Ik lees het in het voorbijgaan, op een deur, terwijl ik door de straat fiets. Het blijft nagalmen in mijn hoofd. Het geeft voor mijn gevoel precies weer wat ik regelmatig probeer uit te leggen. Ik ben druk bezig, maar niet per se in de richting die verwacht wordt. Ik ben aan het verkennen, uitproberen, aftasten, uitzoeken, inventariseren, invoelen, reflecteren, concluderen… Het gaat alle kanten uit. Maar ik kom er wel degelijk verder door.
“Vooruit is niet altijd rechtdoor”
Soms is dat moeilijk uit te leggen. Als je wordt gevraagd naar resultaten, of waar je mee bezig bent, of hoe ver het ergens mee staat. Ik moet soms een concreet antwoord schuldig blijven. Het wordt dan iets als: “ik lees veel…” of “ik heb met iemand gesproken…” of “ik ben aan het kijken of…”.
Ondertussen merk ik wel degelijk dat ik vooruit kom. Steeds een beetje meer invulling van het grote plaatje, op zoek naar de grote blauwdruk. Geen idee of dat bij andere Rainforest Minds ook zo werkt, maar ik heb gewoon heel veel informatie nodig. Ik settle niet voor less, voor ongeveer, voor een gok. Ik probeer zoveel mogelijk puzzelstukjes te verzamelen – sommige moeten opzijgelegd worden, die blijken uit een andere puzzel – en dat gaat in mijn tempo, op mijn manier, anders herken ik ze niet. Soms is het even iets uitproberen. Maar ik ga ze echt niet geforceerd in elkaar drukken als ze niet passen. En soms moet je eerst een beetje naar rechts, dan naar boven, dan naar links, om ineens het ontbrekende stukje aan de linkerkant te herkennen. Of moet je zelfs eerst even een ‘verkeerde’ afslag nemen om de goede weg te kunnen vinden.
Dus mijn blog lijkt misschien een beetje overal en nergens over te gaan. Maar het zijn allemaal als het ware puzzelstukjes – soms van een andere puzzel – die een oorzaak of een gevolg zijn. Zo heb ik inmiddels gemerkt dat mijn verdieping in hoogbegaafdheid, het brengen van rust in mijn hoofd met mindfulness en meditatie, het ruimte geven aan mijn nieuwe hobby’s en mijn gevoel, en het toleranter omgaan met mijn diabetes allemaal invloed op elkaar hebben.
“The meaning of life is to find your gift. The purpose of life is to give it away.”
Pablo Picasso
Wat een prachtige samenvatting. Ik bedoel niet dat ik van mezelf vind dat ik nou zĂł bijzonder ben en dat aan de wereld moet schenken. Ik bedoel dat iedereen bijzonder is en dat aan de wereld kan schenken. Dat heeft Picasso toch prachtig verwoord…
Dus ik blijf zoeken. Rechtdoor, links, rechts, soms zelfs een stukje naar achteren. Maar wel steeds een stukje vooruit.
Prachtig stuk!
Heel mooi en helder geformuleerd. Ben blijkbaar niet de enige. Kijken, zoeken, lezen etc. Puzzelstukjes die inderdaad soms op hun plek vallen en andere hebben nog wat tijd nodig om op een ander plekje te vallen.
Doet me wat denken aan de beschrijving van enneatype 5, de observeerder, de onderzoeker. Ik heb zelf sterk de neiging om wanneer ik ergens mee worstel me te verdiepen in informatie, opinies, schema’s en verklaringen, te zoeken naar de verschillende soorten ‘waaroms’ van de situatie waarin ik be bevind, en aan de hand daarvan te proberen beslissen wat ik er dan nu mee ga doen. Als voor mij het systeem, het verhaal, niet klopt, dan aarzel ik dikwijls om actie te ondernemen.
Een dikke les die ik ondertussen heb moeten leren, en ik oefen nog elke dag, is dat dat soort zoeken naar meer inzicht en begrip van mezelf en anderen soms een soort vermijdingsgedrag is, een zoektocht naar controle die veel minder efficiĂ«nt is dan ‘gewoon doen’. Ik ben een koppig mens, en ik beweeg niet voor ikzelf beslis dat ik dat wil, maar het is voor mij wel nuttig geweest om te beseffen dat er limieten zijn aan de waarde van steeds meer lezen en zoeken en proberen alles te weten door ver van de actie te zitten observeren. Soms vind je geen antwoorden in wat er ergens geschreven staat, en kom je pas meer te weten over jezelf en wat de juiste weg is door ‘gewoon iets te proberen’.
Op die manier is inderdaad vooruit komen niet altijd een pad kiezen en daarin voortgaan. Soms is een beetje verloren lopen net wat er nodig is om de puzzelstukjes op hun plaats te doen vallen, of een intern obstakel van de baan te krijgen. Het is goed om te horen dat ik niet de enige ben die soms lijkt ‘moeilijk te doen’ over wat misschien een simpele kwestie lijkt van buitenaf, maar intern toch een hele puzzel is. As long as it works… doe ik het gewoon verder zo, op deze manier.