Onlangs heeft een goede kennis van mij zelfmoord gepleegd.
Het leven viel hem zwaar, zo zwaar dat woorden niet meer konden dragen wat binnen al diep verzonken was.
Hij hield zich groot tegenover de buitenwereld, vertelde dat het goed kwam en toch deed de vraag ‘hoe het eigenlijk gaat’ pijn bij hem.
Ongetwijfeld zouden wijlen Joost Zwagermans en Robin Williams dezelfde zwaarte van het leven hebben gevoeld.
Wat zou zo iemand kunnen antwoorden?
Dat het gaat? Of negeren en de schijn ophouden om de ander niet in verlegenheid te brengen over de zwarte drek die van binnen alles bedekt en adem doet stokken.
Dat is hoe ik mijn depressie destijds beschreef in mijn dagboek lang geleden, geen lucht meer kunnen krijgen.
Uitzichtloze leegte, niets te voelen dan afwezigheid van gevoel om bij vlagen een oprisping van hoop te ontdekken in die zwarte drek.
De veronderstelling dat een prettig leven niet voor mij was weggelegd overheerste alles in mijn dagelijks bestaan; met tegelijkertijd de zoektocht naar gelijkgestemden deed dit mijn gemoedstoestand geen goed.
Zouden deze mensen zoals Joost Zwagermans, Robin Williams en de goede kennis van mij zichzelf zijn verloren in de zoektocht naar de essentie van hun bestaan, of was de essentie van hun bestaan de zoektocht zelf die zij nooit hebben kunnen vinden?
We zullen het nooit te weten komen, mijn begrip reikt tot de zelfkant van het leven.
Wat daarbuiten valt is voor deze mensen dé oplossing want zij zijn opgelost, zowel van de zwaarte van hoe zij hun leven ervoeren als de oplossing van alle pijn.
Verdriet is een uiting van verlies, onmacht en/of pijn.
In die zin delen de nabestaanden hetzelfde verdriet als de overledene, het verlies van leven, de onmacht geen controle meer te hebben over het leven, de pijn binnenin en de pijn van naasten die de pijn zien.
De dood is het meest bevrijdende onderwerp om over te praten gezien het in vele vormen komt en een scala aan emoties teweeg kan brengen om dit onderdeel van het leven te accepteren.
Leven is geboren worden en doodgaan, dat zijn de enige twee garanties in het leven en voor de rest mag je hopen op andermans goodwill.
Wat is het wat de een doet vechten tegen depressies en de ander zich hieraan overgeeft?.
Met mij en mijn zwarte drek gaat het goed.
De afspraak is dat deze af en toe tevoorschijn mag komen maar ook weer binnen de afgesproken tijd weer oplost.
Wederkerend drek zonder moord op mezelf.
