Deze week was een week vol verrassingen. En deze wil ik even met jullie delen, omdat ik denk dat ik niet de enige ben die dit meemaakt. En vooral heb ik weer zoveel mogen leren.
Functioneren met een einddoel voor ogen
Zoals zoveel hoogbegaafde kinderen, functioneert mijn dochter wanneer ze een einddoel voor ogen heeft. En dan liefst nog eentje die haar volledig zint.
Zo heeft ze twee jaar geleden alle boeken van Harry Potter gelezen omdat ze daarna de films mocht zien. Als visueel ingesteld, cinefiel persoontje is dat de manier om je door al die bladzijden te slaan. Uren zat ze met haar neus in de boeken.
Maar deze tijd ligt reeds een aantal jaren achter ons… tot mijn grote spijt en ergernis.Ā Is lezen niet heel fijn? Is het ook niet belangrijk voor de ontwikkeling van je kind? Gebruik je er niet meer fantasie mee, dan wanneer je films kijkt? Daarom dus…
Aan het gras trekken
In al die boekloze jaren zat ik niet stil om haar te mobiliseren om te lezen: nieuwe boeken gekocht, snel een bezoekje aan de bibliotheek gebracht, spannende boeken aangeprezen, met andere kinderen over boeken gepraat, mezelf neergeploft in de zetel met een goed boek. Noem maar op. Ik zou mijn dochter aan het lezen brengen. Maar dat was buiten haar sterke karakter gerekend.
In al mijn ijver was ik ook de uitspraak van Luc Dewulf vergeten:
“Gras groeit niet door eraan te trekken!”
En laat dat zeker een citaat zijn dat voor hoogbegaafde kinderen opgaat. Zij hebben volop nood aan autonomie en zelfstandigheid. Dit komt neer op het zelf willen beslissen wat ze doen, wat ze kunnen en waar ze hun schouders onder willen zetten.
Sinds enige tijd had ik mijn poging tot het creƫren van leeshonger totaal opgegeven. Ik zou die leesmicrobe niet kunnen overbrengen bij haar.
Hervonden motivatie
Maar laat daar nu verandering in gekomen zijn. Uit verveling had ze toch maar het boek dat ze van haar peter had gekregen vastgenomen en bekeken. En plots zie ik die neus weer in dat boek verdwijnen: overal waar je mijn dochter ziet, zie je haar boek. Want het is toch zo spannend en het einde is er bijna (op 300 pagina’s van het einde).
Zo reed ik gisteren naar Breda. Tijdens deĀ heenrit was het stil naast me, opĀ het geluid van omgedraaide pagina’s na. Bij onze vrienden vond ze de fatboy om zich in te graven met haar boek om dan te beseffen dat haar boek wel echt bijna uit was. Een zoektocht in Breda leverde niet de gewenste schat op. Maar geen nood, dan lees je gewoon een uur voor aan mama! Dan zal ze het boek ook zeker willen lezen. (Oeps, kom ik hier mezelf tegen!)
Hoogbegaafde kinderen hebben hun eigen motivatie om iets te leren:
- Ze moeten er het nut van kunnen inzien.
- Ze moeten het zelf willen doen.
- Ze moeten er genoeg ruimte voor krijgen.
