlijke context, het woord “dwarsdenken”?
Ik vind het een raar woord in combinatie met hoogbegaafdheid. Ik denk eerder aan het woord: anders. Anders denken, anders dan de meesten.
Zelf bestempel ik mijn denken ook als anders denken en zie me eerder als Vrij denker. Het label dwars-denker krijg je vaak (kijg ik vaak) opgeplakt omdat ik vaker dan eens tegen de stroom in denk. Geen gebruik maak van het blind vertrouwen op andermans wijsheid of toegeef aan het conformeren maar zowel eigen dom alsook eigen wijs ben. In de beleving van de ander Dwars.
Voorbeeld. Ik ben voor het gebruik van mondkapjes, mondbedekking, zakdoek, sjaaltje. Niet omdat het mij beschermt voor besmetting door andermans virus. Maar juist andersom. De ander beschermt voor mij. Mocht ik ongemerkt het virus hebben adem, nies, hoest ik het niet per ongeluk een ander toe.
Dwars denker dus want niemand gebruikt het kapje omdat je niet afdoende beschermt voor de besmetting van een ander. afdoende regelt.
Het blijft een lastige combi: groepen die een afspiegeling zijn van de maatschappij, en hbers. Het kán wel, maar kost een hoop aanpassings-energie, en t gevoel dat je een hoop van jezelf inlevert. Geheel jezelf zijn- dat is: anders- wordt meestal niet goed ontvangen: uiting van een diepgewortelde, instinctieve angst voor alles wat buiten de gemiddelde kaders valt. Er is in dezen niet een pasklaar antwoord, want de weerstand van de groep tegen anders-zijn verdwijnt niet. Het is het vinden van een balans voor jezelf: behoefte aan autonomie en individualiteit aan de ene kant, en ‘erbij horen’ als sociaal wezen aan de andere kant. Ik doe dit door veel contact met peergroups, waardoor ik genoeg energie, acceptatie en zelfvertrouwen op doe om in een gemêleerd gezelschap me wat aan te kunnen passen zonder me daar al te rottig over te voelen, én een beetje mezelf te kunnen zijn zónder dat ik door negatieve suggesties meteen van mijn voeten val. En t grappige is: ik ben er dan nog goed in ook! Ik moet dan wél weer opladen nadien!
Verveel herkenbaar. Vooral lastig op de werkvloer….
Voor mij herkenbaar. Ik zie het echter meer als kritisch denken, maar inderdaad door de minder kritische medemens wordt dat dikwijls ervaren als dwarsdenken of ben ik een dwarsligger of moet ik ‘altijd moeilijk doen’. Tijdens deze coronacrisis zijn nogal wat mensen obsessief bezig met de sterftecijfers en het commentaar leveren op mensen die zich niet aan de regels houden. Volgens hen, want hoe kan je weten of iemand anders een al dan niet essentiële verplaatsing maakt bijvoorbeeld. Ik probeer het vanuit een veel breder perspectief te zien, met een kritische benadering van sommige maatregelen, de mentale schade die steeds meer zichtbaar wordt enz enz. Maar weinigen hebben daar oren naar. Ik heb wel al wat bagger over me gekregen simpelweg omdat ik dingen in vraag durf te stellen. Dat is niet nieuw voor me, ik weet dat dat het ‘risico’ is. Het is wel pijnlijk als die reacties komen van mensen waar je het niet van verwacht. Maar ik zal nooit doen alsof simpelweg om iemand te paaien
Heel erg herkenbaar. Ik heb hier de hele dag last van. Ik heb het idee dat dit misschien ook te maken heeft met het feit dat iedereen in zijn eigen perspectief vast zit en de dingen gewoon simpelweg niet kan zien vanuit mijn perspectief. Want het maakt echt niet uit hoeveel ik uitleg over hoe ik de dingen zie, ik krijg toch elke keer een bak stront over me heen. Ik lig dwars, ik wil niet etc. En wat dat betreft maakt het niet eens uit of iemand bijvoorbeeld hb is of niet, iedereen zit vast in zijn eigen perspectief in mijn beleving. Ook ik natuurlijk. Maar ik ken simpelweg niemand die in mijn situatie zit en mij kan volgen. Waar ik ook zoek, ik vind niemand. En hoe ga je daarmee om? Geen idee.
