In mijn eerste artikel begin februari heb ik me kort voorgesteld en aangegeven ongeveer eens per twee maanden te berichten over mijn ontdekkingstocht inzake wel of niet hoogbegaafd zijn en zo ja, how to make the best of it.

Volgens de meeste gedragskenmerkenlijstjes is hoogbegaafdheid een reële mogelijkheid. Dus mijn eerste stap: ik kocht een IQ-test in.* Niet zomaar ergens, maar bij iemand waarbij ik de indruk had dat dit veilig en transparant vorm kan krijgen en waar vervolgonderzoek/advies mogelijk is. De zoektocht naar de juiste dienstverlener had wat voeten in de aarde.

Eindelijk had de knoop doorgehakt om met iemand in zee te gaan. En toen:

Corona.

Dat betekent dat mijn zoektocht met behulp van deskundige tools en deskundig advies even op zich laten wachten. En ik eerlijkerwijs niet veel feitelijks nieuws te melden heb. Ook mijn “wereld” zit op slot.

Dat verklaart mijn ietwat verlate bijdrage. Maar ik zou geen claim op hoogbegaafdheid waardig zijn als ik niet op het idee zou komen om vanuit deze begrenzende, beperkende omstandigheden een verruimend alternatief te creëren.

Dus maak ik gebruik van de gelegenheid om niet mijn zoektocht te delen, maar jullie raad te vragen.

Ik ben onderweg in mijn zelfonderzoek wel nog vlak voordat de ophokplicht formeel was naar een workshop Filosofie geweest. En daar werd subtiel gesuggereerd dat ik, omdat ik dingen anders zie, per definitie

dwars denk om dwars te liggen.

Het thema van de workshop was dwarsdenkers. Mensen die in hun era gedachten hadden en uiten die afwijkend waren (Spinoza, Nietzsche, Camus, etc.). Met vaak als gevolg bedreiging, uitsluiting, in de ban gedaan worden, soms zelfs gedood worden.

Mijn indruk van de huidige tijd is dat alles gedacht en geuit wordt, nagenoeg het hele spectrum aan mogelijkheden bestrijkend, en dus geen denker meer echt een dwarsdenker is. Dus ik heb dat ook kenbaar gemaakt en aan de Filosoof van dienst gevraagd dat er tegenwoordig eigenlijk geen dwarsdenkers meer zijn in Nederland, omdat alles gezegd en gedacht wordt.

Zijn antwoord was onverwachts en voor mij niet geheel begrijpelijk, dus heb ik het er op dat moment bij gelaten. Er waren nog meer mensen in de zaal en in mijn beleving was het niet het juiste moment om dit uit te discussiëren.

Maar eenmaal buiten werd door een mededeelnemer subtiel gesuggereerd dat mijn bijna altijd anders denken direct in het verlengde ligt van dwarsdenken om dwars te liggen, tsja…?

Ben ik de enige die zo bejegend wordt, gediskwalificeerd en dus “uitgesloten”, omdat je niet zomaar volgt, of hebben jullie daar ook last van? En zo ja, wat doe je ermee of ertegen?

Hoe overwin je de weerstand, onzekerheid van de groep, die zich in diskwalificatie naar jouw toe uit? En hoe wapen jij je tegen het gevoel van afwijzing dat dit bij jou oproept en je belemmert jezelf te zijn?

Nog even los van de reactie op de “pijn” die deze afwijzing met zich meebrengt. Dia kan jou vanuit boosheid agressief (verbaal) of vanuit gekwetstheid depressief (met terugtrekking, passief) onevenwichtig laten reageren, wat eerder contraproductief dan constructief werkt.

Dus, how is it done? Hoe ga jij met je gevoelens om, en dan positief constructief met de situatie?

* Noot van de redactie: natuurlijk omvat een IQ-test hoogbegaafdheid als geheel niet en het is geen verplichting om je na een test pas te kunnen en/of mogen identificeren met de hoogbegaafde populatie.

Wij steunen jou. Steun jij ons ook?

NU DONEREN

© Tekst Marcel Jongen | Redactie Alice K. Burridge van Green Writing | Beeld Seth Matahelumual van Epicart | Stichting Hoogbegaafd!