Het zou fijn zijn als wij het woord dwarsdenker zouden kunnen zien als een compliment. In mijn ogen zijn de dwarsdenkers die mensen die zaadjes planten voor de toekomst. Gelukkig kan mijn man niet meelezen, anders zou hij nu zeggen:” zie je wel je bent een betweter”.
Heb je “Tinking, Fast and Slow” van Daniel Kahnemann gelezen? https://www.blinkist.com/en/books/thinking-fast-and-slow-en
Het wikipedia artikel over het boek geeft een mooi overzicht: https://en.wikipedia.org/wiki/Thinking,_Fast_and_Slow
De kern is dat we het overgrote meerderheid van de tijd “systeem 1” gebruiken. Een snelle, oppervlakkige manier van denken die weinig energie kost. Er is ook “systeem 2”, wat veel minder fouten maakt, maar diep nadenken vergt en veel meer energie. Een van de fouten die systeem 1 maakt is substitutie: een moeilijke vraag vervangen door een makkelijkere en daar dan (een simpel) antwoord op geven. Ik denk dat dit figuur wat jou afwees je vraag over het dwarsdenken helemaal niet heeft beantwoord. Hij/zij heeft gewoon de vraag “vind ik deze man vervelend?” beantwoord. Ja, dus. Maar daar schieten we helaas niets mee op.
De pijn van impliciete afwijzing ken ik goed. Ik denk namelijk dat wij als hoogbegaafden door onze ‘overexcitabilities’ vaker systeem 2 gebruiken dan anderen. En vanwege ons hoge IQ, zijn we daar nog eens goed in ook. Dat vervreemd helaas “normale” mensen van ons, die bijvoorbeeld verbaasd opmerken: “Jij denkt wel veel na, he?” Zucht.
Ik denk dat een besef van het feit dat jij nou eenmaal anders in elkaar zit veel rust kan geven. Veel succes gewenst op je pad en bedenk: een IQ test heb je niet nodig voor zelfacceptatie. Oefening wel. Oefening die ik ook nog veel kan gebruiken. 🙂
Bevind me in dezelfde situatie als Marcel, hoewel ik mezelf niet echt hoogbegaafd vind. Heb ooit een normaalcurve test gedaan, de uitslag kon het bureau niets mee, met zowel een 1 als een 9 o.a.Normaal is 4 of 5. Ik vond het heel herkenbaar. De psychiater naar toegestuurd door het UWV, vond mij na twee gesprekken bovengemiddeld intelligent. Hoezo dan, ik weet niet eens hoe ik denken moet? Hoe ik leren moet. Ik weet iets of ik weet het niet, waar het vandaan komt, en meningen en kritiek, ik weet het niet. Vond die psychiater sws een flapdrol, mijn zinnen voor me afmaken. Lijkt mij een doodzonde als je een verslag over iemand moet schrijven. Maar ja wel als enige uit mijn omgeving een academische titel. Misschien voelt het onverdiend omdat het aan komt waaien. En omdat ik graag wil weten hoe je kan doordenken.
Herken mij wel in andere kenmerken.
Mbt vraag van Marcel, hoe je reageert op het buitengesloten worden door afwijzende reacties. Mijn reactie is analytisch. Vanuit het weten dat ieder eenzaam is, existentiële eenzaamheid, en dat we allemaal projecteren. En wellicht dat je als je je nek uitsteekt dat je meer projecties naarje toekrijgt. Haalt voor mij de lading eraf.
Vind je overigens zeer sociaal door niet de hele discussie naar je toe te willen trekken. Heb ik wel eens anders meegemaakt. Succes verder.